အိမ္

အိမ္ဆိုတာ အမိုး ၊အကာ ၊ေနဒဏ္ မိုးဒဏ္ ခံနိုင္ယံုန႔ဲ အိမ္လို႔ဆိုနိုင္သလား။ က်ေနာ္ကေတာ့ အိမ္ဆိုတာ ေႏြးေထြးတဲ့ ရင္ေငြ႔ေတြနဲ႔ ခ်စ္စရာဆည္းလည္းေလးေတြ ဇနီးရဲ့ ဂရုဏာသံ သမီးၾကီးရဲ့ စာက်က္သံ သမီးငယ္ေလးရဲ့ တီတီတာတာ ခ်စ္စရာစကားေလးေတြၾကားမွာ က်ေနာ့္ရဲ့ အိမ္ကေလးကေတာ့ လွပအသက္၀င္ေနပါတယ္ ။ ဒီအိမ္ကေလးမွာ စီးဖို႔ အတြက္ ဒန္း မရွိ၊ လွပတဲ့ ပန္းအိုးေတြလည္းမရွိ ျခံ၀န္းထဲက အေဆာင္ေယာင္ဆုိလို႔ က်ေနာ္ပ်ိဳးေထာင္ထားတဲ့ ငွက္ေပ်ာ္ပင္တစ္ခ်ိဳ႕သာ ။ ခံစားတက္ရင္ေတာ့ ဒါေတြကလည္း သဘာ၀အလွတရားေတြပါပဲ။ အိမ္တြင္း ပရိေဘာဂေတြကေတာ့ ေသတၱာတစ္လံုး က်ေနာ့္ မိသားစုအ၀တ္ထည္တစ္ခ်ိဳ႕ အိုးခြက္ပန္းကန္ အနည္းငယ္က က်ေနာ္ပိုင္ဆုိင္သမွ် အရာအားလံုးပါပဲ။ က်ေနာ့္နာမည္ “လွ၀င္း”ပါ အသက္ကေတာ့ ၃၀ ေက်ာ္လို႔ ၅ ႏွစ္နီးပါ စြန္းျပီေပါ့ နာမည္နဲ႔ မလိုက္ဖက္စြာ က်ေနာ့္ ဘ၀ကေတာ့ မလွခဲ့တာအမွန္ ေမြးကတည္းက အေဖ အေမ ဘယ္သူဆိုတာမသိခဲ့ရဘူး ။က်ေနာ့္ ေမြးစားဖခင္ရဲ့ ေက်းဇူးေၾကာင့္သာ ခုခ်ိန္ထိ အသက္ရွင္ေနနိုင္တာပါ။

မိသားစုေမတၱာကို ငတ္မြတ္ေနတဲ့ က်ေနာ့္အတြက္ လွပတဲ့ စိတ္ကူးယဥ္ အိပ္မက္ေလးေတြ လက္ေတြ႔မွာ တကယ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ ။ သိပ္ခ်စ္ဖုိ႔ေကာင္းျပီး နားလည္မႈ အျပည့္ရွိတဲ့ က်ေနာ့္ဇနီး “မိသန္း” ။တစ္ခ်ိဳ႕ေတြက ေျပာတယ္ က်ေနာ့္ဇနီးကမလွဘူးတဲ့ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ့္မ်က္စိထဲမွာေတာ့ သူမက အလွဆံုးပါပဲ ျပီးေတာ့ သူမရဲ့အတြင္းစိတ္ထဲက အလွတရားကို က်ေနာ္က ေသခ်ာျမင္နိုင္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဇနီးမို႕ ၾကြားတယ္ထင္ၾကအံုးမယ္။ သူမ က်ေနာ့္အေပၚ ဘယ္ေလာက္နားလည္သလဲဆိုရင္ ညေနပိုင္း အလုပ္ပင္ပန္းလို႔ အပန္းေျဖစရာ ေတာအရက္တစ္ပုလင္းကို ကိုယ္တိုင္အသင့္၀ယ္ထားေပးတက္တယ္ ၾကက္ေၾကာ္မဟုတ္ေပမယ့္ ၾကက္သြန္နီေလးပါးပါးလွီး ပဲေလွာ္ေလးနဲ႔ သုတ္ထားေပးတက္တယ္ စကားေျပာစရာအေဖာ္လား က်ေနာ္ ေျပာသမွ်ကုိ မျငီးမျငဴနဲ႔ နားေထာင္ေပးတက္တဲ့ အေဖာ္က က်ေနာ့္ဇနီးပဲေပါ့ သူမက က်ေနာ္နဲ႔အတူ ေလာကဓံ တိုက္ပြဲ၀င္ေနတဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ ခံစားခ်က္ေတြ မွ်ေ၀ခံစားေပးတက္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေကာင္း မိခင္ေမတၱာေတြလည္း ေပစြမ္းနိုင္တဲ့ ဘ၀အတြက္အေရးပါတဲ့ လူသားတစ္ေယာက္ေပါ့ က်ေနာ္သူမကိုသိပ္ခ်စ္တယ္။

အိမ္ရဲ့ ဆည္းလည္းေလးေတြ အျဖစ္ “စု” ဆိုတဲ့ ၅ ႏွစ္သမီးေလး၊ ႏွင္းပြင့္ေလးလိုသိပ္ကိုလွတဲ့ “ျဖဴႏွင္း”ဆိုတဲ့ ၃ ႏွစ္သမီးေလးကို က်ေနာ္ပိုင္ဆိုင္ထားတယ္ ေရႊေပၚျမတင္ မေမြးခဲ့ရေပမယ့္ သူတို႔ေလးေတြက က်ေနာ့္အတြက္ေတာ့ အဖိုးျဖတ္မရတဲ့ ရတနာေလးေတြပါ။ က်ေနာ္ေပါက္လိုက္တဲ့ ေပါက္တူးသြားေတြေပၚမွာ သမီးေလးေတြရဲ့ အနာဂတ္ေတြပါတယ္ ေခြ်းစက္ေလးေတြက်တိုင္း သူတို႔အတြက္ လာမယ့္ေႏြဦးအတြက္ ခ်စ္စရာ ဂါ၀န္ေလးေတြ ဆင္ျမန္းနိုင္ဖို႔လ္ုိ႔ က်ေနာ္ ခံစားရတယ္ ။ ၾကမ္းရွရွက်ေနာ့္ လက္ေတြကို ဇနီးသည္က ၾကည့္ျပီး မ်က္ရည္က်ေနတာေတြ႔ေတာ့ အားေပးရေသးတယ္ “ ဒို႔ေတြ အနာဂတ္လွဖို႔ ဒီလက္ၾကမ္းတာေလာက္ေလးကို မ်က္ရည္က်လို႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲမိန္းမရယ္ မင္း ဒီထက္ၾကမ္းတဲ့ အေျခေနမ်ိဳးေတြ ရင္ဆိုင္နိိုင္ဖို႔ ၾကိဳးစားစမ္းပါ ” ။ တစ္ျမန္ႏွစ္က ကြမ္းေစ်းေတြေကာင္းေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔မိသားစုလည္း စြန္႔စားလိုက္တယ္ လိုအပ္တဲ့ ကြမ္းတိုင္ ျမက္ရွင္းခ လူငွားခေတြ မေလာက္ေတာ့ ရွိေတာ့တန္ဆာ မရွိေတာ့ ၀မ္းစာဆိုတဲ့အတိုင္း မိန္းမ နားကပ္၊ သမီးၾကီးနဲ႔ သမီးငယ္ နားကပ္ေလးကို ေရာင္းလိုက္ရတယ္ ။ အဲ့ဒီေန႔ကေပါ့ သိပ္လွခ်င္တဲ့ က်ေနာ့္သမီးငယ္ေလးက သူ႔ရဲ့နားကပ္ေလးကို ၾကည့္ျပီး အသံမထြက္ ႏႈတ္ခမ္းေတြ တစပ္စပ္တုန္ေနျပီး မ်က္ရည္ေတြ ပိုးပိုးေပါက္ေပါက္ က်လာလိုက္တာ က်ေနာ့္ရင္ထဲ သံခႊ်န္ေတြနဲ႔ ထိုးခံရသလို (မငိုပါနဲ႔ သမီးရယ္ မငိုပါနဲ႔ေတာ့ အေဖ့ရင္ေတြ ကြဲေတာ့မယ္-- အသံတိတ္ ရင္တြင္းစကား) ။အသံုးမက်တဲ့ မင္းအေဖ၊ တာ၀န္မေက်တဲ့ အေဖကို ခြင့္မလႊတ္ပါနဲ႔ကြာ။

ကံမေကာင္းျခင္းေတြ က်ေနာ့္ဆီကို မၾကာမၾကာေရာက္လာတက္တယ္ဆိုရင္ ခင္ဗ်ားတို႔ ယံုၾကည္နိုင္ပါ့မလား။ ရွိသမွ်အရင္းေလးေတြ ပံုေအာလိုက္ရေပမယ့္ က်ေနာ့္တို႔ရဲ့ အဓိက စီးပြားေရးျဖစ္တဲ့ ကြမ္းပင္ေတြက ျပီးခဲ့တဲ့ေမလ နာဂစ္ေအာက္မွာ ျပားျပား၀ပ္သြားခဲ့ရတယ္ ။ ဘာနဲ႔စားရမလဲ ဘာဆက္လုပ္ရမလဲ ဒီတစ္ခါ ဘ၀ကို အရႈံးေပးဖို႔ၾကိဳးစားေနတဲ့ က်ေနာ့္ကို ဇနီးသည္က အားေပးခဲ့တယ္။ ရြာထဲကို အေခ်းငွာ မထြက္တက္ေသာ လူမ်ားမ်ားနဲ႔ ေရာေထြးရတဲ့ အလုပ္ေတြကို မရဲ၀ံေသာ ၊ အိမ္ေထာင္စက်ျပီးတည္းက မိဘဆီက လက္ျဖန္႔မေတာင္းတက္တဲ့ ဇနီးက ဒီတစ္ခါေတာ့ သူ႔မိဘေတြကို အကူညီေတာင္းဖုိ႔ဆိုျပီး သမီးငယ္ကို လက္ဆြဲ ေယာက္ခမေတြရြာကို ႏွစ္ညအိပ္ ခရီးထြက္သြားလိုက္တယ္။ အသင့္တင့္ေျပလည္တယ္လို႔ဆိုရမယ့္ သေဘာေကာင္းတဲ့ ေယာက္ခမေတြက အရင္းႏွီးေလး ၁သိန္းေက်ာ္ေက်ာ္ ထုတ္ေပးလိုက္တယ္။

ဒိီႏွစ္ရြာမွာ လူတုိင္းလိုလို အဆင္ေျပေနၾကတဲ့ ပုရစ္ ေကာက္တဲ့ အလုပ္က အဆင္ေျပေနတာဆိုေတာ့ က်ေနာ္လည္း မီးစက္ေလးတစ္လံုး ၀ယ္လိုက္တယ္။ ျပီးေတာ့ လိုအပ္တာေလးေတြ၀ယ္ ၀မ္းေရးကအဆင္မေျပဘူးဆိုေတာ့ ငရဲၾကီးတာေတြ ဘာေတြ မသိေတာ့ပါဘူး က်ေနာ့္ မိသားစု စားရဖို႔အတြက္ဆိုရင္ ခိုးေကြ်းရ ေကြ်းရ ေနာက္ဆံုး ဓားျပတိုက္သင့္တိုက္ရမွာပဲ ဒါ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္ရဲ့ အတၱ ဖခင္တစ္ေယာက္ရဲ့ ေလာဘပဲ ။လသာတဲ့ ညဆို ပရစ္ေတြအရမ္းက်တာေပါ့ မီးစက္ေမာင္းထားတဲ့ အနီး ပိတ္ျဖဴျဖဴေတြကို ရိုက္ခတ္တဲ့အသံေတြနဲ႔ ပရစ္ေတြက တဘုတ္ဘုတ္ ။ အိမ္က ယူခဲ့တဲ့ ဖ်ာၾကမ္းနဲ႔ ေစာင္ကိုျခံဳျပီး သမီးငယ္ေလးက အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ မိသားစု ၃ ေယာက္ ေကာက္လိုက္တာ တစ္ေကာင္ ၂၀က်ပ္ေလာက္ရတဲ့ ပရစ္ တစ္ညတည္း ေကာင္ေရ ၃ ေထာင္ေက်ာ္ရလိုက္ေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကုိ အဆင္ေျပသြားတယ္။ ေယာက္ခမေတြဆီကလွည့္ထားတဲ့ ေငြလည္း ျပန္ဆပ္နိုင္ျပီး မိန္းမ နဲ႔သမီးေလးေတြအတြက္ နာကပ္ေလးေတြလည္း က်ေနာ္ျပန္၀ယ္ေပးနိုင္ခဲ့တဲ့အတြက္ သိပ္ကိုေပ်ာ္ေနတယ္။ ဒီ့ထက္ေပ်ာ္စရာေကာင္းတာက ေကာ္ေပတံေလးကိုင္ခ်င္ေပမယ့္ က်ေနာ္ကိုယ္တိုင္လုပ္ ၀ါးျခမ္းျပားေပတံ ၊ စုေပါင္းစပ္ေပါင္း စာရြက္ေပါင္းခ်ဳပ္ ၊ ညစ္ႏြမ္းႏြမ္းေက်ာင္းစိမ္း၀တ္စံု ဘဲဥေၾကာ္ တစ္လံုးနဲ႔ ထမင္းထုတ္ျပီး ဆင္းဆင္းရဲရဲ ေက်ာင္းတက္ေနရတဲ့ က်ေနာ့္သမီးၾကီးက သူ႔အတန္းမွာ ပထမရတယ္တဲ့ ။

ဒီေန႔ သမီးၾကီး ဆုေပးပြဲသြားၾကမယ္ မနက္အဆာေျပ ခ်ဥ္ေပါင္းဟင္းခ်ိဳးနဲ႔ ငါးေျခာက္ေၾကာ္စားအျပီးေတာ့ သြားဖို႔ျပင္ဆင္ၾကတယ္ ။ တစ္ႏွစ္ေလာက္ေနလို႔မွ အ၀တ္သစ္တစ္စံု မ၀ယ္ေပးနိုင္တဲ့ဇနီးကို စိတ္မေကာင္းျဖစ္စြာ ၾကည့္မိေတာ့ မဂၤလာမေဆာင္ခင္ က်ေနာ္၀ယ္ထားေပးတဲ့ ပါတိတ္၀မ္းဆတ္ေလးနဲ႔ သိပ္ကိုလွေနပါလား မေန႔ကမွ သူ႔အေမ ၀ယ္ထားေပးတဲ့ ေက်ာင္းစိမ္းဂါ၀န္ေလးန႔ဲ သမီးၾကီးက ပိတိ မ်က္၀န္းေတြနဲ႔ သမီးငယ္ကေတာ့ မၾကီးဟာက မလွဘူး မီးဟာက လွတာ ဆိုျပီး အားက်မခံ ႏႈတ္ခမ္းကေလးေထာ္ျပီး အလိုမက်တဲ့ မ်က္ႏွာေလးန႔ဲ။မခမ္းနားေပမယ့္ ရြာက မူးလတန္းေက်ာင္း ခန္းမထဲမွာေတာ့ ေက်ာင္းသားမိဘ၊ ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ စည္ကားေနတယ္။ သိပ္မၾကာခင္ ဆုေပးပြဲေၾကျငာတဲ့ ဆရာမတစ္ေယာက္ရဲ့ မိုက္ေပၚက ထြက္လာတဲ့အသံက

“သူငယ္တန္း ပထမဆုရရွိေသာ အဘ “ ဦးလွ၀င္း” ရဲ့ သမီး “မစုျမတ္၀င္း” ဆုယူရန္ ဆင္ျမင့္ေပၚသုိ႔ၾကြပါ”

ေၾကျငာသံအဆံုး လက္ခုပ္သံေတြၾကားလိုက္ရတဲ့အခိုက္ ၾကက္သီးေမြးညင္းေတြထျပီး ၀မ္းသာလြန္းလို႔ ဂုဏ္ယူမိလြန္းလို႔ စိတ္နဲ႔လူနဲ႔ မကပ္ေတာ့သလို သတိထားမိလိုက္ေတာ့ မွတ္မိစအရြယ္ထဲက မက်တက္တဲ့ က်ေနာ့္ မ်က္၀န္းထဲက မ်က္ရည္ေတြ စီးက်ေနပါလား ဒါ ပိတိမ်က္ရည္ေပါ့ ။က်ေနာ္ ၾကိဳးစားရမယ္ အဆင္းမရွိတဲ့ အိမ္ကေလး တန္ဆာေတြ ကင္းမဲ့တဲ့ အိမ္ကေလးကို မွီခိုေနၾကတဲ့ ဇနီးနဲ႔ သမီးေတြ အတြက္ ၾကိဳးစားရမယ္ ။ က်ေနာ္က ဒီအိမ္ကေလးရဲ့ ခင္ပြန္းတစ္ေယာက္ ဖခင္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ က်ေနာ့္ အိမ္ ကေလး တစ္စစ အသက္၀င္လာျပီးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး။ ေက်ဇူးပါ ကံၾကမၼာ ငါ့ကို မ်က္ႏွာသာေပးတဲ့အတြက္ အျမဲတမ္းေက်းဇူးပါ ။

ေမာင္မ်ိဳး
facebook  စာမ်က္ႏွာမွရယူပါသည္။