"ေျခကားယား လက္ကားယားနဲ့ ဟစ္ေဟာ့ တပုဒ္ ေအာ္သြားတဲ့ လူငယ္တသိုက္၊ ဘံုဆိုင္အထြက္ အိမ္အျပန္ ေခါင္းငိုက္စိုက္ခ် ေျခလွမ္းယိုင္နဲ့နဲ့ အမူးသမား တေယာက္၊ မီးတိုင္အို ေမွာင္ေမွာင္ေအာက္က ေဈးေခၚေနတဲ့ ညဉ့္ငွက္ေလးေတြ၊ တခ်က္တခ်က္ အတင္း ျဖတ္ေမာင္းသြားတဲ့ တကၠစီေပၚက ခိုးခိုးခစ္ခစ္ ရယ္ေမာသံေတြ..."
ဟိုး…. ၿမို့သစ္ ေခ်ာင္ၾကားက အိမ္စုတ္ေလးထဲက ဖေယာင္းတိုင္မီးနဲ့ စာက်က္ေနတဲ့ ကေလးငယ္၊ ေဘးနားက ခ်ဲတြက္ေနတဲ့ သူ့အေမ၊ သူ့အေဖက မ်က္ေထာင့္နီနီ တိုင္နံရံမွာ မီွလို့ အမူးမေျပ့တေျပနဲ့ သူ့သားေလးကို ျခင္ဟပ္လို့ ယပ္ခတ္ေပးရင္း သူ့သား စာက်က္သံကို ဇရက္မင္း စည္းစိမ္ယူရင္း ေစာင္းငမ္းငမ္းနဲ့ နားစြင့္ေနတယ္။
ေခြးေတြကလဲ ေဟာင္လိုက္တာ။ မေန့တုန္းက သူတို့ အိမ္မ်က္ေစာင္းထုိး အေပါင္ဆိုင္ကို သူခိုး ၀င္ခိုးတုန္း ကေတာ့ ဒီေသာက္ေခြးက မေဟာင္ ဒီေန့မွ ဘာေၾကာင့္ ေဟာင္ေနပါလိမ့္ ေအာ္ေအာ္ သူ့အမ အလုပ္က ျပန္လာၿပီပဲ။ ညဉ့္ေတာင္ နက္ေရာ့မယ္။ အခုမွ သူ့ စင္တင္ေတးဂီတ ဆိုင္က ၿပီးတယ္ဆိုလား? ေမာင္ေလးေရ ေရာ့ ေရာ့ မုန့္ဖိုး .. စာေသခ်ာ က်က္ေနာ္ ... မမ အိပ္ခ်င္ၿပီကြယ္ အေမေရ အေဖ့ကို တြဲတင္ရေအာင္ တိုင္ေထာင့္မွာ ေခြေခြလဲေနတာ အေအး ပတ္ေတာ့မယ္ .. ၀ဳတ္ ၀ဳတ္ အူ....အူ......ဝု.....ဝူး.....
သူတို့ေတြဟာ ဒီေန့ကို ျဖတ္ခဲ့ၾကၿပီ။ မနက္ျဖန္ေရာ ဘယ္လို ျဖတ္ရအုန္း မွာပါလိမ့္၊ သူတို့အတြက္ ဒီေျမ ဒီေရ ဒီေရဟာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တမ္းတျခင္းေတြ အိမ္မက္လွလွေတြ ေပၚေစရဲ့လား။ သူတို့အတြက္ ဒီေန့ဟာ မနက္ျဖန္အတြက္ ေရာင္ျခည္ဦးေတြ ျဖစ္ခဲ့ရဲ့လား? သူတို့အတြက္ ေနာက္ေန့ဆိုတာ ေရရာ ေသခ်ာစြာနဲ့ ေကာင္းျခင္းေတြ ေ၀ျဖာေနပါရဲ့လား? ဟင့္အင္း! လို့ အမွန္အတိုင္း ငါေျဖရင္ သံတုိင္ေတြ ေငါက္ကနဲ့ ေခၚသံေတြ ၾကားရမယ္။ အင္းလို့ ငါေျဖရင္ ငါ့သမိုင္းေတြ အဆိပ္သင့္ေတာ့မယ္။ ေအာ္ ျဖစ္လာနိုင္ေခ် ရွိတဲ့ မနက္ျဖန္မ်ား အေၾကာင္းကို ေန့စဉ္ မြန္းၾကပ္မႈေတြ ခါးသီးမႈေတြကို ၿမိုၿမိုခ်ေနရလို့ တေန့ေတာ့ ျဖစ္လာမွာပါ ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ့ ဘဝေတြ ေခါက္ရိုးမ်ားကို က်ုိးလို့။
မေန့ ကေလ … မေန့ကေပါ့ ........ မေန့က ဆိုတာ ေဖေဖၚ၀ါရီ ၂၅ ရက္ကို ဆိုလိုတာပါ။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ေနာ္ ။ ေတာ္ၾကာ သတင္းစာထဲက မီးေတြလာ တိုင္းျပည္ကသာ အေၾကာင္းအရာေတြနဲ့ ငါေတြ႕တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေတြလို အပ္ခ်မတ္ခ် မဟုတ္ပဲ တလြဲစီျဖစ္ေနေတာ့ မယံုမရဲ ျဖစ္မစိုးလို့ အဲ့ …. မေန့ညကေလ ငါတို့မိသားစု အိပ္ရာ၀င္မလို့ မီးခလုတ္ေတြကို ဓါတ္မီးမွိန္မွိန္နဲ့ လိုက္ပိတ္ေနတုန္း အိမ္ေရွ့က လူသံေတြ အုပ္အုပ္အက္အက္နဲ့ စၾကားလာခဲ့တယ္။ မီးပ်က္ေနတာက ေန့ခင္း ကတည္းကပါ။ မီးျပန္လာခ်ိန္သိရေအာင္ ဆိုၿပီး အိမ္မီးလိုင္းကို ဖြင့္ထားေတာ့ ညပိုင္း အိပ္ခ်ိန္မွာ မီးအကယ္လို့ လာေနရင္ လင္းေန မွာစိုးလို့ ဓါတ္မီးအလင္းေလးနဲ့ လိုက္ပိတ္ေနတုန္း ၾကားခဲ့ရတဲ့ အဲဒီအသံေတြဟာ သုသာန္ တစျပင္လို တိတ္ဆိတ္ေနၿပီး တခါတခါ ျဖတ္ေမာင္းသြားတဲ့ ကားသံၾကားမွ အသက္၀င္တတ္တဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာေတာ့ ထူးဆန္းေနတာေပါ့။
“ မေအ--ိဳး။ ေခြးသူခိုး။ ေသဖို့သာျပင္” ခြပ္ ေဖါင္းေဖါင္း... ခ် .. ခ် အေသသတ္ပစ္.. မေအ--ိဳး ကိုယ္ေမကို--ိဳး” က်မ္းကိုးကားၿပီး ဆဲသလို စံုေစ့လွတဲ့ ဆဲသံေတြနဲ့ အတူ “အမေလး ေသပါၿပီဗ်.. က်ေနာ္ မလုပ္ပါဘူး။ အား .. အား.. ခြပ္.”
မေနနိုင္တဲ့ ငါလဲ အိမ္တံခါးေသာ့ဖြင့္ၿပီး ျခံ၀င္းထဲေျပးထြက္ၿပီး ျခံစည္းရိုးကေန ၾကည့္လိုက္ေတာ့ တဘက္က အိမ္ေရွ့မွာ အင္ဗာတာ နဲ့ ထြန္းထားတဲ့ ဓါတ္တိုင္ မီးေခ်ာင္းေအာက္မွာ ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ ျမင္ကြင္းကို ထင္းထင္း လွမ္းျမင္ရေတာ့ တာပဲ................။
အကီ်မပါတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္( လူငယ္သာသာပါပဲ ရွိလွေပါ့ ၂၀ ) နဲ့ အကၤီ်ျဖဴ ညစ္နြမ္းနြမ္း ပုဆိုးခပ္တိုတို ၀တ္ထားတဲ့ လူတေယာက္ ေပါင္းသံုးေယာက္ က အျခား လူငယ္တေယာက္ကို ၀ိဳင္းၿပီး ကန္ေက်ာက္ရိုက္ထိုးနဲ့ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ေနၾကတယ္။ ခံေနရတဲ့ လူငယ္က လက္ေမာင္းပေလြရိုး... ေဘာင္းဘီဖင္က်ပ္.... ခါးပတ္က သံျဖဴျပားေတြနဲ့ အလွစီထားတဲ့ ေခတ္ေပၚလူငယ္ေတြ စတိုင္လ္နဲ့ အေပၚက အကီ်ၤလက္ျပတ္ စုတ္စုတ္တထည္ကို ၀တ္ထားၿပီး သူ့ခါးမွာ ေလ်ာ့ရဲရဲနဲ့ အေပၚအကီ်ျဖဴကို ခ်ည္သိုင္းထားတယ္ လက္ေမာင္းမွာလည္း တက္တူးေခၚတဲ့ အရုပ္တခ်ုိ့ ထိုးထားတယ္ ထင္တာပဲ ရုတ္ရုတ္သဲသဲနဲ့ သံုးေယာက္ တေယာက္ ျဖစ္ခ်င္ရာ ျဖစ္ေနတာကုိ အဲဒီတဖက္အိမ္က လူေတြက ထြက္ေတာင္မၾကည့္ဘူး။ အိမ္ထဲကပဲ ေခ်ာင္းေနထင္ရဲ့။
ရိုင္းခ်က္ဗ်ာ! ...
ဆဲဆဲဆိုဆို ထိုးထိုးကန္ကန္နဲ့ အကီ်ျဖဴ၀တ္ထားတဲ့ ေကာင္က ဦးေဆာင္ၿပီး အဲဒီ ဟစ္ေဟာ့ ေကာင္ေလး တေယာက္ကို ခ်ေနတာ။ ရင္ဘတ္ကို ေဆာင့္ကန္လိုက္ ခံရတဲ့ ေကာင္က အား! အေမ့ အမေလး… ေသပါၿပီဗ်!... မလုပ္ပါနဲ့ဗ်!... ကူၾကပါအံုးဗ် ...! ေအာ္လိုက္ ။ ဟိုတဘက္က ေကာင္က အုတ္ခဲ နဲ့ ပုခံုး လို့ထင္တာပဲ ဦးေခါင္းကို ထုတာလဲ ျဖစ္ခ်င္ျဖစ္မယ္ ထုလိုက္ ေျခေထာက္နဲ့ ေဆာင့္ကန္လိုက္။ ယိုင္လဲေခြေျပာ့ ေနာက္လန္သြားတာကို ေျပးကန္လိုက္နဲ့ ငါ့မ်က္စိထဲျမင္ေနတာ။ စိတ္ထဲမေတာ့ တီဗြီက ျပျပတတ္တဲ့ Discovery ထဲက တိရိစာၲန္ေတြ ျခေသၤ့ေတြက သမင္ေတြ သားေကာင္ေတြကို ၀ိဳင္းၿပီး အမဲဖ်က္တာ သတ္ၾက ရက္စက္ၾကတာ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။
စာဖတ္သူက ေျပာမယ္ မင္းဘာလို့ ထြက္မဆြဲသလဲလို့ အဲလို လူတေယာက္ကို လူအမ်ားက မတရား အနိုင္က်င့္ေနတာကို ဒီအတိုင္း ၾကည့္ေနသလားလို့။ ဟုတ္တယ္ ငါလည္း ထြက္ဆြဲမလို့ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ အိမ္က မိဘေတြက ငါ့ကိုဆြဲ မထြက္နဲ့မထြက္နဲ့လို့ ခပ္အုပ္အုပ္ေျပာတယ္၊ မေတာ္လို့ အခု အရိုက္ခံေနရတဲ့ ေဆးဘဲလိုလို ပိန္ပိန္ေကာင္က မေန့ကမွ ေရြးေကာက္ပြဲ ေထာက္ခံဖို့ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာနဲ့ ေထာင္က လႊတ္ေပးလိုက္တဲ့ သူခိုးဂ်ပိုးျဖစ္ေနရင္ ဘယ္ႏွယ္လုပ္မလဲ! တဲ့ ဒီေကာင္ တခုခု ၀င္ခိုးလို့ သူ့ကို ၀ိဳင္းဆံုးမ ေနတာလားမွ မသိတာတဲ့… ဟုတ္မွာ …ဟုတ္မွာ .. စိတ္ထဲမေတာ့ အသိခ်ပ္ေနေလရဲ့။
ဟုတ္ပါ့ ပတ္၀န္းက်င္ကလည္း ေမွာင္ေနတာပဲ ။ အဲဒီအိမ္ သူတို့ ရန္ျဖစ္ ရိုက္ႏွက္ေနတဲ့ အိမ္ေရွ့တခုပဲ ဓါတ္မီးတိုင္တခု ထြန္းေပးထားလို့ လင္းေနေတာ့ ပြဲၾကည့္စင္ကေန ႀကိုး၀ိဳင္း လင္းလင္းထဲက လက္ေ၀ွ့ပြဲကို ၾကည့္သလို ျမင္ေနရတဲ့ ျမင္ကြင္းဆိုးဆိုးဟာ ၅ မိနစ္ေလာက္ လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ၿပီး ေခြေခြေလးနဲ့ ငါ့တဘက္အိမ္ ျခံတံခါး သံပန္းကို မွီလဲေနတဲ့ ဘိန္းစားလိုလို ေဆးေျခာက္သမားလိုလို ေကာင္ကို ဟိုသံုးေယာက္ အနက္က အက်ီျဖဴနဲ့ ေကာင္က အုတ္ခဲနဲ့ အားရပါးရ ပစ္ေပါက္ၿပီး မိုးမြန္တဲ့ အဆဲသံေတြေျပာ ထြက္သြားေတာ့တယ္။ ငါလဲ အိမ္ထဲကကို မထြက္ျဖစ္ေသးဘူး၊ စိတ္ထဲ မေတာ့ တေယာက္နဲ့ အမ်ားမို့ သနားလို့ မဆံုးေသးဖူး။
ေအာင္မာ...
ေစာေစာကေတာ့ သနားစဖြယ္ အသံနဲ့ အသံကုန္ေအာင္ေနတဲ့ ေကာင္.... ေသပါၿပီဗ်! က်ေနာ္ မခိုးပါဘူးဗ်! ကယ္ၾကပါအံုးဗ် .. ! ေအာင္မေလး! အား … အား စတဲ့ စကားလံုးေပါင္းမ်ားစြာနဲ့ အသံနက္ႀကီးေတြနဲ့ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ အထိုးရိုက္ခံလူငယ္ဟာ ..... ဓါတ္မီးတိုင္ေအာက္ ျခံစည္းရိုးေဘးကေန သူမဟုတ္သလိုပဲ ကုန္းထၿပီး ဟိုၾကည့္ သည္ၾကည့္နဲ့ ထြက္သြားပါေလေရာ အလင္းေရာင္ သိပ္မရလို့ သူ့မွာ ေသြးေတြ ထြက္ေနမေန မေသခ်ာပါဘူး။ ေကာင္းေကာင္း မျမင္လုိက္ပါဘူး လက္ေမာင္းပုေလြရိုးနဲ့ ခပ္ပိန္ပိန္ ေဆးေျခာက္သမားလို အဲဒီေကာင္ဟာ လက္စသတ္ေတာ့ က်ေနာ္တို့ အိမ္ သံုးေလးအိမ္ေက်ာ္ေလာက္ အသုဘအိမ္ ဖဲ၀ိဳင္းက ထ လာတာကိုး … သူဟာ မူးလဲ မူးေနပံုရတယ္။ သူ့ပံုၾကည့္ရတာ မူးယစ္ေဆး၀ါးလဲ သံုးခဲ့ပံုရတယ္။ ယိုင္တိယိုင္ထိုးနဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ေနပံုက ဒါဏ္ရာေတြေၾကာင့္လဲ ျဖစ္မယ္ထင္တာပဲ။ သူ့ကို သူ့အေဖၚတခ်ုိ့က တိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ့ ထြက္လာေမးပံုကို အသုဘအိမ္ေရွ့ မီးေရာင္မွိန္မွိန္နဲ့ လွမ္းျမင္ရျပန္ပါေရာ။
အဲ... မၾကာပါဘူး။ ေစာေစာက ေကာင္ ငမူး၊ ငေၾကာင္ ထြက္သြားရာ ဘက္ကေန ေအာ္သံေတြ ၾကားရျပန္ပါေရာ.. ေဟ့ေကာင္ေတြ ငါနဲ့ မဆိုင္ဘူး။ ငါနဲ့ မဆိုင္ဘူး။ ငါ့ကို မလုပ္နဲ့ ေဟ့ေကာင္ေတြ ေဟ့ေကာင္ေတြ ဆိုၿပီး ေျပးလႊားလာတဲ့ အသံေတြ ၾကားရျပန္ေရာ။ ငါလည္း ျခံတိုင္တြင္းထဲက အေမွာင္ထုကို အကာကြယ္ယူၿပီး ဆက္ေစာင့္ၾကည့္ေနမိတယ္။ တဘက္အိမ္မီးတိုင္ အလင္းနဲ့တင္ ျမင္ေနရပါၿပီ။ ေစာေစာက မူးေၾကာင္ေၾကာင္ေကာင္ကို တဖက္သတ္ ထိုးႀကိတ္ ရိုက္ႏွက္ခဲ့တဲ့ ေကာင္ေလးလို့ ထင္ရတဲ့ အက်ီျဖဴ ပုဆိုးနဲ့ေကာင္က ေရွ့ကထြက္ေျပးလာတယ္ သူ ၀ဋ္လည္ၿပီထင္တယ္။ ေစာေစာကေတာ့ သူက တျခား လူတေယာက္ကို ေသလုေမ်ာပါးျဖစ္ေအာင္ ရိုက္ႏွက္ ထိုးႀကိတ္ကန္ေက်ာက္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ သူခံရတဲ့ အလွည့္ေပါ့ ။
လူ့ေလာကႀကီးက သံေ၀ဂ ရစရာပဲ။ မုဆိုးျဖစ္လိုက္ သားေကာင္ျဖစ္လိုက္နဲ့ေလ...... ၀ရုန္းသုန္းကား ေျပးေနတဲ့ သူ့ေနာက္က အက်ီမပါ ပုဆိုးကို ေပါင္ေပၚေလာက္ထိ တိုေအာင္၀တ္ထားတဲ့ လူသံုးေယာက္က အမဲဖ်က္မလို အားကုန္ ေျပးလိုက္လာတယ္ သူတို့လက္ထဲမွာလဲ ပ်ဉ္ေခ်ာင္းႀကီးေတြ ဒုတ္ေတြနဲ့ .. တရၾကမ္းေျပးလိုက္ရင္း ေရွ့ကေကာင္ကို မွီတာနဲ့ မွီတဲ့ ေနရာ ေက်ာကုန္းတို့ ဦးေခါင္းတို့ကို အားကုန္လြဲၿပီး လွမ္းရိုက္ေနတယ္ တခြပ္ခြပ္ တေဖါင္းေဖါင္းပဲ ေရွ့ကေကာင္ကလည္း ေျပးရင္းေအာ္ ေအာ္ရင္းေျပး ငါျမင္လိုက္ရတာက မီးတိုင္ အလင္းမွိန္ပ်ပ်ေအာက္က အသက္လုထြက္ေျပးတဲ့ ေရွကေကာင္နဲ့ ဘီလူးသဘက္စီး သလို သတ္မယ္ျဖတ္မယ့္ ပံုနဲ့ ေျပးလိုက္ရိုက္ႏွက္ေနတဲ့ သူတို့ သံုးေယာက္ကို ျဖတ္ကနဲပဲ ျမင္လိုက္တာ ။
အသံေတြကေတာ့ ဆက္ၾကားေနတုန္းပဲ အသံနက္ႀကီးနဲ့ ေအာ္ေျပးသူက ေျပး ညာသံေပးၿပီး လိုက္ရိုက္သူက ရိုက္..... အူး ဟူးဟူး ….. ငါက သူတို့ဆီက အသံ အၾကားနဲ့တင္ ေမာေနၿပီ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ပါၿပီလဲ။ ငါတို့တိုင္းျပည္ ဘာေတြျဖစ္ကုန္ၿပီလဲ........... သူတို့ ဘယ္ထိ လိုက္ရုိက္ေနလဲမသိ ငါလည္း မျမင္နိုင္ေတာ့ၿပီ။ ပတ္၀န္းက်င္က အိမ္တခ်ုိ့ ကေန ဓါတ္မီးေရာင္ အလင္းတခ်ုိ့ အေမွာင္ထု လမ္းမေပၚကို ေ၀့၀ဲထြက္လာတယ္ စူးစမ္းတဲ့သေဘာ ငါတို့အိမ္က မအိပ္ေသးဘူး ျပႆနာ လာရွာမယ္ စိတ္မကူးနဲ့ဆိုတဲ့ ပံုနဲ့ အရိပ္အေယာင္ ျပတဲ့ သေဘာထင္ပါရဲ့ အိမ္ျပင္ေတာ့ ဘယ္သူမွ ထြက္မၾကည့္ၾကဘူး ငါလည္း ထြက္မလိုက္ရဲဘူး သူတို့က ဘီလူးစီး သရဲစီး ျဖစ္ေနၾကပံုေတြ ........ၿပီးေတာ့ ဘယ္သူေတြမွန္းလဲ ကိုယ္မသိ။ မေန့ကတင္ ေထာင္က ျပန္လြတ္လာတဲ့ ေတေလဂ်ပိုး လက္ယဉ္ေနတဲ့ လူသတ္သမားေတြ ျဖစ္ေနရင္ ဘယ္လိုလဳုပ္မလဲ.... ငါ့အေမေျပာသလို အခ်င္းခ်င္း ေက်ာင္းေတာ္က ရန္စ ကို အျပင္ေရာက္မွ ေဖါက္ရွင္း ရွင္းေနတာဆိုရင္ ဘယ္ႏွယ္လုပ္မလဲ? ပဲေလွာ္ၾကား ငါ ဆားညႇပ္ သြားမွာေပါ့။
အင္း ..... ၿပီးေတာ့
သတင္းစာထဲ မီးလာသေလာက္ အျပင္မွာက တစျပင္လို မဲေမွာင္ ၿငိမ္သက္ ေနေလရဲ့ ... ရန္ကုန္ၿမို့သစ္ အိပ္ၿပီ ထင္တယ္။
ေအာ္ ငါ့နာရီကို ျပန္ၾကည့္မိတယ္။ ည ဆယ္နာရီနဲ့ ဆယ့္ငါးမိနစ္ပဲ ရွိပါေသးလား။ သိပ္ညဉ့္အနက္ႀကီး မဟုတ္ေသးဘဲကိုး ။ ငါတို့ နိုင္ငံ ငါတို့ ရန္ကုန္ၿမို့ႀကီး ဘာေတြ ျဖစ္ေနပါလိမ့္? သူတို့ ေျပာေနတဲ့ တုိင္းျပည္ႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္း သာယာေနပါတယ္ဆိုတာ ဟုတ္ပါရဲ့လား? တကယ္လား? ေနြေန တံလွ်ပ္ေတြလား? ဒီေန့ေတြေၾကာင့္ ျဖစ္လာနိုင္ေခ်ရွိတဲ့ မနက္ျဖန္မ်ားထဲမွာ မေန့ကျဖစ္ခဲ့တဲ့ အရုပ္ဆိုး ျဖစ္စဉ္မ်ုိးေတြဟာ ရန္ကုန္ဆင္ေျခဖံုး နြားရိုင္းသြင္းခ်ိန္ရဲ့ တကယ့္ နိစၥဓူဝ ဇာတ္ရုပ္ေတြပဲလား?
မနက္ျဖန္ ဘာမ်ားျဖစ္လာ မွာပါလိမ့္..
ငါတို့
ေၾကကြဲျခင္း မြဲတဲ့ မိုးတိမ္ေအာက္မွာ
ဆြံ့အ ရင္း ဆြံ့အ ေနရတာဟာ …..
အေၾကာက္တရားေတြနဲ့ ဖိစီးထားတဲ့ စစ္ဖိနပ္ေတြေအာက္မွာ မိုးစံုးစံုး ခ်ုပ္ေနလို့ပဲ မဟုတ္ပါလား ။
ေရႊဘန္း( ရန္ကုန္သစ္ ) …
No comments:
Post a Comment
ဘယ္သူမဆို ေ၀ဖန္သြားလို ့ရပါတယ္
အျပဳသေဘာနဲ ့ေပါ ့
အားလံုးေပ်ာ္ရြင္က်ပါေစ.....