ကြ်န္ေတာ္ထက္ ေတာ္တဲ ့ေကာင္ေတြ

သတိထားႀကပါ ေရႊျမန္မာ

ကြ်န္ေတာ္အပါအ၀င္ျမန္မာျပည္သာတိုင္းရင္သားအားလံုးကြ်န္ေတာ္တို ့ ပတ္၀န္းက်င္မ်ားကိုသတိမထားမိပဲအမႈ
မဲအမွတ္မဲ ့ေနမိႀကပါလိမ္ ့မယ္။ဒါေပမယ္ယခုစာကိုဖက္ျပီခ်ိန္မွာ ကြ်န္ေတာ္တို ့ရဲ ့ ပတ္၀န္းက်င္ သတိထားျပီ
ႀကည္ ့လိုက္ပါ၊ ျမန္မာတိုင္ရင္းသား လူမ်ိဳးစုမ်ားတြင္မပါ၀င္ေသာ တရုတ္၊ကုလားမ်ား သင္ ့ပတ္၀န္းက်င္တြင္
အမ်ားအပ်ားမင္းမူေနတာေတြ ့ရပါလိမ္ ့မယ္။

တဆက္ထဲေျပာခ်င္တာကေတာ ့ကြ်န္ေတာ္ဟာလူမ်ိဴးေရးအထိကရုန္းျဖစ္မွာကိုလိုလားသူမဟုတ္ပဲ ျငိမ္းခ်မ္းေရး
ကိုသာေရွရႈတဲ ့ဗုဒၵဘာသာ၀င္တေယာက္ျဖစ္ပါတယ္၊သိုေသာ္ ျမန္မာနိင္ငံသာတေယာက္ျဖစ္တဲ ့အတြက္ ျမန္မာ
နိင္ငံရဲ ့ ဆိုရြားလာတဲ ့ အနာဂတ္ကို စိုးရိမ္မိပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို ့ျမန္မာနိင္ငံသားေတြ တေန ့တေန ့ စား၀တ္ေနေရးအတြက္ ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနႀကရင္ မိမိပတ္၀န္း
က်င္ရဲ ့အေျပာင္းအလဲမႈကို သတိမထားမိပဲ ဘာသာတရာမ်ား၊ယဥ္ေက်းမႈမ်ား တစတစ ခမ္းေခ်ာက္လာသည္ကို
သိခ်င္မွသိပါလိမ္ ့မယ္။

စီးပြားေရး၊လူမ်ိဳးေရးအရ နယ္ခ်ဲ ့ေနႀကတဲ ့တရုတ္၊ကုလားလူမ်ိဳးမ်ား ျမန္မာနိင္ငံရဲ ့ေနရာအႏွံအျပားတြင္ ေတြ ့ရျမင္ရ
သည္ဟု သင္လက္ခံလွ်င္ ကြ်ႏ္ွပ္တို ့အားလံုး ကိုယ္ကိုကိုယ္ေလ ့လာသံုးသပ္ရမလို ကြ်န္ေတာ္တို ့ရဲ ့နိင္ငံေရ
ကိုလည္ သံုးသပ္ရေပလိမ္ ့မည္၊ နိင္ငံေရးဆိုတာႏွင္ ့လူအမ်ားေနာက္တြန္ ့သြားတက္ႀကသည္။နိင္ငံေရဆိုသည္မွာ
နိင္ငံသာတိုင္း၏အေရးျဖစ္သည္၊ခရစ္တိုတယ္၏စကားႏွင္ ့ေျပာရလွ်င္( လူဆိုသည္မွာ နိင္ငံေရ၏ သတၱ၀ါျဖစ္
သည္)ထိုေႀကာင္ ့ နိင္ငံေရးသည္ လူတိုင္းနွင္ ့သက္ဆိုင္ပါသည္။

တခ်ိန္တခါက...
ဗမာျပည္သည္ ဒို ့ျပည္
ဗမာစာသည္  ဒို ့စာ
ဗမာစကားသည္  ဒို ့စကား
ဒို ့ျပည္ကို  ခ်စ္ပါ
ဒို ့လူမ်ိဳးကို ျမတ္ႏိုးပါ..ဆိုေသာ

ေႀကြာ္ေႀကာ္သံမ်ားသည္ အေႀကာင္ ့မဲ ့သတ္သတ္ထြက္ေပၚလာခဲ ့သည္မဟုတ္၊ကုလား-ဗမာအေရးအခင္းေႀကာင္ ့
ထြက္ေပၚလာရျခင္းျဖစ္သည္။နိင္ငံအတြင္းေနထိုင္ျပီ အေစာ္ကားခံရေသာလူမ်ိဳးေရ အထိကရုန္းမ်ားကို ယေန ့
လူငယ္မ်ား ျပန္လည္ေလ ့လာသင္ ့ပါသည္။ကုလား-ဗမာအေရးခင္းမ်ား တရုတ္-ဗမာအေရးခင္းမ်ား ရွိခဲ့ဖူသည္
ကို လူငယ္မ်ားမသိႀကေပ ....။

တရုတ္-ဗမာအေရးခင္းႏွင္ ့ပတ္သတ္ျပီး စာေရးဆရာႀကီတေယာက္ရဲ ့စာအုပ္တြင္ ဖက္မိေသာအေႀကာင္းအရာ
ကို မွတ္မိပါေသသည္၊ဆြမ္းခံႀကြေသာ ရဟန္းတပါကို တရုတ္တေယာက္က ေနာက္ကေနလွံနဲ ့ထုတ္ခ်င္းေဖာက္
ထိုးသတ္သြားေသာ ျဖစ္ရပ္တခုျဖစ္သည္။ယေန ့ ျမန္မာနိင္ငံရွိ ေနရာအႏွံအပ်ားတြင္ ရွိေသာတရုတ္မ်ား အလာတူ
ျဖစ္ရပ္မ်ား မျဖစ္နိင္ဟု မည္သူက အာမခံရဲ ့သနည္း။

တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ား၏ ေကာင္မြန္ေသာ အက်င္ ့စရိုက္တခ်ိဳ ့ကို ကြ်န္ေတာ္တို ့ေရႊျမန္မာမ်ား အတုယူသင္ ့ပါသည္။
တရုတ္လူမ်ိဳးမ်ား ေကာင္မႈျဖစ္ေစ၊မေကာင္းမႈျဖစ္ေစ သူတို ့၏အလုပ္ကို စိတ္၀င္တစားဂရုစိုက္လုပ္ကိုင္ႀကျပီ
 တိုးတက္ေအာင္ အျမဲႀကံဆေတြးေတာေနတက္ႀကျပီ၊ေငြေႀကးကို တန္ဖိုးထားတက္ႀကျပီ  သူတို ့အတြက္အက်ိဳး
မရွိလွ်င္ မစင္ေတာင္မစြန္ ့ခ်င္ႀကသည္ လူမ်ိဳးျဖစ္သည္။

ထိုေႀကာင္ ့ကြ်န္ေတာ္တို ့ ေရႊျမန္မာမ်ားသတိထားႀကဖို ့ေတာ ့လိုပါသည္၊ျမန္မာမိန္ကေလးမ်ား တရုတ္ျပည္တြင္
သတို ့သမီးအျဖစ္ ေရာင္စားခံရေသာသတင္းမ်ား သင့္နားထဲသို  ၀င္မလာခဲ ့ဘူဆိုလွ်င္ သင္ဟာ လက္ရွိအစိုးရ
၏ (brain wash)အလုပ္ခံထားရေသာ လူတေယာက္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ လက္ခံလိုက္ပါ၊ ျပီလွ်င္ ကိုယ္ကိုကိုျပန္လည္
သံုးသပ္ျပီး ကမၻာအျပင္ဖက္သို ့ ႀကည္ ့ဖို ့လိုပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီ စနစ္ကိုလိပ္ကဲ ့သို ့သြားေနေသာ လက္ရွိအစိုးရထုတ္လြင္ ့ေသာ တီဗီအစီအစဥ္မ်ား၊ဂ်ာနယ္မ်ား၊
စာေစာင္မ်ားဖက္ယံုမွ်ျဖင္ ့ကိုယ္ကိုကိုယ္ ဗဟုသုတရွိျပီဟု ထင္မေနပါႏွင္ ့ျမန္မာျပည္တြင္ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ
သတင္းအခ်ိဳ ့ကို အစိုးရက အေမွာင္ခ်ထားႀကသည္။

လက္ရွိသင္ စီးေနေသာဖိနပ္၊ေဆာင္ထားေသာ ထီးတို ့မွာတရုတ္ပစၥည္မ်ားျဖစ္ေနလွ်င္ ျမန္မာနိင္ငံပၚတြင္ တရုတ္
မည္မွ် လြမ္းမိုးေနသည္ကို..သင္  သတိထားႀကည္ ့လိုက္ပါ...

အကယ္၍ ကြ်န္ေတာ္တို ့ေရႊျမန္မာအားလံုးအမႈမဲ ့အမွတ္မဲ ့ဆက္လက္ေနထိုင္ႀကလွ်င္ ေနာင္တခ်ိန္ႀကလွ်င္
ျမန္မာျပည္တြင္းရွိတရုတ္မ်ားသည္ မနက္ေစာေစာထ၍  ဒါတိုျပည္ ့ဒါတို ့ေျမ တို ့ပိုင္တဲ ့ ေျမ ဟု ရြတ္ဆိုေနႀကလိမ့္မည္။

နိဂံုးခ်ဳပ္အေနနဲ ့ေျပာခ်င္တာကေတာ ့ စီပြားေရသာမက လူမ်ိဳးေရးအရပါ ေနရာယူလာႀကေသာ တရုတ္လူမ်ိဳး၊
ကုလားလူမ်ိဳးမ်ားကို သတိထားႀကပါ ေရႊျမန္မာရယ္လို ့........................>>>>>>>>

(အန္ထြက္လာတဲ ့ ခံစားခ်က္ေတြပါ ၊စာဖက္သူနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္ဟာ အသက္အရြယ္၊ႀကီးျပင္းလာတဲ ့ပတ္၀န္းက်င္
ခံစားခ်က္မ်ား မတူညီႀကတဲ ့အတြက္ လက္ရွိအေတြးအေခၚမ်ားတူညီႀကမည္ မထင္ပါဘူး၊ သို ့ေသာ္ အတူညီတဲ ့
အေတြးအျမင္မ်ားကို လက္ခံႀကိဳဆိုပါတယ္)

ငါ ့ ရဲ ့လမင္း

ျမန္မာႏိုင္ငံေပ်ာက္သြားၿပီး တရုတ္ျပည္ျဖစ္လာေတာ႕မွာလား?

ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီေဆြးေႏြးပြဲမွာ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ ေမးခဲ႕တဲ႕ ေမးခြန္းပါ။


`ျမစ္ဆံုဆည္ၾကီးရဲ႕ လံုျခံဳေရးကို ဘယ္သူ တာ၀န္ယူမွာလဲ၊ ျမန္မာ စစ္တပ္လား၊ တရုတ္စစ္တပ္လား`တဲ႕...။ ???????????????????

အိပ္မက္ဆိုးေတြ မက္ေနၿပီ။တကယ္ကို ေခၽြးစီးေတြနဲ႕ ေျခာက္ျခားစရာေကာင္းတဲ႕ အိပ္မက္ဆိုးပါ။

ဧရာ၀တီျမစ္ဆံု စီမံကိန္းေဆာက္လုပ္တဲ႕ ေနရာကို တရုတ္ကုမၸဏီကေန တရုတ္အလုပ္သမား အမ်ိဳးသား ၅ ေသာင္းကို ေခၚသြင္းလာမယ္လို႕ ၾကားေတာ႕ က်မ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္သြားမိတယ္။

တရုတ္အလုပ္သမား အမ်ိဳးသား ၅ ေသာင္းေရာက္လာရင္ ကခ်င္ျပည္နယ္က အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ဘ၀ ဘယ္လို ျဖစ္သြားႏိုင္မလဲ။ ျမန္မာအမိ်ဳးသမီးေတြ တရုတ္ျပည္ကို လူကုန္ကူးခံေနရတဲ႕ကိစၥကိုေတာင္ မေျဖရွင္းႏိုင္ေသးတာ။ ျမန္မာျပည္ထဲကို ေရာက္လာတဲ႕ တရုပ္အလုပ္သမား ၅ ေသာင္းေၾကာင္႕ ျမန္မာျပည္သူ အမ်ိဳးသမီးဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပ်က္ဆီးသြားမလဲ ဆိုတာကို က်မ ေတြးမၾကည္႕ရဲေတာ႕ဘူး။

ေနာက္ထပ္ က်မကို ဆက္ၿပီး အေတြးပြားေစတာေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီေဆြးေႏြးပြဲမွာ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ ေမးခဲ႕တဲ႕ ေမးခြန္းပါ။

`ျမစ္ဆံုဆည္ၾကီးရဲ႕ လံုျခံဳေရးကို ဘယ္သူ တာ၀န္ယူမွာလဲ၊ ျမန္မာ စစ္တပ္လား၊ တရုတ္စစ္တပ္ လား` တဲ႕...။ သိပ္ေကာင္းတဲ႕ ေမးခြန္းပါ။

စက္တင္ဘာ ၂၃ ရက္ေန႕၊ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီမွာ ျမန္မာငွက္နဲ႕ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးအသင္းက ဦးစီးၿပီး ရန္ကုန္က ပညာရွင္ အသီးသီး ကို ဖိတ္ၿပီး ေဆြးေႏြးၾကတဲ႕ ေဆြးေႏြးပြဲကို က်မ တက္ခဲ႕တယ္။ အဲဒီက ျပန္ေတာ႕ က်မ တကိုယ္လံုး ညွိဳးျခံဳးၿပီး ေတြးစရာေတြ ပါလာခဲ႕တယ္။ အဲဒီေနာက္ေတာ႕ က်မရဲ႕ေျခာက္အိပ္မက္က စေတာ႕တာပါပဲ။

အိပ္မက္ထဲမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံက ေပ်ာက္သြားတယ္။ က်မေနတဲ႕ ျပည္ရိပ္မြန္ဟာလည္း ေပ်ာက္သြားတယ္။

လွည္းတန္းေစ်းကလည္း တရုတ္ေစ်းျဖစ္ေနတယ္၊ ျမင္ျမင္သမွ် လူေတြကေတာ႕ မ်က္လံုးေမွးေမွး၊ အသား နီစပ္စပ္နဲ႕ ေခၽြးေတြ စီးက်ေနတဲ႕ တရုတ္လူမ်ိဳးေတြ ျဖစ္ေနတယ္။ ေနာက္ဆံုး က်မ လက္ထဲက ကိုင္ေနတဲ႕စာအုပ္ေတာင္မွ တရုတ္စာလုံုးေတြနဲ႕ စာအုပ္ျဖစ္ေနတယ္။

ဖ်တ္ခနဲ လန္႕ႏိုးလာတဲ႕ က်မ ဘယ္လိုမွ ဆက္အိပ္လို႕မရေတာ႕ဘူး။ အေမွာင္ထဲမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ၿပီး စဥ္းစားမိေတာ႕တာပါပဲ။

ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီက ပညာရွင္အသီးသီးက မတူညီတဲ႕ အျမင္ေတြနဲ႕ ဧရာ၀တီမွာျမစ္ဆံုစီမံကိန္းနဲ႕ပတ္သက္ၿပီး သူတို႕အျမင္နဲ႕သေဘာထားေတြကို ေျပာဆိုၾကတယ္၊ တင္ျပၾကတယ္။

ပညာရွင္အားလံုးဟာ ေလးစားစရာေကာင္းပါတယ္။ က်မတို႕ မသိတာေတြ။ မျမင္တဲ႕ ရႈေထာင္႕ေတြ၊ မသိတဲ႕ ပညာရပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ မ်ားျပားက်ယ္ျပန္႕သလဲ။ ဒီေဆြးေႏြးပြဲကိုတက္ၿပီးေတာ႕ က်မ ျမစ္ဆံုနဲ႕ပတ္သက္တဲ႕ သတင္းေတြ၊ ေဆာင္းပါးေတြကို မေရးရဲေလာက္ေအာင္ျဖစ္ရပါတယ္။ သိတ္ကို က်ယ္ျပန္႕ပါတယ္။ က်မ မသိတဲ႕ နားမလည္တာေတြလည္းအမ်ားၾကီး၊ မျမင္မိတာေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါ။

ဒါေပမဲ႕ သာမန္ျပည္သူ၊ သာမန္သတင္းသမားတေယာက္အေနနဲ႕ ေတာ႕ ေရးခ်င္တယ္၊ အမ်ိဳးသားေရးမို႕ ပိုၿပီး ေရးခ်င္တယ္။ ပညာရွင္ရႈေထာင္႕မ်ိဳးကေန မေရးႏိုင္ေပမဲ႕ သာမန္ျပည္သူတဦး၊ သာမန္သတင္းသမားတဦး၊ ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးတဦး၊ မိခင္တဦးအေနနဲ႕ ေတာ႕ က်မ ေရးခ်င္ပါတယ္။

ဧရာ၀တီျမစ္ဆံု စီမံကိန္းေဆာက္လုပ္တဲ႕ ေနရာကို တရုတ္ကုမၸဏီကေန တရုတ္အလုပ္သမား အမ်ိဳးသား ၅ ေသာင္းကို ေခၚသြင္းလာမယ္လို႕ ၾကားေတာ႕ က်မ ေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ပ်က္သြားမိတယ္။

တရုတ္အလုပ္သမား အမ်ိဳးသား ၅ ေသာင္းေရာက္လာရင္ ကခ်င္ျပည္နယ္က အမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ဘ၀ ဘယ္လို ျဖစ္သြားႏိုင္မလဲ။ ျမန္မာအမိ်ဳးသမီးေတြ တရုတ္ျပည္ကို လူကုန္ကူးခံေနရတဲ႕ကိစၥကိုေတာင္ မေျဖရွင္းႏိုင္ေသးတာ။ ျမန္မာျပည္ထဲကို ေရာက္လာတဲ႕ တရုပ္အလုပ္သမား ၅ ေသာင္းေၾကာင္႕ ျမန္မာျပည္သူ အမ်ိဳးသမီးဘယ္ေလာက္ေတာင္ ပ်က္ဆီးသြားမလဲ ဆိုတာကို က်မ ေတြးမၾကည္႕ရဲေတာ႕ဘူး။

ေနာက္ထပ္ က်မကို ဆက္ၿပီး အေတြးပြားေစတာေတြ ရွိပါေသးတယ္။ ေတာ္၀င္ႏွင္းဆီေဆြးေႏြးပြဲမွာ ေဒါက္တာခင္ေမာင္ညိဳ ေမးခဲ႕တဲ႕ ေမးခြန္းပါ။

`ျမစ္ဆံုဆည္ၾကီးရဲ႕ လံုျခံဳေရးကို ဘယ္သူ တာ၀န္ယူမွာလဲ၊ ျမန္မာ စစ္တပ္လား၊ တရုတ္စစ္တပ္လား`တဲ႕...။ သိပ္ေကာင္းတဲ႕ ေမးခြန္းပါ။

တကယ္ပဲ က်မတို႕ဟာ ဧ၇ာ၀တီျမစ္ကိုတင္ ဆံုးရံႈးရမွာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ျမန္မာျပည္သူေတြ၊ ၿပီးေတာ႕ ျမန္မာျပည္ကိုပါ ဆံုးရံႈးရေတာ႕မဲ႕ အေျခအေနမ်ိဳးပါ။

စစ္ဗိုလ္မ်ားၿပီး ရဲေဘာ္မရွိတဲ႕ ျမန္မာစစ္တပ္ကို တရုတ္အစိုးရက သူတုိ႕ဆည္လံုျခံဳေရးအတြက္ တာ၀န္ေပးပါ႕မလား။
တရုတ္စစ္တပ္ ၀င္လာရင္ အင္အားဘယ္ေလာက္နဲ႕ ၀င္လာၾကမွာလဲ။

အဲဒီ စစ္တပ္က ကခ်င္ျပည္နယ္ကိုတင္ မက ေနျပည္ေတာ္ထိ တက္ၿပီး သိမ္းႏိုင္တဲ႕ အေျခအေန ေရာက္လာႏိုင္မွာလား။

လက္ရွိ ျမန္မာအစိုးရပိုင္းမွာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ေနၾကတဲ႕ အရာရွိေတြထဲမွာေကာ တရုတ္ျပည္က စပိုင္ေတြ မရွိႏုိင္ဘူးလား။

ယေန႕ ထိတ္ထိတ္က်ဲက်ဲ ျမန္မာစီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ ၂ ဦးခန္႕ကိုတရုတ္အစိုးရက ေငြေၾကးအလံုးအရင္းနဲ႕ ေထာက္ပံ႕ေပးၿပီးလူေမြးထားတဲ႕ သတင္းေတြက ဘာေၾကာင္႕ ထြက္လာတာလဲ။

မႏၱေလးကို တရုတ္ေတြက ျဖည္းျဖည္းျခင္း စီး၀င္ခဲ႕တာပါ ဧရာ၀တီျမစ္ဆံုကိစၥကေတာ႕ တရုတ္ေတြ ေ၀ါကနဲ ျမန္မာျပည္ေရာက္လာမဲ႕ ကိစၥလို႕ က်မေတာ႕ျမင္လိုက္မိတယ္။

ျမစ္ဆံုေၾကာင္႕ က်မတို႕ ျမန္မာျပည္ အက်ဳိးေက်းဇူး ဘယ္ေလာက္ရွိႏိုင္ပါသလဲ၊

ျမစ္ဆံုေၾကာင္႕ က်မတို႕ ျမန္မာျပည္ ေပ်ာက္သြားႏိုင္တာကေတာ႕ က်မ အေတြးထဲမွာ ေသခ်ာ သေလာက္ ျဖစ္ေနပါတယ္။

ေဆာင္းတြင္းမဟုတ္ပဲ ေျခာက္အိပ္မက္ မက္ေနတဲ႕ က်မလို ျမန္မာျပည္သူေတြ အမ်ားၾကီး ရွိပါလိမ္႕မယ္

ေမသၾကၤန္ဟိန္း(ျမစ္မခ)

မႏၱေလးကို ခ်စ္တဲ့စိတ္ ကုိယ့္လူမ်ိဳးကို ခ်စ္တဲ့စိတ္

သိပ္မၾကာခင္က ဂ်ာနယ္ တစ္ေစာင္က သတင္းတစ္ပုဒ္ ဖတ္လိုက္ရတဲ့ အတြက္ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ စိတ္ထဲမွာ ေဖ်ာက္လို႔မရေအာင္ စြဲထင္ေနတယ္။ စိတ္လက္မၾကည္မသာလည္း ျဖစ္ရတယ္။

ပြဲသဘင္ေပါတဲ့ၿမိဳ႕

မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာ ဒီႏွစ္အၿငိမ့္အဖြဲ႔ ႏွစ္ဖြဲ႕သာ ရွိေတာ့တယ္ဆိုတဲ့ သတင္းပါ။ မယံုႏိုင္ေလာက္ေအာင္ကို အံ့ၾသမိတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလားလို႔ အထပ္ထပ္ စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ မႏၲေလးကလူေတြကို ကုိယ္တိုင္ေမးၾကည့္ေတာ့မွ ဟုတ္တယ...္ဆိုတာ မယံုခ်င္ဘဲ ယံုလိုက္ရတယ္။ ေရွးက မႏၲေလးဆိုတာ ျမန္မာျပည္က ဘယ္ၿမိဳ႕နဲ႔မွ မတူေအာင္ ပြဲလမ္းသဘင္ေတြ ေပါမ်ားတဲ့ၿမိဳ႕ျဖစ္တယ္။ ဆယ့္ႏွစ္လရာသီ ပြဲျပတ္တယ္မရွိဘူး။ ကိစၥႀကီးငယ္ရွိလို႔ ညဘက္ အသြားအလာလုပ္ရင္ အၿငိမ့္စင္ေတြ ဇာတ္စင္ေတြနဲ႔ ပိတ္မေနတဲ့လမ္းကို အေတာ္ရွာၿပီးသြားရတယ္။ မႏၲေလး က ရပ္ကြက္တိုင္းမွာ ဘုရားတစ္ဆူ အနည္းဆံုးရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ရပ္ကြက္ဆို ႏွစ္ဆူရွိတယ္။ ဘုရားပြဲ၊ ကထိန္ပြဲ၊ ဘာပြဲျဖစ္ျဖစ္ အၿငိမ့္ တစ္ခုနဲ႔ ဇာတ္တစ္ခုပါၿမဲပဲ။ ၿပီးေတာ့ ၂ရက္ က်င္းပၿမဲျဖစ္တယ္။ တခ်ိဳ႕ခ်မ္းသာ တဲ့ရပ္ကြက္ဆိုရင္ အၿငိမ့္ႏွစ္ခုေလာက္ထိ ထည့္ေလ့ရွိတယ္။

သဘင့္တကၠသိုလ္

ပြဲေတြမ်ားေတာ့ အၿငိမ့္ေတြ ဇာတ္ေတြလည္း မ်ားတယ္။ အၿငိမ့္ အဖြဲ႕ေပါင္း ႏွစ္စဥ္ ေလးငါးေျခာက္ဆယ္ ရွိတယ္။ ႐ံုနဲ႔ကတဲ့ ဇာတ္ႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ခ်င္ပြဲကတဲ့ ဇာတ္ကေလးေတြလည္း အေတာ္မ်ားတယ္။ ရဟန္း၊ သံဃာမ်ား စာဝါလိုက္ၾကရာမွာ မႏၲေလးမွာ လာၿပီး စာမသင္ဖူးေသးရင္ စာတတ္ၿပီလို႔ မယူဆၾကဘူး။ အဲဒီလိုပဲ သဘင္သည္မ်ားလည္း မႏၲေလးလာၿပီး ပညာမဆည္းပူးရေသးရင္ ပညာစံုၿပီ၊ သဘင္သည္ လားေျမာက္ၿပီလို႔ မယူဆဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သဘင္ေလာကမွာ မႏၲေလး ကို သဘင့္တကၠသိုလ္လို႔ ေခၚေလ့ရွိတယ္။ ဒါေတြအျပင္ တျခား ထူးျခားခ်က္ေတြလည္း ရွိေသးတယ္။ ဥပမာ ဘုရားဆင္းတုေတာ္ ေတြထုလုပ္တဲ့ ေက်ာက္ဆစ္ လုပ္ငန္း၊ ေၾကးသြန္း လုပ္ငန္းနဲ႔ နိဗၺာန္ကုန္ လို႔ေခၚတဲ့ ဘုရားထီးေတာ္၊ စိန္ဖူးေတာ္၊ ပလႅင္ေတာ္၊ မွန္စီေရႊခ်လုပ္ငန္း စတဲ့ လုပ္ငန္းေတြ အႀကီးအက်ယ္ လုပ္တာဆိုလို႔လည္း မႏၲေလးတစ္ၿမိဳ႕ပဲရွိတယ္။ မႏၲေလးၿမိဳ႕မွာေတာင္ ဘုရားႀကီးအေရွ႕မုခ္နဲ႔ အေနာက္မုခ္ ေက်ာက္ဆစ္တန္းတို႕မွာပဲ လုပ္ၾကတယ္။

အႏုပညာၿမိဳ႔ေတာ္

ဘုရားေရႊခ်တဲ့ ေရႊဆိုင္းလုပ္ငန္း ဆိုရင္လည္း ျမန္မာျပည္ ဘယ္အရပ္ဘယ္ေဒသ မွာမွမရွိဘူး။ မႏၲေလးက မ်က္ပါးရပ္ တစ္ခုတည္း မွာပဲလုပ္တယ္။ ျမန္မာျပည္အႏွံ႕က ဘုရားပုထိုးေစတီမ်ား ေရႊခ်ဖို႔ မႏၲေလးကပဲ မွာယူၾကရတယ္။ ရွင္ ျပဳ၊ နားသေတြမွာ ဝတ္ဆင္ၾကတဲ့ ေမာင္ရင္ေလာင္းဝတ္စံု၊ ဦးေသွ်ာင္၊ မကိုဋ္၊ စလြယ္၊ ဟသၤာေျခနင္းနဲ႔ နားထြင္းသူ ဝတ္ဆင္ရတဲ့ ဒြါဒယာ ဘယက္နဲ႔ စည္းပံုစတဲ့ ေရႊခ်ည္ထိုး ပစၥည္းမ်ားလည္း မႏၲေလးက ေရႊခ်ည္ထိုးရပ္ တစ္ခုတည္းမွာပဲ လုပ္တယ္။ ဒါေတြေၾကာင့္ ေရွးေခတ္ အဆက္ဆက္ကပဲ မႏၲေလးကို ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာၿမိဳ႕ေတာ္လို႔ ေခၚဆိုခဲ့ၾကတယ္။

အလုပ္ကို စြန့္တယ္ မႏၲေလးကို မစြန့္ဘူး

မင္းေနျပည္ေတာ္ အျဖစ္ကေန ဒုတိယ ၿမိဳ႕ေတာ္အဆင့္ကို ေလွ်ာက်သြားေပမယ့္ မႏၲေလးသားေတြက ဝမ္းမနည္းဘူး။ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာၿမိဳ႕ေတာ္အျဖစ္ရွိ ေနရတာ ကိုပိုၿပီး ဂုဏ္ယူၾကတယ္။ ပိုၿပီးျမတ္ႏိုးၾကတယ္။ အစိုးရဝန္ထမ္းေတြ ရာထူးတက္ၿပီး ရန္ကုန္ ကို ေျပာင္းရတယ္ဆိုရင္ ရာထူးကို မယူဘဲ မႏၲေလးမွာပဲ တြယ္ကပ္ၿပီး ေနၾကတယ္။ ျငင္းမရဘူးဆိုမွ မႏၲေလးက ခြာတယ္။ တခ်ိဳ႕ေနာက္ခံ ေတာင့္တင္း သူမ်ားဆိုရင္ အလုပ္ ကိုစြန္႔လိုက္တယ္။ မႏၲေလးကိုမစြန္႔ဘူး။ မႏၲေလးသားေတြ မႏၲေလး ခ်စ္တာကို ရန္ကုန္က လူေတြက နားမလည္ႏိုင္ၾကဘူး။ အျမင္က်ဥ္းတယ္။ ေဒသစြဲႀကီးတယ္လို႔ ဆိုၾကတယ္။

အျမင္က်ဥ္းတာမဟုတ္ဘူး

အမွန္ေတာ့ ေဒသစြဲႀကီးတာ မဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာေတြကိုခ်စ္တာ၊ တြယ္တာ ျမတ္ႏိုးတာျဖစ္တယ္။ အျမင္က်ဥ္းၿပီး ငါၿမိဳ႕မွငါ့ၿမိဳ႕၊ ငါ့လူမ်ိဳးမွ ငါ့လူမ်ိိဳး ဆိုတဲ့ သေဘာမရွိဘူး။ မင္းတုန္းမင္း တရားႀကီး မႏၲေလးၿမိဳ႕ကို စတည္ကတည္းက အေလာင္းမင္း တရားလက္ထက္မွာ ဖမ္းဆီး ေခၚေဆာင္လာျခင္းခံခဲ့ရတဲ့ ယိုးဒယား လူမ်ိဳး လက္မႈပညာသည္ေတြနဲ႔ သဘင္ပညာရွင္ေတြကို ရပ္ကြက္တည္ေပးၿပီး စုေဝးေနထိုင္ေစခဲ့တဲ့ အတြက္ ျမန္မာေတြနဲ႔ ေထြးေရာ ယွက္တင္ ေနခဲ့ၾကတယ္။ ပသီမ်ိဳး ႏြယ္ အစၥလာမ္ဘာသာဝင္မ်ား အတြက္လည္းရပ္ကြက္ေတြ တည္ ေပးၿပီး ဗလီေက်ာင္းႀကီးေတြ တခမ္းတနားေဆာက္လုပ္ေနထိုင္ ေစခဲ့တယ္။ အေမရိကန္သာသနာ ျပဳဆရာ ေဒါက္တာမတ္ႀကီးကို လည္း သာသနာျပဳခြင့္ေပး႐ံုမက စာသင္ေက်ာင္းပါေဆာက္ေပးၿပီး စာသင္ေစခဲ့တယ္။ အဲဒီေက်ာင္းမွာ သားေတာ္ေတြကို အပ္ႏွံပညာသင္ ၾကားေစခဲ့တယ္။

ေဆြလိုမ်ိဳးလိုေနၾက

မႏၲေလးမွာ ရတနာပံု ေနျပည္ေတာ္သတင္းစာ ထုတ္ေဝေတာ့လည္း တ႐ုတ္လူမ်ိဳး ဦးအဟီးကို အယ္ဒီတာခန္႔ၿပီး ဘုိးဝဇီရနဲ႔ အတူ လုပ္ကိုင္ေစခဲ့တယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ား ဟာ ေရွးေဟာင္းအစဥ္အဆက္ ကတည္းက ဘာသာျခားေတြ၊ လူ မ်ိဳးျခားေတြနဲ႔ လက္ပြန္းတတီး ရင္းရင္းႏွီးႏွီး ေနခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။ ဇာတ္ခြဲတာေတြ ခြဲျခားဆက္ဆံတာ ေတြ မရွိဘူး။ အားလံုးကို ေဆြမ်ိဳးလိုေပါင္းသင္းတယ္။ သဘာဝကိုက ခင္မင္တတ္ေတာ့ ဘယ္သူ႕ကိုမဆို ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြ ဆက္ဆံတယ္။ အဲဒီေတာ့ ဘာသာျခား လူမ်ိဳးျခားေတြကလည္း တံု႔ျပန္ၿပီး ခင္ခင္မင္မင္နဲ႔ ေဆြမ်ိဳးလို ဆက္ဆံၾကတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခပ္ငယ္ငယ္အခ်ိန္ ေရာက္ေတာ့ ဘာသာျခား လူမ်ိဳး ျခားရယ္လို႔ေတာင္ မထင္မွတ္ၾကေတာ့ဘူး။ အားလံုး ေရာေရာေႏွာ ေႏွာနဲ႔ သူ႔အိမ္ကိုယ္ဝင္စား၊ ကို္ယ့္အိမ္သူဝင္စား ျဖစ္ေနၾကၿပီ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ရဲ႕ဘယ္ဘက္မွာ ေဘာလံုးကန္ဖက္ သူငယ္ခ်င္း နန္ဒူးတို႔ အိမ္ရွိတယ္။ သူက ဟိႏၵဴလူမ်ိဳး ျဖစ္တယ္။ ညာဘက္ကေတာ့ တ႐ုတ္လက္ဖက္ရည္ဆိုင ္ျဖစ္တယ္။ အေဖ တစ္ခု သမီးတစ္ခု ေနၾကတာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ တို႔ကိုပဲ ေဆြမ်ိဳးလို မွတ္ယူထားၾကတယ္။

ဗမာေတြျဖစ္ကုန္ၾက

အိမ္ေနာက္ဘက္မွာေနတဲ့ သူငယ္ခ်င္းထြန္းၾကည္၊ ထြန္းလွ၊ ထြန္းေအးတို႔က်ေတာ့ အစၥလာမ္ ဘာသာဝင္ေတြ။ ဒါေပမဲ့ လဖုန္းေက်ာင္းမွာ အတူေနၾကတာဆိုေတာ့ အၿမဲတမ္း လည္ပင္းဖက္ ေနခဲ့ၾကသူေတြ ျဖစ္တယ္။ တခ်ိဳ႕မ်ားဆို တ႐ုတ္ရယ္၊ ကုလားရယ္လို႔ အေခၚသာ ရွိေတာ့တယ္။ တ႐ုတ္စကား၊ ကုလားစကားေတာင္ တတ္ၾကေတာ့တာ မဟုတ္ဘူး၊ အားလံုး ဗမာစကားေျပာၿပီး ဗမာေတြ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုက်ေတာ့ အဲဒီလို မဟုတ္ဘူး။ ကုိယ့္ရပ္ကြက္ထဲ ေရာက္လာ ၾကသူေတြက ဗမာစကား တစ္လံုးမွ မတတ္ၾကေလေတာ့ ဘယ္သူနဲ႔မွ အေပါင္းအသင္း မလုပ္ဘူး။ အုတ္တံတိုင္း အျမင့္ႀကီးေတြ ကာရံၿပီးသူတို႔ဟာ သူတို႔သီးျခားေန ၾကတယ္။ လမ္းမွာေတြ႔လို႔ ကို္ယ္က ဗမာ့ထံုးစံအတိုင္း ၿပံဳးျပရင္လည္း မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔ မတူသလိုမတန္သလို ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာလႊဲသြားၾကတယ္။ သူတိို႔က လာမေရာ သလို သူတို႔ကို လာေရာတာလည္း မႀကိဳက္ဘူး။

သူတို႔လူမ်ားစု

ဘယ္သူနဲ႔မွမေရာဘဲ ခပ္တင္းတင္း ေနႏိုင္မွာေပါ့။ သူတို႔လို လူမ်ိဳးေတြက ေနရာတိုင္း ရပ္ကြက္တိုင္းမွာ လက္ၫိႈးထိုးမလြဲ ရွိေနၾကတာကိုး။ တခ်ဳိ႕ရပ္ကြက္ေတြဆို သူတို႔ေတာင္ လူမ်ားစု ျဖစ္ေနေသးတယ္။ မူလက ေသာင္းဂဏန္းေလာက္သာ တန္ဖိုးရွိတဲ့အိမ္ေတြ ေျမေတြကို သူတို႔က သိန္းရာခ်ီေပးၿပီး ဝယ္ၾကေလေတာ့ ရြာခံၿမိဳ႕ခံေတြက ေရာင္းၿပီး ၿမိဳ႕သစ္ေတြဘက္ ေျပာင္းကုန္ၾကတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ရာဂဏန္းက ေထာင္ဂဏန္း၊ အခုဆို ေသာင္းဂဏန္းအထိ ေတာင္ေပးၿပီး ဝယ္ၾကေတာ့ ဗမာေတြက မေရာင္းဘဲ မေနႏိုင္ၾကေတာ့ဘူးေလ။

ဘုရားေတြ က်ီးနဲ့ဖုတ္ဖုတ္

ပိုက္ဆံေတြ ဘယ္လိုရလို႕ ဘယ္ေလာက္ထိမ်ားေပါေနသလဲ မသိေတာ့ဘူး။ ဒီလူေတြက အခုဆို မႏၲေလးကေနၿပီး ထားဝယ္တို႔ ေက်ာက္ျဖဴတို႔အထိပါ သြားၿပီး ဝယ္ေနၾကတယ္တဲ့။ ဗမာစကားသာ တစ္လံုးမွ မတတ္တာ သူတို႔က စီးပြားေရးေတာ့ အကြက္သိပ္ျမင္တယ္။ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း နယ္ပယ္ ခ်ဲ႕ထြင္ေနလိုက္ၾကတာ ဘယ္သူမွ လိုက္မမီႏို္င္ေတာ့ဘူး။ ၿမိဳ႕တြင္းအခ်က္အခ်ာေနရာ ေတြမွာသူတို႔က လူမ်ားစုလိုျဖစ္လာေတာ့ အစဥ္အလာ မပ်က္က်င္းပတဲ့ ရပ္ကြက္ဘုရားပြဲေတြ၊ ကထိန္ပြဲ ေတြလည္း မက်င္းပႏိုင္ေတာ့ဘူး။ ဘုရားဒကာေတြက အေဝးကို ေရာက္ကုန္ၾကၿပီဆိုေတာ့ ဘုရားေတြဆိုတာလည္း က်ီးနဲ႔ဖုတ္ဖုတ္ ျဖစ္ေနၾကေတာ့တယ္။ ဘုရားပြဲေတြ မက်င္းပႏိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ အၿငိမ့္ေတြ ဇာတ္ေတြလည္း ဘယ္ကရေတာ့မွာလဲ။ အစကေတာ့ ဇြဲမေလွ်ာ့ဘဲ တင္းခံေသးတယ္။ ၾကာေတာ့ ဘာသားနဲ႔ထုထားလို႔ ခံႏိုင္ ေတာ့မွာလဲ။ အၿငိမ့္ေတြ ဇာတ္ေတြ က တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ ျပဳတ္ကုန္ၾက ရပါေတာ့တယ္။

ဗမာစာပါ ေပ်ာက္မွာစိုး

ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားရတာဟာ ဘာနဲ႔မွကို မတူတဲ့ဆံုး႐ႈံးမႈျဖစ္တယ္။ ယဥ္ေက်းမႈပေပ်ာက္ရင္ လူမ်ိဳးပါေပ်ာက္တယ္ဆိုတဲ့ ဆို႐ုိးစကားအတိုင္း အင္မတန္ ေၾကာက္စရာေကာင္းတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈ အႏုပညာေပ်ာက္ ၿပီးတဲ့ေနာက္ ထပ္ေပ်ာက္မွာက ဗမာစကား ျဖစ္တယ္။ အခုေတာင္ ၿမိဳ႕ထဲက ဆိုင္းဘုတ္ေတြမွာ ဗမာစာနဲ႔ေရးတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ အေတြ႕ရ နည္းၿပီး အဂၤလိပ္စာနဲ႔ တ႐ုတ္စာ ဆိုင္းဘုတ္ေတြခ်ည္း ေတြ႕ရေတာ့တယ္။ မူႀကိဳေက်ာင္းနဲ႔ ကေလး ထိန္းေက်ာင္း ေတြဆိုရင္လည္း တ႐ုတ္စာပါသင္ေပးမွ မိဘေတြက အပ္ခ်င္ၾကတယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မႏၲေလးသားမ်ားက မႏၲေလးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ၾကဖို႔ အခြင့္ရတိုင္း ေျပာေနေရးေနၾကရတာျဖစ္တယ္။ ေဒသစြဲႀကီးလို႔ အျမင္က်ဥ္းလို႔ လံုးဝမဟုတ္ပါဘူး။ မႏၲေလးကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္တာဟာ ကိုယ့္လူမ်ိဳးနဲ႔ ကိုယ့္ႏိုင္ငံကို ကာကြယ္ ေစာင့္ေရွာက္တာနဲ႔ အတူတူပဲျဖစ္ပါတယ္။

လူထုစိ္န္ဝင္း

ဘေလာ့ဂါဆိုတာဘာလဲ.........?

ဘေလာ ့ဂါ ဆိုတာဘာလဲ
ႏႈတ္မဆက္ပဲ ရုတ္တရက္ တဂ္ လိုက္တဲ ့ သမးီစံေႀကာင္ ့ကြ်န္ေတာ္အတြက္ေလးလံသြားသလို ေခြ်းျပန္သြာတာေတာ ့
အမွန္ပါပဲ။ဘာေႀကာင္ ့လည္ဆိုေတာ ့ ရသရွားတဲ ့ ဘေလာ ့ဂါ ကြ်န္ေတာ္ဟာ ၀တၳဳတိုေရရင္ အက္ေဆးျဖစ္၊
အက္ေဆး ေရးရင္ ေဆာင္းပါးျဖစ္ ၊ကဗ်ာေတြကလည္ ကာရံေတြထဲကမထြက္ ဂါထာလိုလို အလကၤာလိုလိုနဲ ့
ကိုယ္တိုင္ေရးျပီ စိတ္တိုင္းမက် ျဖစ္ေနျပီး ေရးမွေရးတက္ပါမလားလို ့ စိတ္ေလးလံသြားတာပါ...
ေခြ်းျပန္သြားတာကေတာ ့ အဲဒီေန ့က အခန္းထဲမွာ (Air -con) ပ်က္ေနလို ့ပါ........:p

ကိုယ္ ့အလွည့္မက်ေလာက္ဖူးထင္ျပီး သူမ်ားဘေလာ ့ေတြကို သာမန္ေလာက္ဖက္ျပီး ႏႈတ္မဆက္ပဲထြက္လာတဲ ့
ကြ်န္ေတာ္သွ်င္ေနမင္း စာေရးပ်င္းေနလို ့မရေတာ ့ဘူေပါ ့......

ဘေလာ ့ဂါ ဆိုတာဘာလဲ.......?
ကြ်န္ေတာ္ ခပ္ရဲရဲေျပာနိင္တာကေတာ ့ ဘေလာ ့ဂါ ဆိုတာ ဘေလာ ့ေရးသူ ပါပဲလို ့၊ ဒါေပမယ္ ့ ကိုယ္အဓိပၸာယ္နဲ ့
ကိုယ္ ဖြင္ ့ဆိုရရင္ျဖင္ ့ ဘေလာ ့ဂါ ေတြ တဦးႏွင္ ့တဦး ဖြင္ ့ဆိုပံုတူညီႀကမယ္မထင္ပါဘူး....
ကြ်န္ေတာ္ရဲ ့ ဖြင္ ့ဆိုခ်က္ကေတာ ့ ဘေလာ့ဂါဆိုတာ ၀ါသနာရွင္ ၊ေစတနာရွင္ အမ်ိဳးအစားထဲမွာပါ၀င္ပါတယ္.၊

ဘာေႀကာင္ ့ယခုကဲ ့သို ့ဖြင့္ဆိုသလဲ ဆိုလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္စိတ္နဲ ့ႏိႈင္းယွဥ္ျပီးေျပာလိုက္တာပါ၊ ကိုယ္တင္တဲ ့ ပို ့စ္
တခုတိုင္းမွာ ဗီဒီယိုႏွင္ ့ဓာတ္ပံုျဖစ္ေစ၊ေဆာင္းပါး၊၀တၳဳတို ေတြထဲမွာ စာဖက္သူေတြကို သိေစခ်င္ ျမင္ေစခ်င္တဲ ့
ေစတနာေတြရွိႀကပါတယ္၊ ဘေလာ ့ဂါတေယာက္ဟာ ကိုယ္ပိုင္အယူအဆကို လြပ္လပ္စြာတင္ခြင္ရွိပါတယ္။
ဘေလာ ့ဂါ တေယာက္ဟာ အဖဲြ ့အစည္း၊ တစံုတရာရဲ ့ ဖိအားေအာက္မွာ ရွိေနလွ်င္ စာေကာင္း၊ေပေကာင္းမ်ား
ထြက္မလာနိင္ပဲ စာဖက္သူေတြအတြက္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစယံုသာမက အေတြးအေခၚေတြပါ အဆိပ္အေတာက္
ျဖစ္ေစနိင္ပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ဘေလာ ့ဂါ အကိုႀကီး ကိုေဇာ္ ေျပာသလို ဘေလာ ့တခုလုပ္ရတာ လြယ္ပါတယ္၊ဘေလာ့ဂါ
တေယာက္ျဖစ္ဖို ့ေတာ့မလြယ္ပါဘူး၊စာေတြ အစံုဖက္ထားရသလို သိခံတက္ဖို ့ေတာ ့လိုပါလိမ္ ့မယ္ ။
စာေရးဆရာ တေယာက္ဟာ ၇၅ရာခိုင္ႏႈန္းက သူတို ့ရဲ ့ အတြင္းစိတ္ကို ၀တၳဳေတြ ဇတ္လမ္းေတြ ၊ဇတ္အိမ္ေတြ
ထဲမွာ ျမွပ္ႏႈံထားသလို ဘေလာ ့ဂါေတြအမ်ားစုကလည္ သူတို ့ရဲ ့ အတြင္းစိတ္ကို ဘေလာ ့ေတြမွာျမွပ္ႏႈံထား
တက္ႀကပါတယ္ ၊အိမ္ရွင္မေကာင္း တေယာက္ဟုတ္မဟုတ္ကို ဘုရားစင္ႏွင္ ့ ဖိနပ္စင္ ကိုႀကည္ ့ရင္ သိနိင္သကဲ ့သို ့
ဘေလာ ့ဂါ တေယာက္ကို သူရဲ ့အေရးအသား၊ ပို ့စ္ ေတြကို ျမင္ယံုနဲ ့သိနိင္ပါတယ္..........

ဘေလာ ့ဂါေတြ အသက္အရြယ္၊ အေတြးအေခၚ၊ ျဖတ္သန္းခဲ ့ဖူတဲ ့ ပတ္၀န္းက်င္ေတြမတူညီႀကတာေႀကာင္ ့စာဖက္ပရိတ္သတ္
ေပၚေပးႀကတဲ ့ မက္ေဆ ့ေတြကလည္မတူညီႀကပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ တူညီတာတခုကေတာ ့ ဘေလာ ့ေပၚကိုတင္လိုက္တဲ ့
ပို ့စ္ တိုင္းမွာ ေစတနာေတြပါတယ္ ဆိုတာေတာ ့ မျငင္းႀကမယ္ထင္ပါဘူး(ျငင္းခ်င္လည္ ျငင္းေပါ ့ :p)

ဒါေႀကာင္ ့ ဘေလာ ့ဂါ ဘာလဲလို ့ ေမးလာခဲ ့ရင္..
ဘေလာ ့ဂါ ဆိုတာ ေစတနာရွင္ေတြပါလို ့ ေျဖမိမွာ ဧကန္မလဲြပါပဲ၊ကြ်န္ေတာ္ အင္တာနက္နဲ ့စတင္ထိေတြ ့စဥ္က
ဘေလာ ့ဂါ ေတြ ပိုက္ဆံ ဘယ္ေလာက္ရလို ့ စာေတြ၊ကဗ်ာေတြ၊ ဗီဒီယိုေတြ တင္ေနတာတာလဲလို ့ ထင္မိပါတယ္၊
(ကိုယ္က ေတာသားဆိုေတာ ့ ဒီေလာက္ေတာ ့ရွိမွာေပါ ့)ဒါေပမယ္ ့ ဘေလာ ့ဂါေတြက အရင္ဦးဆံုး ၀ါသနာေတြ၊
ေစတနာေတြ၊ အခ်ိန္ေတြ ၊ေငြေႀကး ေတြအရင္ေပးဆပ္ေနရတာပါ..ထိုေႀကာင္ ့ ေပးဆပ္ျခင္းမ်ားစြာနဲ ့ဘေလာ ့ဂါ
ေတြအားလံုး ကို ေလးစာေနမိပါတယ္.......

ကြ်န္ေတာ္ေျပာရဲပါတယ္ ကြ်န္ေတာ္တို ့ျမန္မာဘေလာ ့ဂါေတြဟာ ဘေလာ ့ေပၚတြင္သာမကအျပင္မွာပါသေဘာ
ေကာင္း၊ေစတနာေကာင္းႀကမွာပါ။(ျပန္တဲ ့အခ်ိန္ သမီးစံ ဆီက ပိုက္ဆံ ေခ်းလို ့ေကာငး္ေအာင္ပါ)တေန ့ေန ့ေတာ ့
ဘေလာ့ဂါေတြ ဆံုစည္းျပီ ေတြ ့ဆံုႀကမယ္ ့ေန ့ကို ေမ်ာ္ေနမိတာေတာ ့ အမွန္ပါပဲ.ကြ်န္ေတာ္လို မထံုးတက္ေတး
ခပ္ေအးေအး ဘေလာ ့ဂါေတြ ဘယ္ႏွစ္ေယာက္မ်ား ရွိေနသလဲလို ့ပါ........:P

အင္း.....မေရးတက္ဖူးလို ့သာေျပာတာ စာေတြေတာင္မ်ားေနျပီ၊ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ရသေတြရွားေနတဲ ့အခ်ိန္
သတိတရ နဲ ့ကြ်န္ေတာ္ဘေလာ ့ေလးကို ဘေလာ ့အရာသြင္းျပီး တဂ္ေပးတဲ ့သမီးစံအားေက်းဇူတင္ပါေႀကာင္း..

ကြ်န္ေတာ္အေနနဲ ့ တဂ္ စရာဘေလာ ့ဂါမရွိေတာ ့ပါဘူး၊အကယ္၍ အခင္မင္ဆံုး ဘေလာ ့တခုေႀကာင္းေရပါဆိုတဲ ့
တဂ္ ပံုစံမ်ိဳလာခဲ ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစာမေနပဲ သမီးစံ ရဲ ့ ဘေလာ႔အေႀကာင္းေရးမိမွာပါ..

ဘေလာ ့ဂါ အကိုေတြ၊အမေတြ ၊သူငယ္ခ်င္း ဘေလာ ့ဂါေတြ အားလံုး စိတ္၏ ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ကိုယ္၏ က်န္းမာျခင္းႏွင္ ့
ျပည္ ့စံုႀကပါေစ....................၊၊၊၊၊

ေလးစားလွ်က္...

***ဧရာ၀တီ***

ဧရာ၀တီ......ဧရာ၀တီ
တျပည္နယ္ဆီက လြမ္းရတာထက္
ျမန္မာျပည္က မလြမ္းခ်င္ဘူး..........။။။

ဧရာ၀တီနဲ ့ အသက္ဆက္သူေတြ
ငတ္ျပတ္ေနရေတာ ့မွာလား...........။။။

ျမန္မာျပည္ရဲ ့ အသက္ေသြးေႀကာ
ေရာေႏွာလာမယ္ ့ လူမ်ိဳးေတြ
အနာဂတ္ေရးအတြက္
ရင္ေလးမိတယ္..........ဧရာ၀တီရယ္ ...၊၊။။

ဧရာ၀တီျမစ္ေရထဲ
စီးဆင္းဆဲ သူရဲေကာင္းေသြးေတြ
ရပ္တန္ ့လို ့ စိတ္ပ်က္ေနႀကျပီလား........။။။

ဧရာ၀တီရဲ ့ အနာဂတ္ေရးကို
ေျမာ္ေတြးမိလို ့ ရပ္ေ၀းကေန
ေအာ္ဟစ္ပါရေစ.........
ရပ္တန္ ့ေပးႀကပါလို ့..........။။။

ဧရာ၀တီရဲ ့အေရးကို
လူမိုက္အေတြးနဲ ့စာေရးတဲ ့
စစ္ေခြးေတြေရ.........

ဧရာ၀တီနဲ ့ျမန္မာျပည္ဟာ
သမိုင္းအဆက္ဆက္ေရးမွတ္ထားတဲ့
စာမ်က္ႏွာေတြပါ.........။။။

ဧရာ၀တီအတြက္ ကြ်န္ေတာ္စပ္တဲ ့
ကဗ်ာဟာ ရယ္စရာျဖစ္ေနေပမယ့္
ဧရာ၀တီအေရးဟာ နိင္ငံ့အေရးမို ့
ဒို ့အေရး ေအာ္ဖို ့၀န္ေလးလိမ္ ့မယ္မဟုတ္............။။။

(15 ရက္ေန ့က စပ္ထားတဲ ့ကဗ်ာေလးလည္ရွိပါေသးတယ္..ျမစ္ ၏ မ်က္ရည္ လို ့အမည္ေပးထားပါတယ္)

စစ္သားတေယာက္ရဲ ့အေမ

သမိုင္းကဆံုးျဖတ္လိမ့္မယ္

သည္ကေန႔ အီးေမးလ္ စစ္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ သတင္းဌာနတခုမွာ အယ္ဒီတာဝင္လုပ္ေနတဲ့ သားလို၊ တူလိုရင္းႏွီးသူ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ ေဟာင္းတဦးကပို႔တဲ့ အီးေမးလ္မွာ ေခါင္းစဥ္မွာကိုက သိပ္အေရးႀကီး တယ္လို႔ ေရးထားတာေတြ႔ရေတာ့ ဘာေတြမ်ားရယ္လို႔ ကမန္းကတမ္း ဖြင့္ၾကည့္မိတယ္။

သူက

အန္ကယ္ခင္ဗ်ား . . .

အေရးႀကီးတဲ့ေပၚလစီ မိန္႔ခြန္းလို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒီေန႔ ဒီမိုကေရစီေန႔မွာ ေျပာပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈတခုလံုး ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္သြားမယ္ ဆိုတာကို လမ္းညႊန္မိန္႔ခြန္းလို႔လဲ ေျပာႏိုင္ပါတယ္လို႔ ညႊန္းထားတာေတြ႔ ရတာမို႔ Attached file ကို ခ်က္ျခင္းပဲ ဖြင့္ၾကည့္ရျပန္တယ္။ အသံဖိုင္နဲ႔ ပို႔ထားတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ဒီမိုကေရစီေန႔ အခမ္းအနားမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ေျပာတဲ့မိန္႔ခြန္းကို နားေထာင္ရတယ္။

ဒီေန႔ပဲ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ရံုးမွာက်င္းပတဲ့ အဲဒီအခမ္းအနားမွာ NLD အေထြေထြအ တြင္းေရးမွဴးက ေရွ႕လုပ္ငန္းစဥ္ဆိုင္ရာ လမ္းညႊန္ ေပၚလစီမိန္႔ခြန္းကို သူ႔ အဖဲြ႔ခ်ဳပ္ဝင္ေတြဆီကတဆင့္ တျပည္လံုးက ဒီမိုကေရစီေရးလိုလား သူေတြကို ခ်ျပသြားတာ ျဖစ္တယ္။

ဒီမိန္႔ခြန္းထဲမွာ က်ေနာ္သတိထားမိဆံုးအခ်က္က . . .

အခုဆိုရင္ က်မတို႔ႏိုင္ငံဟာ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနမွာ ေရာက္ေနပါတယ္။ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ၿပီလို႔လည္း က်မ မေျပာခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒါ က်မကလည္း လူသိရွင္ၾကားေျပာၿပီးသား ျဖစ္ပါတယ္။

“အေျပာင္းအလဲျဖစ္ႏိုင္မယ့္အေျခအေန ေရာက္ေနၿပီလို႔ က်မယံုၾကည္တယ္။ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ႏိုင္မယ့္ အေျခအေနမွာ ေရာက္ေနၿပီဆိုရင္ ဒီအေျပာင္းအလဲဟာ ျပည္သူအတြက္အေကာင္းဆံုး၊ တိုင္းျပည္အတြက္ အေကာင္း ဆံုးျဖစ္ေအာင္လို႔ ဘယ္ပံုဘယ္နည္းလုပ္မလဲဆိုတာ လူတိုင္းက တာဝန္သိသိနဲ႔ ေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ပံုစံ မေျပာင္းႏိုင္ဘူး၊ ဒီပံုစံ၊ ဒီပံုစံပဲ။ ဒီအေျခအေနလည္း ဒီပံုစံလုပ္မယ္။ ဟိုအေျခအေနလည္း ဒီပံုစံလုပ္မယ္ဆိုတာ မျဖစ္ ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါဟာ အေျခအေနကို ဆင္ျခင္သံုးသပ္ႏိုင္တဲ့အရည္အခ်င္း အားနည္းတာလို႔ ေျပာရမွာပဲ ဆိုတဲ့အခ်က္ပါ။”

ဒီေနရာမွာ မဟာသိပၸံပညာရွင္ Albert Einstein ရဲ႕ ရူးသြပ္မႈ (Insanity) ကို အဓိပၸါယ္ဖြင့္ထားတဲ့ ေက်ာ္ၾကားလွတဲ့ အဆို အမိန္႔ကို သူ႔မိန္႔ခြန္း နားေထာင္ရင္းက ေျပးသတိရတယ္။ Einstein u “Insanity ” is doing the same thing over and over again and expecting different results. လို႔ မညႇာမတာ ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။

အေျပာင္းအလဲဟာ သဘာဝရဲ႕ နိယာမထဲက အထင္ရွားဆံုးနိယာမပါ။ ဒါေပမယ့္ ၉၉.၉၉ ရာခိုင္ႏႈန္းေသာသူေတြက Change ကို သတိမထားၾကပါ။ မေလ့လာလို႔လား။ သတိမထားလို႔လား ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ သတိမမူ၊ ဂူမျမင္ဆိုတဲ့ စကားရိွ တယ္မို႔လား။ သည္ထက္ပိုၿပီး ထဲထဲဝင္ဝင္ ေျပာရရင္ ေလ့လာဖို႔မလိုေတာ့ဘူးလို႔ မသိစိတ္ကယူဆခ်က္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို အထင္ႀကီးလြန္းေနတာ၊ အရိုးစဲြေခါက္ရိုးက်ဳိးေနတဲ့ အက်င့္စရိုက္ေတြ၊ အစဲြအလန္းေတြနဲ႔ အက်င့္ပါေနတာေတြကို က်ေနာ္ ကိုယ္ေတြ႔မို႔ ဒါေတြဟာ ဘယ္ေလာက္အႏၲရာယ္ႀကီးမွန္း ေျပာမျပႏိုင္ေလာက္တတ္ပါ။ အထူးသျဖင့္ ငါသိ၊ ငါ တတ္ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားမွာျဖစ္တတ္တဲ့ ဝမ္းတြင္းပါ ကူးစက္ေရာဂါလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အေျပာင္းအလဲ မ်ားနဲ႔ အဆင္ေျပညီညြတ္တဲ့ပံုစံမ်ားကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲၿပီး နဂိုရိွရင္းစဲြပန္းတိုင္ကို အေရာက္သြားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ဟာ ေျပာင္းလဲေနတဲ့ ပကတိအေျခအေနမ်ားကို ဆုပ္ကိုင္ႏိုင္စြမ္းရိွရမွာျဖစ္ၿပီး Adaptability ရိွရိွ လုပ္ၾက ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ သည္လို လုပ္ကိုင္ႏိုင္စြမ္းရိွမႈဟာ ရိုးသားမႈ၊ ျပည္သူလူထု အက်ဳိးလိုလားမႈဆိုတဲ့ စိတ္ေစတနာေတြက ျမစ္ဖ်ားခံလာတယ္လို႔ ဆိုရင္မမွားပါ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အခုဆိုရင္ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနကို ေရာက္ေနပါတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ သူ အ မွန္တကယ္ ယံုၾကည္လို႔ ေျပာတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏိုင္ပါ။ ဘာေၾကာင့္ သူယံုၾကည္ရတာလဲ။ ေမးသင့္တဲ့ေမး ခြန္းပါ။ အေျဖကေတာ့ တခုထဲပါ။ ဒီေန႔ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈထဲမွာပါတဲ့ ဘယ္သူမွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေလာက္ သ တင္းအခ်က္အလက္ မရိွပါ။ Defecto Power ရထားတယ္လို႔ေတာင္ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဗမာျပည္လာတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ထိပ္ တန္းအထူးသံတမန္ေတြနဲ႔ စကားေျပာ (ေဆြးေႏြးရတယ္)၊ အစိုးရရဲ႕ နံပါတ္တစ္သမတနဲ႔ ညႇိနိႈင္း (ေဆြးေႏြးရတယ္)။ သူ႔ကို မယံုၾကည္ဘူး။ သူဟာ အသံုးခ်ခံရတယ္လို႔ ေဝဖန္ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈကို ဦးေဆာင္ေနသူ ေတြထဲမွာ သူ႔ေလာက္ သတင္းအခ်က္အလက္ရၿပီး သူ႔ေလာက္ လက္ေတြ႔ထဲမွာရိွသူေတာ့ ဘယ္သူမွမရိွတာကို ဘယ္သူ မွ ျငင္းမရပါ။ တကယ္လို႔ သူ႔ကို အစိုးရကေတာင္ အသံုးခ်ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာင္မွ ဒီမိုကေရစီလိုခ်င္တယ္ဆိုသူ ေတြက သူ႔ကို အသံုးခ်ဖို႔ မႀကိဳးစားသင့္ဘူးလား။ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ေနာ္။ ဘယ္လိုဘယ္ပံု သူ႔ကို အသံုးခ်မယ္ ဆိုတာ စဥ္းစားရမွာက အျခားနည္းနာဆိုင္ရာ ျပႆနာပါ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ပုဂံကို မိသားစုအပန္းေျဖခရီး ထြက္တယ္လည္းဆိုေရာ ရွစ္ေလးလံုးႏွစ္ပတ္လည္ ကာလမ်ဳိးမွာ ဒါမ်ဳိးလုပ္ရမလားဆိုၿပီး ပယ္ပယ္နယ္နယ္ေဝဖန္ (ဆဲ) သူေတြ ေတြ႔ရေတာ့ အေတာ္ႀကီး စိတ္အေနွာင့္အယွက္ ျဖစ္ရပါ တယ္။ အဲသည့္ ေဝဖန္သူေတြက တခ်ဳိ႕ဆို ဝါရင့္ တံဆိပ္တပ္ေပးလို႔ရတဲ့ သူေတြပါ။ စစ္အစိုးရကို ေသြးတိုးစမ္းၿပီး ခရီး ထြက္တာျဖစ္တယ္ဆိုတာ ဘာ့ေၾကာင့္ မစဥ္းစားမိသလဲဆိုတာ အံ့ၾသစရာပါ။

အခုလဲ ေဇာ္ေဇာ္ ဖိတ္တဲ့ေဘာလံုးပဲြ သြားၾကည့္တယ္ဆိုၿပီး မီဒီယာေတြမွာ ကၽြက္ကၽြက္ညံညံေအာင္ ေဝဖန္ (ဆဲ) ၾကျပန္ ၿပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က တကယ့္အေျပာင္းအလဲျဖစ္ဖို႔ဆိုတာ ဗိုလ္သန္းေရႊ သေဘာတူမွရမယ္ဆိုတာ ေကာင္း ေကာင္းသိလို႔ ဗိုလ္သန္းေရႊနဲ႔ အနီးကပ္ဆံုးျဖစ္တဲ့ ေဇာ္ေဇာ္နဲ႔ ဗိုလ္သန္းေရႊေျမး ေနေရႊေသြးေအာင္ (ဖိုးလျပည့္) တို႔ ဆီက တဆင့္ ဗိုလ္သန္းေရႊဆီကို Good Will Message ပို႔ေနတာလို႔ မယူဆၾကဘူးလား။

ဒီေနရာမွာ သတိထားဖို႔က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ မိန္႔ခြန္းထဲမွာပါတဲ့ အေျပာင္းအလဲဟာ ျပည္သူလူထုအတြက္ အ ေကာင္းဆံုး၊ တိုင္းျပည္အတြက္ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေအာင္လို႔ ဘယ္ပံုဘယ္နည္းလုပ္မလဲဆိုတာ လူတိုင္းလူတိုင္းက ေလး ေလးနက္နက္ စဥ္းစားရမွာျဖစ္ပါတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ လုပ္ေနတဲ့အလုပ္အေပၚ အယံုအၾကည္ မရိွဘူးဆိုရင္ တာဝန္သိသိနဲ႔ ဘယ္အလုပ္အေပၚ ယံုၾကည္သလဲဆိုတာ အလုပ္ (Alternative Programme) ကိုေဖာ္ျပၿပီး အဲသည့္ေဖာ္ျပထားတဲ့အလုပ္ကို အားလံုး ဝိုင္းလုပ္လာေအာင္ ႀကိဳးပမ္းရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တာဝန္ဆိုတာ ဒါပါ။ အထူးသ ျဖင့္ တာဝန္မဲ့ေဝဖန္မႈ၊ ေျပာဆိုမႈေတြကို လုပ္ေနၾကတာဟာ တခ်ဳိ႕၊ တခ်ဳိ႕ေသာ ျပည္ပ Blog ေတြ Website ေတြပါ။ သူ တို႔ေျပာဆို ေရးသားေနၾကတာေတြေၾကာင့္ သူတို႔ကို လက္ေတြ႔ ပကတိဘဝအရ ဘာမွ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရိွမွာ မ ဟုတ္တာေၾကာင့္ တာဝန္မဲ့ေရးသားေနၾကတာ ေတြေတြ႔ရေတာ့ အင္မတန္ ေအာ့ႏွလံုးနာ စက္ဆုပ္မိရပါတယ္။ သူတို႔နဲ႔ စာရင္ ၾကံ့ဖြတ္အစိုးရရဲ႕ ဆင္ဆာေအာက္မွာေရးေနရတဲ့ ဂ်ာနယ္ေတြမွာမွ လက္ေတြ႔က်တဲ့ ျပည္သူလူထုကို အသိညဏ္ ပြင့္ေစတဲ့ စာေပမ်ဳိးေတြ႔ေနရေသးပါလားလို႔ ေတြးမိပါတယ္။ ဒါကလည္း သူတို႔က ျပည္သူနဲ႔အတူ တိုက္ပဲြထဲမွာ ရိွေနလို႔ ျဖစ္မွာပါ။

တခ်ဳိ႕က ေျပာၾကတယ္။ One Lady Show လို႔။ One Lady Show ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ One Man Show ပဲျဖစ္ျဖစ္ ရိွေနတဲ့ ပက တိအေျခအေနက စရမွာပါ။ ေတာင္ အာဖရိက က မန္ဒဲလားလည္း ပစ္ဘိုသာဒီကလပ္ဆိုတဲ့ ဒီသမတေတြနဲ႔ ေထာင္ထဲ ကေနၿပီး One Man Show လုပ္ခဲ့ရတာပဲ။ ဘဝတူ အက်ဥ္းက် ရဲေဘာ္ေတြရဲ႕ နားလည္မႈလဲြမွားတာကို မန္ဒဲလားလည္း ခါးစည္းခံခဲ့ရတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေတာင္အာဖရိကတိုက္ရဲ႕ အသားအေရာင္ခဲြျခားမႈ ဆန္႔က်င္ေရးသမိုင္းမွာေတာ့ မန္ဒဲလား ဟာ မန္ဒဲလား ပါပဲ။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က အေျပာင္းအလဲျဖစ္ႏိုင္တဲ့အေျခအေန ေရာက္ေနၿပီလို႔ ဆိုပါတယ္။ အဓိပၸါယ္က အေျပာင္းအ လဲျဖစ္ေနၿပီလို႔ မေျပာေသးပါ။ အေျပာင္းအလဲျဖစ္ဖို႔ အေျခအေနေတြကို ဖန္တီးေနတာပါ။ လက္ရိွစစ္အုပ္စုအတြင္းမွာပဲ Moderate သမားေတြနဲ႔ Radical သမားေတြ အားၿပိဳင္ေနၾကတုန္းပါ။ သည္အခိ်န္မွာ ေဒၚစု လုပ္ရမယ့္အေရးအႀကီးဆံုး အလုပ္ထဲက တခုက Moderate သမားေတြကို ပိုၿပီးအားေကာင္းလာေစဖို႔ အေျခ အေနဖန္တီးေပးဖို႔ မဟုတ္ပါလား။

သည္အခ်ိန္မွာ ျဖစ္တတ္တဲ့တရားအတိုင္း ကိုယ့္ဘက္မွာလည္း Moderate သမားနဲ႔ Radical သမားရယ္လို႔ နွစ္ပိုင္းကဲြ မွာပါ။ ဒါက သဘာဝပါ။ စစ္စစ္မွန္မွန္နဲ႔ တိုင္းျပည္နဲ႔လူမ်ဳိးအတြက္ တာဝန္သိသိလုပ္ၾကတဲ့ ေဘာင္အတြင္းမွာဆိုရင္ ဒါ ဟာ မေျဖရွင္းႏိုင္တဲ့ျပႆနာ မဟုတ္ပါ။ အာဖရိက က မန္ဒဲလား တုန္းကလည္း သည္လိုမ်ဳိးႀကံဳခဲ့ရတာပဲ။ လြတ္လပ္ေရး ႀကိဳးပမ္းခဲ့ရတဲ့ ၁၉၄၆ – ၁၉၄၇ ကာလ ေအာင္ဆန္း-အက္တလီစာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘိလပ္ကျပန္လာေတာ့လဲ ဆန္႔ က်င္သူေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ ဗစိန္၊ ထြန္းအုပ္ဂိုဏ္း ဦးေစာတို႔ကေတာ့ ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္း ဆန္႔က်င္ၾကတာေပါ့။ ဗမာ ျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက သခင္သန္းထြန္းနဲ႔ေတာ့ က်ဳံမေငး သခင္တင္ေမာင္ ကတဆင့္ ဗိုက္ခ်ဳပ္နဲ႔ ညိႇႏိႈင္းမႈေတြရိွတယ္ လို႔ ဆိုပါတယ္။ စာေပဖခင္ႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မိႈင္းကေတာင္ အရင္ဘိလပ္သြား ဇာတ္လမ္းမ်ဳိးျဖစ္မွာပဲလို႔ယူဆၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို မင္း ဆရာလား၊ ငါဆရာလားဆိုၿပီး ေဟာက္ေသးတယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဆရာရယ္ က်ေနာ့ကို တႏွစ္ေတာ့ အခိ်န္ေပးပါ။ တႏွစ္အတြင္း လြတ္လပ္ေရးမရရင္ ဆရာေျပာသခ်င္သလို ေျပာပါ၊ အခု ဆရာေျပာ မယ္ဆိုရင္ တျခားသူေတြေျပာတာနဲ႔ မတူဘူး။ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈႀကီးတယ္။ (စကားရင္းမဟုတ္ပါ။ မိမိနားလည္သလို ေရးတာ) လို႔ ေတာင္းပန္လို႔ ဆရာႀကီးက ေအာင္ဆန္းကို လုပ္ခြင့္ေပးတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။

အခုလည္း ေဒၚစုကို မယံုလို႔ရပါတယ္။ ေဒၚစုလုပ္ေနတာေတြကို မထင္၊ မထင္ … လို႔ ယူဆလိုက ယူဆလို႔ရပါတယ္။ က်ေနာ္ေျပာလိုတာက ေဒၚစုကို မေထာက္ခံရင္ေတာင္မွ ေဒၚစုကိုမဆန္႔က်င္ဖို႔ပါ။ ေဒၚစုလမ္းစဥ္ဟာ ျပည္သူလူထု အ တြက္ ႏိုင္ငံအတြက္၊ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ လက္ေတြ႔မက်တဲ့၊ အက်ဳိးမရိွႏိုင္တဲ့ လမ္းစဥ္ျဖစ္တယ္ဆိုရင္ Alternative approach တခုကို တင္ျပေပးဘို႔ပါ။ လက္ေတြ႔က်ဖို႔ အမ်ားလက္ခံႏိုင္ဖို႔ေတာ့ လိုပါလိမ့္မည္။ သည္ေနရာမွာ ေဒၚစုကို ႏိုင္ငံေရးသမားတခ်ဳိ႕ မေထာက္ခံရင္ေတာင္မွ ျပည္သူလူထုကေတာ့ ေဒၚစုကို ဘဝနဲ႔ရင္းၿပီး ေထာက္ခံၾကမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေဒၚစုရဲ႕လမ္းစဥ္အတိုင္း ယံုယံုၾကည္ၾကည္ လိုက္ပါၾကပါလိမ့္မယ္။ လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈ ကာလတံုးက ေစာ၊စိန္၊ေမာ္ ဂိုဏ္းသားေတြႀကံဳေတြ႔သလိုမ်ဳိး ေဒၚစု ကို ဆန္႔က်င္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား ႀကံဳေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။

က်ေနာ္ စာမေရးျဖစ္တာ ၾကာပါၿပီ။ အက်ဳိးထက္ အျပစ္မ်ားမယ္ထင္လို႔ပါ။ အခုေတာ့ ေရးသင့္မေရးသင့္ စဥ္းစားရင္း ေရးမွျဖစ္မယ္ထင္လို႔ ေရးလိုက္ပါတယ္။ ဒီစာမေရးခင္ ေဒၚစုရဲ႕ ဒီမိန္႔ခြန္းကို သိသင့္သိထိုက္၊ ေလ့လာသင့္ ေလ့လာ ထိုက္တယ္လို႔ ယူဆတဲ့ တပည့္မ်ား၊ မိတ္ေဆြမ်ား၊ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားဆီ ပို႔ေပးပါတယ္။ က်ေနာ့္ လူငယ္မိတ္ေဆြ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဘက္ထဲကတေယာက္က ဘာေျပာသလဲ၊ ဘာ (Feed back) ေပးသလဲဆိုေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပီသတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပီသတဲ့လူေတြက ေရွ႕ကိုဘာလုပ္ရမလဲဆိုတာ ျမင္ႏိုင္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။

ဟုတ္ပါၿပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က က်ေနာ့္တပည့္တေယာက္ေျပာသလို ေခါင္းေဆာင္ေကာင္းပီသ၊ မပီသဆိုတာ ကိုေတာ့ က်ဴးဘားေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္ ဖီဒယ္ကက္စ္စထရို ေျပာသလို သမိုင္းက ဆံုးျဖတ္ပါလိမ့္မယ္လို႔ပဲ ေျပာပါရေစေတာ့။

ျမင္းရည္တက္ဦးသာ
15th, Septembe 2011 (Thursday)

(ေန႔သစ္မွ http://www.naytthit.net/?p=19686 ကူးယူေဖၚျပပါသည္)

အဓမၼဝါဒ ေဖာ္ထုတ္ေရးသို႔

ၾကားလိုက္ရျပန္ေခ်ၿပီ တမံု႔။ အဓမၼဝါဒ ေဖၚထုတ္ေရး စာမူဖိတ္ေခၚၿပိဳင္ပဲြတဲ့။ ေၾသာ္ သိဒၶတၳေဂါတမသာသနာဟာ မ်က္ႏွာငယ္ေလးျဖစ္ေနေရာ့သလား။ ေထရဝါဒအမည္ခံ ျမန္မာျပည္ရဲ့ အႀကီးဆံုး သံဃာ့နာယက အဖြဲ႔ႀကီးက သာသနာေတာ္မွာရွိတဲ့ အဓမၼဝါဒေတြ ပေပ်ာက္ဖို႔အတြက္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ တရားနည္းလမ္းတက် မလုပ္ၾကေတာ့ပဲနဲ႔ ျပည္သူေတြရဲ့ လက္ထဲကိုထည့္ၿပီး ႏိုင္ငံေတာ္ရဲ့ ဒီမိုကေရစီအုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ပံုစံအတိုင္း ဘုရားရဲ့ ဝါဒကိုလည္း ဒီမိုကေရစီဆန္ဆန္ တကယ္သြားေစခ်င္တာလား။ ဒါမွမဟုတ္ တို႔အဖဲြ႔အစည္းႀကီးက သာလွ်င္ ဓမၼျဖစ္ေၾကာင္း တျခားအဖြဲ႔အစည္းႀကီးေတြၾကေတာ့ အဓမၼျဖစ္ေၾကာင္း ေထာက္ခံခိုင္းေစခ်င္တာလား။ ေဖာ္ထုတ္ေရးအဖြဲ႔မွ ………(ေယာ)ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ေရ ထင္တစ္လံုးနဲ႔ အျမင္ေတြဆံုးၿပီး ….ကုန္းရမွာ ေၾကာက္ေနတဲ့အျဖစ္ ေရာက္ေနၿပီလား။ သနားစရာ။
သာသနာေတာ္ရဲ့ အသက္ဟာ ဝိနည္းပါ ဝိနည္းပါလို႔ တေၾကာ္ေၾကာ္ တေမာ္ေမာ္ ေအာ္ေနၿပီးေတာ့ အခုၾကကာမွ သုတၱန္တရားေတြကို ဖေအအရင္းမွန္း သိၾကေရာ့သလား။ ဝိနည္းကိုဖ်က္ဆီး သုတၱန္ကို ပ်က္စီးေအာင္လုပ္ၿပီး အခုမွ အေမကယ္ပါ အဘကယ္ပါ လုပ္ေနတာလား။ အာဏာ႐ွင္ေတြရဲ့ အာဏာကိုယူၿပီး အဓမၼဝါဒေတြကို တိုက္ဖ်က္ပါဦး ေတာ့လား။ အခုက ဒီမိုကေရစီေခတ္ကို ေျပာင္းသြားၿပီေလ။ ဒါကို ဒင္းတုိ႔တေတြမရိပ္မိေတာ့ ကမၻာေတာင္မီးမေလာင္ေသးဘူး သားေကာင္ခ်ၿပီး နင္းေနခ်င္ၿပီလား။ ျပည္သူေတြေကၽြးတဲ့ ထမင္းကိုစားၿပီး ျပည္သူေတြကို အက်ဳိးေက်းဇူးျဖစ္ထြန္းေအာင္ မလုပ္တဲ့အျပင္ ျပည္သူေတြကို ဒုကၡထပ္ေပး ေနျပန္ၿပီလား။
ဘယ္ေလာက္ေအာက္တန္းၾကသလဲ အမ်ိဳးစံုစံုလင္လင္နဲ႔သာ ရုိင္းရုိင္းစိုင္းစိုင္း ဆဲလိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ ဒီထက္စံုတဲ့ ဆဲနည္းရွိရင္ အဲသည္ဆဲနည္းေတြနဲ႔ ဆဲလိုက္ခ်င္ရဲ့။ ျမတ္ဗုဒၶရဲ့ သာသနာကို လုပ္ရက္လိုက္ၾကပေလ။ လုပ္ရက္ၾကပေလ။ ရုိင္းစိုင္းၾကပေလ။ မိုက္ရိုင္းၾကပေလ။ ဘာတဲ့ အဓမၼဝါဒ ေဖာ္ထုတ္ေရးစာမူကို ဖိတ္ေခၚရုံတင္ မကပဲ ။ စာမူေကာင္းသူကို ေကာင္းရင္ေကာင္းသေလာက္ ဆုခ်ီးျမင့္မတဲ့။ ပထမဆု တစ္သိန္း ၊ ဒုတိယဆု ခုနစ္ေသာင္း ၊ တတိယဆု ငါးေသာင္း ဆိုၿပီး အဂၤလိပ္ေခတ္က ဝရမ္းထုတ္ၿပီး ေၾကးသတ္မွတ္သလို“ ေလာကမွာ အသိအျမင္ အေတြးအေခၚ အလုပ္အကိုင္ အယူအဆေရးရာမွာ အထက္ျမက္ဆံုး အထူးခၽြန္ဆံုး ျဖစ္တဲ့ သိဒၶတၳေဂါတမရဲ့ သာသနာကို”ညံ့ဖ်င္းေအာင္ လုပ္ရက္လိုက္ၾကပေလဗ်ာ။ လုပ္ရက္လိုက္ၾကပေလ။
ဒီညႊန္ၾကားခ်က္ေတြက နုိင္ငံေတာ္သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔ႀကီး၏ ညႊန္ၾကားခ်က္အရတဲ့ဗ်ာ။ မိုက္လိုက္တဲ့သံဃမဟာနာယကအဖြဲ႔ႀကီး။ ကမၻာႀကီးမွာ ျမန္မာျပည္မွာရွိတဲ့ေထရဝါဒသာသနာဟာ အလကားသာသနာ ဘာမွေစာက္သံုးမက်တဲ့သာသနာလို႔ သိေအာင္ ျမင္ေအာင္ ၾကားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ေနၾကတာလား။
သာသနာ့ေဘာင္မွာ ရဟန္းလုပ္ေနၿပီး အေခ်ာင္ေန အေခ်ာင္စားၿပီး ရွင္ဥတၱမေက်ာ္ ေျပာသလို ေျပာရရင္ “ လာပ႔ိုတဲ့ အစာေတြ ဝေနေအာင္ စားၿပီး အခန္းတံခါးႀကီးပိတ္ ကားကားႀကီး အိပ္ ။ အိပ္ေရးဝလို႔ နိုးလာရင္ လက္ပံပင္ ဆက္ရက္က်သလို စကားေတြေဖာင္ေနေအာင္ေျပာ။” ဒင္းတို႔ သံဃမဟာနာယက အဖဲြ႔ကိုယ္ေတာ္ေတြက အဲသေလာက္ပဲ ကိုယ့္ရဲ့လူ႔ အျဖစ္ကို သိေနေရာ့လား။ လယ္တီဦးဝိလာသ ေျပာသလိုေျပာရရင္ေတာ့ နန္းေတာ္ထဲကို သံကြင္းႀကီး ေရာက္လာၿပီေဟ့ လို႔ေပါ့။မၾကာခင္မွာေတာ့ သံဃာနာယဘုန္းႀကီးေတြ ဒီမိုကေရစီဝါဒရဲ့ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္အရ ဘာသာေရးလြတ္လပ္ခြင့္ေတြ ေတာင္းဆိုလာရင္ေတာ့ သံဃနာယက ကိုယ္ေတာ္ႀကီးေတြရဲ့ လည္ပင္းေတာ့ ဟား…ဟား…သံကြင္းအစြပ္ ခံရဦး ေတာ့မယ္ထင္တယ္။   ဦးဗုဒ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္“ကိုယ္ေတာ္တို႔က မိနုသာသ နာမွာ ေနတာလား ဘုရားသာသနာမွာေနတာလား”တဲ့ ။ အခုလည္း ျမန္မာ ျပည္ မွာ ရွိတဲ့ ဗုဒၶဘာသာဝင္ေတြဟာသံဃမဟာနာယကသာသနာ (သို႔မဟုတ္) အံ့ေမာင္(ဘံုေဘ)ရဲ့ သာသနာမွာ ေနေနတာလား။ မသိ ေအာင္ပဲ။ ဘုရားသာသနာမွာ ေနတာလားလို႔ေတာ့ မေမးေတာ့ပါဘူး။ ဘုရားအားနာလို႔ပါ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီသံဃာ့မဟာနာယကေတြကိုက ဘုရားလမ္းစဥ္ေနာက္ မလိုက္ၾကပဲ အံ့ေမာင္ဆိုတဲ့ပုဂၢိဳလ္ခိုင္းတိုင္း လုပ္ေနၾကလို႔ပဲ။ အံေမာင္ခိုင္းတာ မလုပ္ရင္ သူတို႔ ေနရာေပ်ာက္သြား မယ္ေလ။
သာသနာ့အေရးကို ကေလးကလားျပဳၾကကုန္ေသာ အို အဓမၼဝါဒ ေဖာ္ထုတ္ေရးလုပ္ေနၾကတဲ့ သံဃာေတာ္အေပါင္းတို႔ သင္တို႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶ၏လမ္းစဥ္မွ ေသြဖည္ၾကေတာ့မည္လား။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ လမ္းစဥ္ကား “အညမည ဝစေနန ၊ အညမည ဝု႒ာပေနနာတိ” တဲ့။ အခုေတာ့ အသင္တို႔ သည္ကား အခ်င္းခ်င္းမညီမညြတ္ျဖစ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ေတြမွ မထေျမာက္ေစၾကေတာ့ဘူးလား။ အသင္တို႔သည္ကား ဘုရားအဆံုးအမ၌ လက္တလံုးျခား လုပ္တတ္ရုံမွတပါး အျခားမတတ္ေခ်ေတာ့ ၿပီေလာ။ ေဒသနာအရပ္ရပ္၏ ဆိုဆံုးမခ်က္တို႔ကို လ်စ္လ်ဴရႈၿပီး ျမတ္ဗုဒၶကို ျငင္းဆန္ၾကေတာ့မည္လား။ ျမတ္ဗုဒၶသည္ ေလာကသားတို႔အား ျငိမ္းခ်မ္း ျခင္းခြန္အားနဲ႔ ရွင္သန္ေနေစဖို႔ ထာဝရေျဖာင့္ျဖဴးသာယာေသာလမ္းကို ဥပမာအမ်ဳိးမ်ဳိးျပ၍ ညႊန္ျပေပးေတာ္မူခဲ့၏။ သင္တို႔သည္ျမတ္ဗုဒၶ၏ လမ္းညႊန္ ခ်က္ကို ေက်ာခိုင္းၾကေတာ့မည္လား။ ျမတ္ဗုဒၶ၏ ဆံုးမစကားသည္ ကား ရန္ကို ရန္ျခင္းမတုန္႔ႏွင္းနွင့္။ ေမတၱာျဖင့္သာ ေစာင့္ေရွာက္ေလာ့။ ဤတရား သည္ကား အဆံုးမရွိ အတိုင္းအဆမရွိ ျမင့္ေသာျမတ္ေသာတရား ျဖစ္ေပ၏ ဟု ဆံုးမခဲ့၏။ ဤဆံုးမခ်က္ကို မ်က္ကြယ္ျပဳၾကေတာ့မည္လား။
အို..ဗုဒၶ၏ အဆံုးအမ၌ သက္ဝင္ယုံၾကည္ၾကေသာ ျမန္မာျပည္သူ ျပည္သားအေပါင္းႏွင့္ တကြ သံဃာေတာ္အရွင္သူျမတ္တို႔ဘုရား …ဤသို႔ ေသာ စာမူဖိတ္ေခၚၿပိဳင္ပြဲႀကီးကိုကား လုပ္သင့္ပါ့မလား။ အနာဂတ္ျမတ္ဗုဒၶ သာသနာအတြက္ ခ်င့္ခ်ိန္ၿပီး အျခားလုပ္သင့္သည္တို႔ကို လုပ္ေဆာင္မည္ ဆိုလွ်င္ကား အခ်ိန္မီပါေသးသည္ မဟုတ္ေလာ။ အသင္တို႔၏လုပ္ရပ္ကား အျခားဘာသာဝင္ေတြသိလွ်င္ေတာင္ ရွက္ဖြယ္လိလိ ျဖစ္ေနသည္မဟုတ္ ေလာ။ ျမတ္ဗုဒၶအဆံုးအမကို ေခါင္းခါကာ ျငင္းဆန္ၾကေတာ့ မည္ေလာ။ ျမတ္ဗုဒၶက သူ၏ဓမၼသည္ကား ေကာင္းေသာစကားျဖစ္၏။ သူတပါးတုိ႔၏ ကဲ့ရဲ့ျပစ္တင္ျခင္းမွ လြတ္ကင္း၏ဟု ဓမၼဂုဏ္ေတာ္၌ သူ၏တရား အရည္ အေသြးကို ျပခဲ့ေခ်ၿပီ။ ယခုကား ျမတ္ဗုဒၶ၏ တရားဂုဏ္အရည္အေသြးသည္ ကား ဆုပ္မရေအာင္ က်ဆင္းေနၿပီေလာ။ ဆင္ျခင္ၾကပါေလ အို…ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းသံဃာႏွင့္ ျပည္သူျပည္သားအေပါင္းတို႔။ ျမတ္ဗုဒၶသာသနာ အဓြန္႔ရွည္ပါေစ။

(မႏၱေလးေဂဇတ္မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)

သင္.......ႀကည္ ့ျဖစ္ေအာင္ ႀကည္ ့လိုက္ပါ

***ေလးစားပါတယ္ စကိတ္ဆရာရယ္***

*ျမစ္ ၏ မ်က္ရည္*

တိုင္းျပည္ရဲ ့ ေ၀ဒနာေတြ
ထြက္ခြာသြားဖို ့ သင္တို ့
ငါ ငိုေၾကြးေနတာ ႀကားရဲ ့လား..........။။။

ခါးသီး စိုစြတ္တဲ ့ ငါ ့ မ်က္ရည္ေတြရဲ ့
မ်က္ရည္ေတြမ်ားစြာဟာ
အရာအားလံုးအတြက္ပါ..................။။။

ရုပ္ရွင္ရိုက္ဖို ့အတြက္
ဂရုစိုက္ေနတာမဟုတ္ဘူး.....။။။

ျမစ္ေရစီးဖို ့အတြက္ ဂရုစိုက္ေနတာပါ ......။။။

ငါ မ်က္ရည္ေတြအတုမဟုတ္ဘူး..။။။

ငါဟာ ရာဇ၀င္မ်ားရဲ ့ သတို ့သမီးပါ
ကေလးငယ္တေယာက္လို ဂရုစိုက္ေပးပါ...။။။

ျပီေတာ ့........
မင္း..........
မေခၚပါနဲ ့ ျမစ္မာယာလို ့

တကယ္ခံစားေနလို ့ပါ.........။။။

(ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားရပါတယ္ ဧရာ၀တီ)

လက္တေလာျဖစ္ေနတဲ ့(Home sick)

                            
သင္........အိမ္နဲ ့အႀကာႀကီးခဲြေနဖူးသလား..............?
ခဲြေနဖူတယ္ဆိုလွွ်င္ ေသခ်ာပါတယ္ သင္လည္ကြ်န္ေတာ္လို အျမဲတမ္းမဟုတ္ေတာင္ တခါတရံေတာ့(home-
sick) အိမ္လြမ္းနာ ျဖစ္ခဲ ့ဖူမွာပါ၊ ကြ်န္ေတာ္တို ့ေတြ ပညာေရး၊လူမႈေရးေသာ၄င္း၊စီပြားေရးေႀကာင္ ့ေသာ၄င္း
အေႀကာင္းမ်ိဳမ်ိဳးေႀကာင္ ့ေမြးရပ္ေျမကအိမ္ေလးကိုစြန္ခြာခဲ ့ရျပီး တစိမ္းတရံ(၀ါ)ျပည္ပကိိုအေျခရခဲ ့ရပါတယ္။

တဦးနဲ ့တဦ အိမ္လြမ္းႀကပံုတူညီႀကမယ္မထင္ပါဘူး၊သိုေသာ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာအလြမ္းေတြထဲမွာတူညီႀကတာက
ေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့ရဲ ့ေမြးရပ္ေျမအိမ္ေလးထဲက မိသာစုေတြ၊ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြပါပဲ၊ကြ်န္ေတာ္တို ့အိမ္ေလး
ထဲမွာရွိစဥ္အခါက ညီအစ္အကို၊ေမာင္ႏွမေတြေႀကာင္ ့ေသာ၄င္း၊အေဖ ၊အေမ ေႀကာင္ ့ေသာ၄င္း အိမ္တြင္း
ေရးျပႆနာရွိလွွ်င္ အိမ္ေလးကိုစြန္ ့ခြာျပီ အေ၀းကိုထြက္ခြာခ်င္ႀကပါတယ္၊ကြ်န္ေတာ္တို ့ ေနခဲ ့တဲ ့ေမြးရပ္ေျမ
အိမ္းေလဟာ အျမဲတမ္းေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္တို့ကိုေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြမေပးခဲ ့ပါဘူး၊ဒါေပမယ္ အိမ္ေလးနဲ ့ခဲြခြာရတဲ ့
အခါ အားလံုးလိုလို ေမြးရပ္ေျမက အိမ္ေလးကို လြမ္းေနႀကမယ္ထင္ပါတယ္ ။

လက္ရွိကြ်န္ေတာ္ရဲ ့ (home sick) အိမ္လြမ္းနာေရာဂါေလး သက္သာလိုသက္သာျငာ အိမ္အလြမ္းခံစားခ်က္
ေလးေတြ အန္ခ်လိုက္ပါရေစ....

ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္က ျမန္မာျပည္ရဲ ့တေနရာမွာ သန္ ့ရွင္းလက္ဆက္တဲ ့ေလထုနဲ ့အတူေတာစံပယ္ရိုင္းရနံ
ေတြကို ရႈရႈိက္ျပီး ႀကီးျပင္လာခဲ ့တဲ ့ ေတာသားတေယာက္ဆိုလွ်င္မမွားပါဘူး၊ျမိဳ ့နဲ ့အလွမ္းမေ၀းတဲ ့ရြာေလးမွာ
ကြ်န္ေတာ္ဟာ ျမိဳ ့သားတေယာက္လို ့ အေရျခံဳဟန္ေဆာင္တက္သလို၊ေတာသားတေယာက္လို ရိုးသားပြင္ ့
လင္းတက္ျပီး တစိမ္းတရံတေယာက္နဲ ့ဆို ေသြးေအးသတၱ၀ါ တေကာင္လို မထံုတက္ေတးေနတက္ပါတယ္။

အနာဂတ္အတြက္ျပည္ပထြက္ျပီး အလုပ္လုပ္ေနတဲ ့ အခုခ်ိန္မွာ တခ်ိန္က ဘယ္လိုမွသေဘာမထားခဲ ့တဲ ့
 ေမြးရပ္ေျမကအိမ္ေလးကိုလြမ္းေနမိပါတယ္၊၊

ကြ်န္ေတာ္အိမ္ေလးရဲ ့ ေခါင္ရင္းမွာ ျမစိမ္းေရာင္လႊမ္းေနျပီး မ်က္စိတဆံုးလွပေနတဲ ့ စပါးခင္းေတြကိုလြမ္းတယ္၊
အိမ္ေရွ ့စမ္းေခ်ာင္းေလးေပၚက တံတာတိုေလေပၚကေန သဘာ၀ တိမ္ရုပ္ေတြ၊တိမ္ေတာက္တဲ ့ဆည္ဆားအလွ
ေတြကို ေငးေမာႀကည္ ့ခဲ ့တာကိုလြမ္းတယ္။ညေရာက္ခ်ိန္ လမင္းကိုႀကည္ ့ ဂီတာ ေခါက္ခဲ ့တာကိုလြမ္းတယ္။
ေန ည မေရွာင္ ဂေလရိုက္ခဲ ့တဲ ့ ေဘာ္ေဘာ္တသိုက္ကိုလြမ္းတယ္။
ပ်ိဳေမတသင္း ေရခပ္ဆင္းတဲ ့ ညေနခင္းကိုလြမ္းတယ္၊ ညဖက္လင္းတဲ ့ ပိုစုန္းႀကဴးေကာင္ေလေတြကိုလြမ္းတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို ့ေတြ အနာဂတ္အတြက္ ေငြေႀကး(သို ့မဟုတ္)ပညာေရး ေတြေနာက္လိုက္ရင္း လိုက္ရင္း နဲ ့
လက္ရွိပစၥဳပၸန္ေတြကို ဘယ္အခ်ိန္ေတြထိ စေတးထားရမွာလဲ၊ ကြ်န္ေတာ္တို ့စေတးျမဳပ္ႏွံထားတဲ ့ပစၥဳပၸန္ေတြ
ထဲမွာ ဆံုးရႈံးသြားသြာတာေတြကေတာ ့ လႈမႈေရးေတြ၊ကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ရမယ္ ့ ပရဟိတလုပ္ငန္းေတြ၊အေဖ၊အေမ
(သို ့)အဖိုးအဖြားမ်ားကို ျပဳစုေစာင္ ့ဂရုစိုက္ရမယ္ ့အခ်ိန္ေတြ ဆံုးရႈံး သြာရပါတယ္။

ကြ်န္ေတာ္တို ့ကဲ ့သို ့ ေနာင္လာမယ္ ့အနာဂတ္မ်ိဳးဆက္ေတြလဲ သူတို ့ရဲ ့ေမြးရပ္ေျမကအိမ္(ကြ်န္ေတာ္တို ့ရဲ ့
အိမ္)ကိုစြန္ ့ခြာခဲ ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္တို ့ဘယ္လိုခံစားက်န္ရစ္ခဲ ့မလဲ၊ျပီေတာ ့ သူတို ့ေတြေရာ ကြ်န္ေတာ္တို ့လို
 ေမြးရပ္ေျမက အိမ္ေလကို လြမ္းဖ်ား လြမ္နားက်ေနမလား......
ယခုခ်ိန္ သင္လဲ(home sick)အိမ္လြမ္းနာ ျဖစ္ေနရင္ ပိုစ္ ့ တခုအျဖစ္ ခ်ေရးႀကည္ ့ပါ ..သင္ ့အတြက္ေတာ ့
ခံစားခ်က္ တခုေလ်ာ ့သြားေစမွာပါ...........................၊၊၊၊၊၊၊၊၊၊

         အိမ္လြမ္းနာ(home sick)
အေၾကာင္းျပခ်က္ ရွာလို့မရဘူး။
ရင္ထဲမွာ တခုခုျဖစ္ေနတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
အေလ့က်ေပါက္ေနတဲ့ ႏွင္းဆီရိုင္းလို
အာရံုမွာ ေမႊးရွသြားရံုေလး
ကုန္ဆံုးလုလု ညေနခင္းလို
ရင္ခြင္မွာ မိႈင္းပ်သြားရံုေလး
ခံစားခ်က္ပါးပါးေလး တစ္ခုေပါ့။


ေသခ်ာတာေတာ့
တခါတေလမွာ အားငယ္
တခါတေလမွာ ၀မ္းနည္း
တခါတေလမွာ မ်က္ရည္၀ဲလို့
ဘယ္ခံစားမႈနဲ့မွလည္း မတူခဲ့
ပူေလာင္မႈမဲ့တဲ့ အျဖဴေရာင္အလြမ္းေတြနဲ့ေလ။

ဘယ္အခ်ိန္ထိ တင္းခံရဦးမွာလဲ။
ေအာင္ျမင္မႈ ဆိုတဲ့အရာအတြက္
ေပးဆပ္ခဲ့ရတာေတြက မတန္တဆ
ခံနိုင္ရည္ ေျမမက်ခင္ေတာ့
ကံၾကမၼာေရ - အိမ္ျပန္ခြင့္ေလးရခ်င္တယ္။ ။

( ့ ယေသာ္ရဲ ့ ကဗ်ာေလးပါ)

အမည္ခံေထရ၀ါဒမွ တကယ့္ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာသို႔

ဂၤါယနာတင္တယ္ဆိုတာ – – – – –
ဗုဒၶဘုရားေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္ဟု ယံုၾကည္လက္ခံလို႔ရေသာ တရား ဓမၼမ်ားကို ရဟန္းသံဃာမေထရ္အမ်ားက သေဘာတူ အတည္ျပဳ မွတ္တမ္းတင္ေသာ အစည္းအေ၀းလုပ္ငန္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ သေဘာတူရမည့္သံဃာသည္ တစ္ပါး၊ ႏွစ္ပါးတည္း မဟုတ္ရသလို လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရေနေသာ အစုအဖြဲ႔ တစ္ခုတည္းလည္းမျဖစ္သင့္ပါ။ သဂၤါယနာတင္ (အစည္းအေ၀း) ျပဳေနတဲ့ အခိ်န္အခါမွာ ရိွေနၾကေသာ သံဃာအမ်ား (သို႔မဟုတ္) ဒီသံဃာအမ်ားက သေဘာတူေ႐ြးခ်ယ္ထားေသာ သံဃာကိုယ္စားလွယ္အမ်ားစုရဲ႕ သေဘာတူညီေသာ (ဗုဒၶဘုရားေဟာၾကားခဲ့ပါသည္ဟု လက္ခံ ယံုၾကည္ရေသာ) တရားဓမၼမ်ားကိုသာ အတည္းျပဳ မွတ္တမ္းတင္မွသာ သမာသမတ္က်ေသာ အစည္းအေ၀း(သဂၤါယနာ )ဟု ဆိုရမည္ ျဖစ္ပါသည္။

ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာသဂၤါယနာကို မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္တြင္ ပဥၥမသဂၤါ ယနာႏွင့္ ဦးႏု ( ဖဆပလ ) အစ္ိုးရလက္ထက္တြင္ ဆ႒မ သဂၤါယနာဟု ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ႏွစ္ႀကိမ္ တင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အဆိုပါ သဂၤါယနာ (၂) ႀကိမ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ စိစစ္ၾကည့္သည့္အခါမွာ – – – – – – – – – – – -။

ပဥၥမသဂၤါယနာ
မင္းတုန္းမင္းထက္တြင္ ဗုဒၶဘုရားေဟာၾကားခဲ့ပါတယ္ (ကိုယ္သိတာမွ ဘုရားေဟာအစစ္) ဟု အသီးသီးယူဆ၊ ေဟာေျပာ၊ ေရးသားေနၾကမႈကို အေၾကာင္းျပဳ၍ သဂၤါယနာတင္ရျခင္းျဖစ္သည္။
တင္ပံုတင္နည္းကား – – – – – – ။
ပထမဦးစြာ – – – – ၁၂၂၂ – ခုႏွစ္၊ တန္ေဆာင္မုန္းလဆန္း (၁) ရက္ေန႔မွ စတင္၍ မင္းတုန္မင္း၏ စီမံမႈျဖင့္
(၁) ေတာင္ေဆာင္မိဖုရားႀကီး ကိုးကြယ္ေသာ ဦးဇာဂရာဘိ၀ံသဆရာေတာ္၊
(၂) ျမေတာင္ၿမိဳ႕စား၊ ေသနတ္၀န္ႀကီးကိုးကြယ္ေသာ ဦးနရိႏၵာဘိဓဇ ဆရာေတာ္၊
(၃) စီးေတာ္ျမင္း၀န္တိုက္ဆရာေတာ္ ဦးသုမဂၤလသာမိ ဘုန္းႀကီး(၃)ပါးမွ ၎တို႔က ဘုရားေဟာဟု ယံုၾကည္လက္ခံေသာ ေပစာမ်ားကိုသာ ေက်ာက္ထက္အကၡရာ တင္ေစရာ

(၁) အတြင္း၀န္ ခန္းပတ္ၿမိဳ႕စားမင္းႀကီး၊
(၂) အတြင္း၀န္ ေယာၿမိဳ႕စားမင္းႀကီး၊
(၃) ခင္မမင္း၀န္ မိုင္းခိုင္းၿမိဳ႕စား၊
(၄) သံေတာ္ဆင့္္၊
(၅) အမိန္႔ေတာ္ေရးႏွင့္
(၆) အသံုးစာေရး စသည့္ လူပုဂိၢဳလ္ (၆)ဦးတို႔မွ ႀကီးၾကပ္၍ ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္ၾကရာ (၇) ႏွစ္၊ (၆) လႏွင့္ (၁၃)ရက္ခန္႔အၾကာ ၁၂၃၀-ခုႏွစ္၊ ကဆုန္လဆန္း (၁၄)ရက္ေန႔၌ ေရးထြင္းၿပီးၾက၏။

ထိုကဲ့သို႔ ေက်ာက္စာခ်ပ္ေပၚ အခိုင္အခန္႔ ေရးထိုးၿပီးမွသာ က်န္ရဟန္းသံဃာတို႔ကို ဖိတ္ၾကား၍ ထုိေက်ာက္စာမ်ားေပၚတြင္ ေရးထိုးၿပီးေနေသာ တရားမ်ားသာလွ်င္ ဘုရားေဟာအစစ္ျဖစ္ေၾကာင္း (ဘုရင့္အမိန္႔ အာဏာ)အားကိုးျဖင့္ သေဘာတူအတည္ျပဳျခင္းကို

ေက်ာက္စားထြင္းထုၿပီး (၃) ႏွစ္ခန္႔ အၾကာ ၁၂၃၃- ခုႏွစ္၊ တန္ခူးလျပည့္ေက်ာ္ (၁၁) ရက္ေန႔မွ စတင္၍ ႏႈက္ျဖင့္႐ြက္ဆိုအတည္ျပဳေစရာ (၅) လႏွင့္၊ (၃)ရက္အၾကာ ၁၂၃၃- ခုႏွစ္၊ ေတာ္သလင္းလျပည့္ေက်ာ္ (၁၄) ရက္ေန႔တြင္ ပဥၥမသဂၤါယနာ (အစည္းအေ၀း)လုပ္ငန္းၿပီးဆံုးေလ၏။
အထက္ပါ ပဥၥမသဂၤါယနာ (အစည္းအေ၀း) ျဖစ္စဥ္သည္
(၁) အစည္းအေ၀းဆံုးျဖတ္ အတည္ျပဳခ်က္ကို အရင္ျပဳလုပ္ၿပီးမွ အစည္းအေ၀းေခၚယူျပဳလုပ္သည့္ သေဘာမ်ိဳးျဖစ္ေနသည့္အတြက္ တကယ့္ သမာသမတ္ နည္းလမ္းမွန္ေသာ သဂၤါယနာ (အစည္းအေ၀း)ဟု ဆိုလို႔ ရႏိုင္ပါ့မလား။
(၂) ေပစာမူကြဲမ်ားကို ေက်ာက္စာအျဖင့္ ထြင္းထုဖို႔ ဗုဒၶဘုရားေဟာအစစ္ဟု ေ႐ြးခ်ယ္ျခယ္အတည္းျပဳျခင္းမွာလည္း ေထရ၀ါဒအရ မေထရ္အမ်ားသေဘာဆႏၵမပါပဲ ဘုရင္အားကိုးျဖင့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရေနေသာ ဘုန္းႀကီး (၃)ပါးရဲ႕ သေဘာဆႏၵသာျဖစ္ေနသည္။
(၃) ထိုပဥၥမသဂၤါယနာတင္သည့္အခါတြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၊ မႏၲေလးၿမိဳ႕ရိွ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရ ဘုန္းႀကီး (၃) ပါးရဲ႕ ေ႐ြးခ်ယ္မႈသာျဖစ္ၿပီး က်န္ေထရ၀ါဒႏိုင္ငံမ်ား ျဖစ္ၾကသည့္ ယိုးဒယား၊ သိရီလကၤာ၊ ကေမၻာဒီယားႏွင့္ လာအိုစေသာ ေထရ၀ါဒႏိုင္ငံမ်ားမွ ရဟန္းသံဃာမ်ားသေဘာထား မပါ၀င္သည့္အတြက္ ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာတစ္ခုလံုးကို ကိုယ္ျပဳသည့္ သဂၤါယနာ ျဖစ္ႏိုင္ပါ့မလား စသည့္ အခ်က္အလက္တို႔ မွာ စဥ္းစားစရာေတြ ျဖစ္ေနေပ၏။
(တကယ့္ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ အစစ္အမွန္ ေပၚဖို႔ လိုေပၿပီ။)

ပဥၥမသဂၤါယနာ (အစည္းအေ၀း)အစည္းအေ၀း ျပဳခဲ့သည္ကို ၿခံဳငံုသံုသပ္ၾကည္ရလွ်င္ မင္းတုန္းမင္းလက္ထက္၌ သုဓမၼာဆရာေတာ္မ်ားက သူတို႔ယံုၾကည္တဲ့ ေပစာမ်ားကသာ ဘုရားေဟာအစစ္၊ ပထမေ႐ႊက်င္ဆရာေတာ္ႀကီးလိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကလည္း သူသိထားတာမွ ဘုရားေဟာအစစ္ဟုဆိုသလို ဓါတ္ဆရာ ဆရာပိုလို ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြကလည္း ဘုရားေဟာဆိုတာ ဒီေပစာေတြပဲဟု အသီးသီး ကိုယ့္ဟာကို ကိုယ္အမွန္ ေဟာေျပာ၊ ေရးသာေနမႈမ်ားေၾကာင့္ ဘုရင္မ်က္ႏွာသာေပးျခင္းခံေနရေသာ
ဦးဇာဂရာဘိ၀ံသစေသာ သုဓမၼာဆရာေတာ္ (၃) ပါးမွ သူတို႔ ယံုၾကည္ယူဆထားေသာ ေပစာေတြသာလွ်င္ ဗုဒၶဘုရားေဟာအစစ္ဟု ယူဆေစလိုသည့္ (အယူစြဲ)စိတ္ထားေတြေၾကာင့္ မေထရ္အမ်ား သေဘာဆႏၵကို တိုင္ပင္ ညိႏိႈင္းျခင္းမျပဳပဲ ကိုယ့္ဆႏၵကို ဦးစားေပးသည့္လုပ္ရပ္သည္ ေထရ၀ါဒ လမ္းစဥ္ မဟုတ္လို႔ တကယ့္ေထရ၀ါဒ သဂၤါယနာ (အစည္းအေ၀း) လို႔ ဆိုလို႔ မရႏိုင္ပါ။
ဇာဂရာဘိ၀ံသ၀ါဒ သဂၤါယနာ (သို႔မဟုတ္) မင္းတုန္းမင္း သဂၤါယနာ ဟု ေခၚဆို သတ္မွတ္ထိုက္ပါတယ္။

ဆ႒သဂၤါယနာ

ပဥၥမသဂၤါယနာႏွင့္ အလားတူစြာ ဦးႏု (ဖဆပလ) အစိုးရ လက္ထက္တြင္လည္း ဘာသာျခားအဂၤလိပ္မ်ားအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့မႈေၾကာင့္ ဘာသာၿငိဳးႏြမ္းေနျခင္း၊ ပါဠိ၊ အ႒ကထာမူကြဲမ်ားျဖစ္ေနျခင္းစသည့္ အေၾကာင္းျပကာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏု၏ စီမံမႈျဖင့္ မဟာစည္ဆရာေတာ္၊ မင္းကြန္းဆရာေတာ္တို႔မွ ႀကီးမႈးကာ သဂၤါယနာတင္ၾကေလ၏။
ထိုသဂၤါယနာမတင္မီ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက ျမန္မာျပည္အရပ္ရပ္႐ိွ ဆရာေတာ္ေတြထံ သြားေရာက္ေလွ်ာက္ထာခဲ့ရာတြင္
အမရပူရၿမိဳ႕႐ိွ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးအား ေလွ်ာက္ထားရာ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးမွ “သဂၤါယနာတင္တယ္ဆိုတာ ကိုယ္တိုင္ သာသနာတည္ေအာင္ (ဘုရားေဟာကို သိေအာင္) အရင္လုပ္ရတယ္”ဟု ေျပာၾကာလိုက္သည့္ အတြက္ ဦးႏုမွ အလိုမက်ကာ သဂၤါယနာတင္ပြဲတြင္ မိုးကုတ္ဆရာေတာ္ႀကီးလိုပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးေတြကို ဖိတ္ၾကားျခင္း မျပဳဟု သိရိွရ၏။

ေတာင္တြင္းႀကီး ဆရာေတာ္ရွင္ဥကၠ႒သို႔ ဦးႏုမွ ေလွ်ာက္ထားရာတြင္လည္း ဦးဥကၠ႒မွ ဆ႒သဂၤါယနာကို ဘယ္ပံု၊ ဘယ္နည္း တင္မွာလဲဟု ေမးျမန္းရာ ဦးႏုမွ မင္းတုန္းမင္းေရးထိုးခဲ့တဲ့ ေက်ာက္စာမ်ားကို ျပန္လည္႐ြက္ဖတ္မွာျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားသည့္အတြက္ ဦးဥကၠ႒က “ဒါဆိုရင္ ငါတို႔က ဘာလာလုပ္ရမွာလဲ၊ ဘာလို႔ သဂၤါယနာထပ္တင္ေနမွာလဲ” ဟု ေျပာၾကားခဲ့ေၾကာင္းလည္း သိရ၏။

တကယ္ေတာ့ ဆရာေတာ္ဦးဥကၠ႒သည္ သမိုင္းႏွံ႔စပ္ သိျမင္သည္မို႔ မင္းတုန္းမင္းတင္ခဲ့ေသာ ပဥၥမသဂၤါယနာသည္ သမာသမတ္ မက်သည့္အတြက္ ပဥၥမသဂၤါယနာတင္ေက်ာက္စာမ်ားအေပၚ မေထရ္အမ်ားရဲ႕ ဆႏၵျပန္ယူကာ ေထရ၀ါဒနည္းလမ္းမွန္ ျပန္လည္စိစစ္ေ႐ြးခ်ယ္ အတည္ျပဳေစလိုပံုရေပသည္။
သို႔ရာတြင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုသည္ ဗုဒၶတရားအစစ္အမွန္ေပၚထြန္းေရးထက္ သူ႔ ႏိုင္ငံေရးၾသဇာႀကီးထြားေစရန္ သဂၤါယနာတင္ပုဂၢိဳလ္ျဖစ္လိုေနသည္ဟု အဲဒီေခတ္ သတင္းေဆာင္းပါးမ်ားက ေ၀ဖန္ေနၾကတဲ့ၾကားက အတင္းအေကာင္အထည္ေဖာ္၏။
ထိုအခိ်န္အခါက ျမန္မာျပည္သည္ ထူေထာင္ေနဆဲကာလျဖစ္ေနသည့္အတြက္ တိုင္းျပည္စီးပြားေရးက ပို၍အေရးႀကီးေနတာမို႔ ေငြကုန္ေၾကးက်မ်ားေသာ ဒီသဂၤါယနာအစီအစဥ္ကို မလုပ္သင့္ေသးေၾကာင္း အေမွ်ာ္အျမင္ႀကီးစြာ ေျပာဆိုမိေသာ ဦးသန္႔အား ကုလသမဂၢကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ ႏိုင္ငံျခားသို႔ ပထုတ္လိုက္ေလ၏။
မွန္ေပ၏။ ထိုဆ႒သဂၤါယနာ၏ ရလဒ္ကား သံုးႏွစ္ၾကာေအာင္တင္ခဲ့ရသည္မို႔ တိုင္းျပည္က ကုန္က်မႈမွာ တန္ေၾကး ေ႐ႊက်ပ္သားတစ္သိန္း (ပိႆာခ်ိန္ တစ္ေထာင္)ခန္႔ ကုန္ခဲ့သည္ဟု သိရေပသည္။ မင္းတုန္းေက်ာက္စာေတြကို စာ႐ြက္ေပၚျပန္ပံုႏိွပ္ႏိုင္တာေလးအတြက္ ကုန္က်မႈမွာ မတန္တဆျဖစ္ေနသည္ဟု ဆိုရေပမည္။ ဦးႏု၏ ႏိုင္ငံေရးၾသဇာႀကီးထြားဖို႔ အတြက္ လုပ္ရပ္ကား တိုင္းျပည္နစ္နာခဲ့ေၾကာင္းကို သင္ခန္းစာ ယူသင့္ေပသည္။

၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုမွလည္း သူ႔အတြက္ ႏိုင္ငံေရးအျမတ္ထုတ္ခဲ့သလို မေထရ္အမ်ားဆႏၵမပါပဲ မင္းတုန္းမင္းကိုးကြယ္ ဘုန္းႀကီး (၃)ပါးလုပ္ခဲ့ေသာ ေက်ာက္စာမ်ားအေပၚ မေထရ္အမ်ားဆႏၵရယူကာ ျပန္လည္ စိစစ္ျခင္းမျပဳပဲ
ပရိသတ္ ဗိုလ္ပံုအလယ္ မင္းတုန္းေက်ာက္စာမ်ားကို အလြတ္က်က္္ ေမးျမန္း၊ အလြတ္က်တ္ ေျပာဆိုႏိုင္တာကို အဓိကထားခဲ့တဲ့ မဟာစည္ဆရာေတာ္၊ မင္းကြန္းဆရာေတာ္တို႔ ႀကီးမႈးခဲ့ေသာ ဆ႒သဂၤါယနာ (အစည္းအေ၀း)သည္လည္း တကယ့္ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာလမ္းစဥ္ ျဖစ္ထိုက္ရဲ႕လား။
(ပဥၥမသဂၤါယနာ) ဇာဂရာဘိ၀ံသ၀ါဒ သဂၤါယနာ (သို႔မဟုတ္) မင္းတုန္းမင္း သဂၤါယနာကဲ့သို႔ မဟာစည္၊ မင္းကြန္း၀ါဒ သဂၤါယနာ (သို႔မဟုတ္) ဦးႏု သဂၤါယနာဟုသာ ေခၚဆိုထိုက္ေပသည္။
(တကယ့္ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာ ေပ်ာက္ကြယ္ေနေပၿပီ။)

အဆိုပါ ဆ႒သဂၤါယနာတင္ပြဲသို႔ က်န္ေထရ၀ါဒ (၄)ႏိုင္ငံမွ ရဟန္းမ်ားအား ပင့္ဖိတ္ေသာ္လည္း ထိုႏိုင္ငံ (၄)ႏိုင္ငံ၏ သေဘာထားမပါခဲ့ေသာ ပဥၥမသဂၤါယနာ မင္းတုန္းေက်ာက္စာမ်ားကိုသာ အတည္ျပဳ အလြတ္က်က္ ႐ြတ္ဆိုတာသာ ျပဳလုပ္ၿပီး က်န္ေထရ၀ါဒႏိုင္ငံမ်ားမွ သံဃာမ်ား သေဘာထားႏွင့္ ညိွႏႈိင္း တိုင္ပင္ ျပင္ဆင္ တည္းျဖတ္ျခင္ မျပဳသည့္အတြက္ ထိုႏိုင္ငံမ်ားမွ ဆ႒သဂၤါယနာတင္ပြဲသို႔ ဖိတ္ၾကားခ်က္အရ တက္ေရာက္ၾကေသာ္လည္း ေထရ၀ါဒသဂၤါယနာအျဖစ္ သေဘာတူ အသိအမွတ္မျပဳၾကပါ။
ထိုကဲ့သို႔ အသိအမွတ္မျပဳေၾကာင္းကို ေထရ၀ါဒႏိုင္ငံမ်ားထဲက ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္ေသာ ထိုင္းႏိုင္ငံမွ ဘုရင္ကိုယ္တိုင္ႀကီးမႈကာ ထိုႏိုင္ငံရိွ ရဟန္းမ်ားျဖင့္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေထရ၀ါဒသဂၤါယနာ ထပ္တင္ဟု သိရေပသည္။
မင္းတုန္းမင္း သဂၤါယနာတုန္းက သူတို႔မွ မပါခဲ့တာကိုး – – – – – ။

မင္းတုန္းမင္းႏွင့္ အေပါင္းအပါ ဘုန္းႀကီးတို႔သည္ ၎တို႔ သေဘာက်ေသာ တရားမ်ားကိုသာ ဘုရားေဟာဟု လုပ္ခဲ့သလို
အားက်မခံ မဟာစည္ဆရာေတာ္ႏွင့္ မင္းကြန္းဆရာေတာ္တို႔ကလည္း ဘုရားေဟာ မဟုတ္ပါပဲနဲ႔ ၎တို႔ သေဘာက်ေသာ အ႒ကထာ (အဖြင့္က်မ္း)တို႔ကိုသာ ဦးႏုအစိုးရအားကိုးျဖင့္ အတည္ျပဳေစကာ ဘုရားေဟာႏွင့္ ထပ္တူပဲ၊ ဗုဒၶအလိုက်ပဲဟု လုပ္လိုက္က်ျပန္ေလ၏။
၎တို႔ အသိအျမင္ႏွင့္ မကိုက္ညီေသာ သေဘာမက်ေသာ အ႒ကထာ (အဖြင့္က်မ္း)တို႔ကို ဘုရားေဟာႏွင့္မညီဟု ဆိုၾကေလ၏။
ဘုရားထက္ေတာင္ ႀကီးေနၾကပါတကား – – – – – ။
ထိုလုပ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဗုဒၶဘာသာေလာကတြင္ မဟာစည္၊ မင္းကြန္း၀ါဒသဂၤါယနာ (ဆ႒သဂၤါယနာ)တြင္ အတည္ျပဳခဲ့ေသာ
အ႒ကထာ (အဖြင့္က်မ္း)တို႔သာလွ်င္ တရား၀င္သလို ျဖစ္ေနေပ၏။

တရားနည္းလမ္းက်က် အတည္ျပဳမွသာ တကယ့္တရား၀င္စစ္စစ္ျဖစ္မွာပါ။
တရားနည္းလမ္းမက်ရင္ေတာ့ ဘယ္လိုပဲ အတည္ျပဳခိုင္း၊ ျပဳခိုင္း တကယ့္တရားမ၀င္သာ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မည္။
ယေန႔အခါ အဆိုပါ (တကယ့္တရားမ၀င္) အ႒ကထာမ်ားႏွင့္ မင္းတုန္းေက်ာက္စာမ်ားကို ေပတံထားၿပီး ဓမၼ၊ အဓမၼဆိုၿပီး လုပ္ေနၾကသည္မွာလည္း တကယ့္ တရားနည္းလမ္းက်၊ မက်ဆိုသည္ကလည္း စဥ္းစားဖို႔ ေကာင္းေပၿပီ။
ကိုင္တြယ္တဲ့ ဓမၼေပတံ မွန္ကန္ တိက်မွလည္း ဆံုးျဖတ္ခ်က္ဟာ သမာသမတ္က်သည္ဟု ဆိုရေပမည္။
ေပတံလြဲေနသမွ်၊ မတိက်သမွ် ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားဟာလည္ ဘယ္ေတာ့မွ တရား(ဓမၼ)အစစ္ မျဖစ္ႏိုင္ပါ။
ဒါဆိုရင္ မတရား (အဓမၼ)မ်ားသာလွ်င္ ျဖစ္ေနေပမည္။
ဒါေၾကာင့္ မတိက်သည့္ ေပတံမ်ားျဖင့္ ျပဳလုပ္ေနၾကသည့္ အဓမၼ၀ါဒ ေဖာ္ထုတ္ေနျခင္းသည္ လူဆိုးကိုယ္တိုင္က ရဲျဖစ္ေနၿပီး ထိုရဲမွ လူဆိုးကို လိုက္ရွာေနသလိုျဖစ္ေနေပသည္။
ဒါ့ေၾကာင့္ စစ္မွန္သည္ဟု ယံုၾကည္လက္ခံလို႔ ရႏိုင္ေသာ ဓမၼေပတံ အစစ္ေပၚထြန္းေအာင္ (တကယ့္ေထရ၀ါဒ ျပန္လည္ေပၚထြန္းေအာင္္) ျပဳလုပ္ႏိုင္ၾကမွသာလွ်င္ တကယ့္ ဗုဒၶဓမၼအစစ္ထြန္ကားေပမည္။
ထိုကဲ့သို႔ တကယ့္ေထရ၀ါဒက်က် သဂၤါယနာတင္ပံု နည္းမွန္ လမ္းမွန္နဲ႔ မေထရ္ အမ်ားဆႏၵကို အေလးထားကာ ျပဳလုပ္ေသာ အစည္းအေ၀းမ်ဳိးျဖင့္ ဓမၼမ်ားအား အတည္ျပဳ ေ႐ြးခ်ယ္မွသာလွ်င္ တကယ့္ေထရ၀ါဒ ဗုဒၶဘာသာစစ္စစ္ျဖစ္သည္ဟု ေခၚဆိုထိုက္ေပသည္။
ဒါ့ေၾကာင့္ အမည္ခံေထရ၀ါဒမွ တကယ့္ေထရ၀ါဒဗုဒၶဘာသာသို႔ ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္ပါေၾကာင္း ႏိႈးေဆာ္လိုက္ပါတယ္ တကယ့္ေထရ၀ါဒီ အို – – – သူေတာ္ေကာင္း အေပါင္းတို႔ – – – – – – – -။

(တတိယသဂၤါယနာႏွင့္ စတုတၳသဂၤါယနာအေၾကာင္း ဆက္လက္ေဖာ္ျပပါဦးမည္။)
မႏၱေလးေဂဇတ္မွကူးယူေဖာ္ျပပါသည္.....

ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ ့ ကေလးမ်ား(၃)