အေမ့ဆီကိုဖုန္းဆက္ပါ

ကြ်န္ေတာ္ ဖုန္းဆက္တိုင္း အေမေျပာေနက် စကားပါ..။ ကြ်န္ေတာ့္က ပိုက္ဆံမပို ့ျဖစ္တဲ့ လနဲ ့ အလုပ္ Pressure မ်ားျပီးစိတ္ရွဴပ္တဲ့လဆိုရင္ မဆက္ျဖစ္ပါဘူး။ အလုိလိုေနရင္း ေဒါသထြက္ေနတာေၾကာင့္ ဘယ္သူနဲ ့မွ စကားမေျပာခ်င္တာပါ။ ေနာက္ ကြ်န္ေတာ္ တို ့ရြာက ျမိဳ ့နဲ ့ (၂၇ )မိုင္ေလာက္ေဝးတာေၾကာင့္ ဖုန္းတစ္ခါခ်ိန္းရင္ အဆင့္ဆင့္ ၾကိဳမွာရတာေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။

လူၾကံဳေကာင္းလို ့ ဒီမွာရွိတဲ့ သၾကားလံုးမ်ဴိးဝယ္ေပးရင္ေတာ့ အေမကဖြက္ထားျပီး ၾကာၾကာသိမ္းတတ္ပါတယ္.. အိမ္ေရွ ့မွာ ျဖတ္သြားတဲ့ လူျမင္ရင္ .
" ဘယ္ကိုသြားဘို ့လည္း..ေရေႏြးဝင္ေသာက္သြားအံုးေလ..." ဆိုျပီး လွမ္းေအာ္ေခၚမယ္... ဒီလူက အိမ္ကိုလွည့္ဝင္လာရင္ေတာ့ ဒီမွာ... စင္ကာပူမွာရွိတဲ့ သားကဝယ္ေပးလိုက္တဲ့ သၾကားလံုး...ေရာ့.... .ဆုိတစ္လံုးေပးျပီး ဗူးကိုျပန္ပိတ္သိမ္းသြားတတ္ပါတယ္... ၾကာၾကာထားမွ သူၾကာၾကာၾကြားရမယ္ေလ...
အဓိက ကေတာ့ သူ ့သားတစ္ေယာက္ စင္ကာပူမွာ ရွိတယ္ ဆိုတာကို အမ်ဴိးမ်ဴိးေသာအေၾကာင္းျပျပီး သူၾကြားတတ္ပါတယ္....။ ဧည္သည္လာရင္ေတာ့ ..." ဒါက အၾကီးေကာင္ေလ.. အလတ္ေကာင္က စင္ကာပူမွာ... အငယ္ေကာင္ကေတာ့ ရန္ကုန္မွာေပါ့ ေရေႏြးေသာက္ပါအံုး... စားပါအံုး" နဲ ့ စကားရွာၾကြားပါတယ္။

အေဖကေတာ့ (၃)ထည္ ေဒၚလာ ၂၀ နဲ ့ဝယ္ေပးလိုက္တဲ့ HANG TEN စပို ့ရွပ္ကို သူအေပါင္းသင္းေတြဆံုရာ ဝတ္သြားမယ္... ဟိုေရာက္ရင္အေပါင္းသင္းေတြ မေမးေမးေအာင္ စကားရွာေျပာေနတတ္ပါတယ္.... " ကိုၾကည္သိန္း ခင္ဗ်ားက စပို ့ရွပ္အသစ္ေတြဘာေတြနဲ ့ပါလား.. ဘယ္ကဝယ္လည္းဗ်... " ဆိုရင္ " ဘယ္ကရွိရမွာလည္းဗ်ာ... စင္ကာပူက သားဝယ္ပို ့လိုက္တာေပါ့ဗ်ာ.... " ဆိုျပီး ျပဳံးျပံဴးၾကီးနဲ ့ ၾကြားမယ္ေပါ့...။

တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လည္း ကြ်န္ေတာ္စဥ္းစားမိပါတယ္..။ အေဖနဲ ့အေမ့အသက္က ၅၀ ေက်ာ္ျပီဆိုေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ တစ္လ တစ္ၾကိမ္ ပံုမွန္ဖုန္းဆက္ရင္ေတာင္ တစ္ႏွစ္ကို (၁၂) ၾကိမ္အေဖအေမနဲ ့စကားေျပာရမယ္.. သူတို ့အသက္ (၇၀) ထိေနရရင္ အၾကိမ္ေပါင္း (၂၄၀) စကားေျပာရအံုးမယ္ေပါ့...။ (၂) ႏွစ္တစ္ၾကိမ္ ရြာျပန္ျဖစ္ရင္ေတာ့ အေဖနဲ ့အေမကို မေသခင္ (၁၀) ၾကိမ္ေတြ ့ဖို ့အခြင့္ေရးရွိပါမယ္။ အင္း.... အလုပ္ထဲ တစ္အိမ္ထဲ အတူေန လူေတြနဲ ့ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္တို ့ မေတြ ့ခ်င္လည္း ေတြ ့ေနရတာမဟုတ္ပါလားဗ်ာ...။

အေမ ေျပာတဲ့ " တစ္လ တစ္ၾကိမ္ေလးေတာ့ ဖုန္းဆက္ပါသားရယ္ ..." ဆိုတာကို ကြ်န္ေတာ္ သိပ္ အေလးမထားမိခဲ့ပါဘူး...။


" အာဗ်ာ... အေမကလည္း ...ရြာကို ဖုန္းတစ္ခါေခၚရတာ လြယ္မွတ္လို ့.. ဖုန္းလိုင္းေတြက ေကာင္းတာမဟုတ္ဘူး ...ဘာစကားမွမေျပာလိုက္ရပဲနဲ ့ 1818 တစ္ကဒ္ကုန္သြားတဲ့ အၾကိမ္ေပါင္း မနဲဘူးရယ္... ဒီမွာ အလုပ္မ်ားရင္လည္း ဖုန္းဆက္ဖို ့အခ်ိန္မရဘူးအေမရ ..... " ဆိုျပီးအေၾကာင္းအမ်ဴိးမ်ဴိးျပ ေျပာတတ္ပါတယ္..။ ဒါေပမယ့္ တစ္ရက္ ကြ်န္ေတာ့္ ဖတ္ဘူးတဲ့ ေဆာင္းပါေလး တစ္ပုဒ္ကို သတိရတဲ့ အခါမွ အေမ့ခံစားခ်က္ကို ကြ်န္ေတာ္ နားလည္ ပါတယ္။ဖတ္ဘူးတာၾကာေတာ့ အတိက်ေတာ့ ကြ်န္ေတာ္ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး....

ဒီထဲမွာ သားလုပ္သူက ေဆာက္လုပ္ေရး အင္ဂ်င္နီယာတစ္ေယာက္ပါ။ အေမကေတာ့ ေတာရြာေလး တစ္ရြာကေပါ့။ သားလုပ္သူက လင္သားမရွိေတာ့တဲ့ အေမ့အသံုးစရိတ္အတြက္ တစ္လတစ္ၾကိမ္ စာတိုက္ကေန စာနဲ ့အတူ ေငြပို ့ပါတယ္။ သားဆီက ပို ့တဲ့စာနဲ ့ေငြေရာက္မဲ့ေန ့စာပို ့သမားလာရင္သူ ့ အေမ့မ်က္ႏွာဟာ ၾကည္လင္ေနျပီး ေပ်ာ္လို ့မဆံုးေပါ့...။
တစ္ခါမွာ သားလုပ္သူအလုပ္မ်ားတာေၾကာင့္ တစ္လတစ္ၾကိမ္မပို ့ႏိုင္ပဲ သူ ့အေမအတြက္ တစ္ႏွစ္စာ ပိုက္ဆံ နဲ ့စာပို့ပါတယ္... ဒီအခ်ိန္မွာ အေမလုပ္သူက သားကို တစ္လ တစ္ခါပဲ ပို ့ဖို ့စာျပန္ေရးျပီး သားပို့ထားတဲ့ တစ္ႏွစ္စာ ေငြကို စာတိုက္ကေန ျပန္ပို ့ေပးလိုက္ပါတယ္... ။ သားလုပ္သူလည္း အေမ ဘာလုပ္တာပါလိမ့္လို ့ေတြးျပီး အလုပ္မ်ားတာေၾကာင္ ့ အေတာ္နဲ ့မဆက္သြယ္ျဖစ္ပါဘူး။ ေနာက္ တစ္နွစ္ေက်ာ္အၾကာ ရြာကလူတစ္ေယာက္နဲ ့ေတြ ့ခ်ိန္မွာ သိရတာက သူ ့ရဲ ့အေမဟာ တစ္လတစ္ၾကိမ္ သားဆီက ပို ့တဲ့ စာနဲ ့ ေငြ ေရာက္မဲ့ေန ့ေတြဆို ရႊင္လန္းတက္ၾကြ ျပီး ေပ်ာ္ေနတတ္ေၾကာင္း သားလုပ္သူ သိရပါတယ္....။ ဒီအခ်ိန္မွာမွ သားလုပ္သူနားလည္လိုက္ပါတယ္...သူ ့အေမဟာ သားဆီကပို ့တဲ့ေငြထက္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမွဴ ့ေတြကို တစ္လတစ္ခါ ပံုမွန္ေလး ေမွ်ာ္လင့္ေနတာျဖစ္ေၾကာင္း နားလည္ပါေတာ့တယ္။

ဒီလိုပါပဲ ... ကြ်န္ေတာ္တို ့မိဘေတြဟာ ပို ့မဲ ့ေငြထက္ သတိတရနဲ ့ဖုန္းဆက္တာ ျပန္လာတာ..ေလးေတြကို ေမွ်ာ္လင့္ျပီး အသက္ဆက္ရွင္ေနၾကမွာပါ။ အေဖနဲ ့အေမ မေသခင္မွာ အနဲဆံုး တစ္လတစ္ၾကိမ္ ေပ်ာ္ရႊင္ၾကည္ႏူးမွဳ ့ေလးေတြေပးၾကပါစို ့လားခင္ဗ်ာ....။




**ကိုပုေလး**
25 April 2011