***သတ္မယ္ဆိုျပီ........***

ေမာင္ထြန္းသည္ တလံေက်ာ္ခန္ ့ရွိေသာ လံွကိုထမ္းကာ ေမွာင္ရိပ္တြင္ရပ္လွ်က္ မိမိေရွ ့၌ရွိေသာ အိမ္ကေလးကို
ႀကည္၍ေနေလ၏၊ထိုအိမ္ေလမွာ သံုးပင္တိုင္တဖက္ရပ္တဲသာသာ အိမ္ကေလးျဖစ္ေလ၏၊အတြင္း၌ မးီမွိန္မိွန္ကို
သက္ကယ္မ်ားႏွင္ ့က်ဴထရံမ်ားႀကားမွာျမင္ရေလ၏။ထိုအခ်ိန္မွာ ႀကက္ဦတြန္ခ်ိန္ခန္ ့ရွိေလ၏ ။

"ေခြးသား ေရာက္ေနျပီထင္တယ္..ေခြလိုေသေအာင္တခါတည္ ထိုးသတ္လိုက္မယ္"ဟုေျပာကာလက္ႏွစ္သစ္ခန္ ့က်ယ္ေသာ ထက္လွေသာလံွသြာကို ကိုင္စမ္းလွ်က္ေနေလ၏ ။

ေမာင္းထြန္းႏွင္ ့ဘိုမင္းသည္ ရန္ျဖစ္ထားႀကသည္မွာ ၄၊၅ရက္ခန္ ့ရွိေလျပီ၊ထိုေန ့က ထန္းေတာ ၌ ႏွစ္ေယာက္သာရန္ျဖစ္ႀကရာ အျခာသူမ်ားဆဲြမထားလ်င္ ထန္းေတာထဲတြင္ လူသတ္မႈျဖစ္မွာေသခ်ာပါသည္။ႏွစ္ေယာက္လံုး ႀကံဳရာလုပ္ႀကေသာသူမ်ားျဖစ္၏၊လယ္ယာလုပ္ခ်ိန္တြင္၊ စားရင္ငွားလုပ္ႀကျပီ၊ေနြေရာက္ေသာအခါ လွည္းတိုက္၊ထင္းခုတ္၊သက္ကယ္ရိတ္၊စသည္ ့အလုပ္မ်ားကို လုပ္ႀကသည္။

တခါတရံ စပါးစည္မ်ားကို ေဖာက္၍ေအာက္မွေနကာ ဆာလာအိပ္မ်ားျဖင္ ့ထည္ျပီ ခိုးယူတက္ႀကသည္၊ဘိုမင္းမွာ
ရသမ် ထန္ရည္ဆိုင္းတြင္ ေသာက္စာမူးရစ္ျပီ ျဖဳန္းတီျပစ္တက္သည္။

ကေလးသံုးေယာက္ႏွင္ ့ မယားမွာ အခါမ်ားစြာ ညစာမစားႀကပဲအိပ္ယာ၀င္ႀကာရာ၌ ကေလးမ်ားမွာမစားရ၍
အိပ္မေပ်ာ္၊မယားမွာ ဘိုမင္းမေရာက္လာ၍ စိတ္ပူျခင္းေႀကာင္ ့ အိပ္မေပ်ာ္ပဲေနရေလ၏။

ေမာင္ထြန္းမွာ အိမ္ေထာင္မႀကေသးေသာေႀကာင္ ့ ဘိုမင္းထက္မ်ာစြာသာသည္၊ပိုက္ဆံလည္ပို၍ စုေဆာင္နိင္သည္။ဘိုမင္း၏စိတ္ထဲတြင္မိမိရမည္ ့အလုပ္မ်ား ေမာင္ထြန္းေႀကာင္ ့သာမရပဲေနသည္ဟု ေတြးကာ ေမာင္းထြန္းကို
မေက်မနပ္ျဖစ္ေန၏၊တေန ့၌ထန္းေတာထဲတြင္ ေတြကာ ထန္း၇ည္မူးကြ်ဲခိုးေပၚဆိုသည္ ့အတိုင္းစိတ္ထဲရွိသမွ်ကို
ေဒါသႏွင္ ့ေျပာမိရာ ရန္ျဖစ္ရျခင္းျဖစ္သည္။

ထိုအခါ ေမာင္ထြန္းမွာ စိတ္ထဲတြင္အေတးမွတ္ထားျပီ..ငါ ့အေႀကာင္း ျပလိုက္မယ္၊ ငါ ကိုမခံခ်င္ေအာင္ လုပ္လွ်င္အခုလို ျဖစ္တက္ပါလားဟု သိေအာင္ျပလိုက္မည္ဟု စိတ္ထဲတြင္ေတးမွတ္ျပီ..မည္သူမွ် သက္ေသမရွိ၊ျပီခဲ ့ေသာရက္က ရန္ျဖစ္ရံုနဲ ့ ငါသတ္တယ္လို ဘယ္သူထင္၀ံ ့မလဲ၊အေမွာင္ထဲမွာ ဘယ္သူမွွ်မျမင္နိင္၊တခါတည္း အေသသတ္မည္ ဟုေတြးကာ အိမ္ေလးနားသို ့ တိုးကပ္သြားေလသည္။

အိမ္ေလးနာေရာက္ေသာ အခါငိုရိႈက္သံလိုလိုႀကာလိုက္ရသည္၊မိန္မသံျဖစ္ေလရာ ထရံႀကားမွေန၍ ေမာင္ထြန္း
ေခ်ာင္းႀကည္ ့ေလရာဘိုမင္း၏မိန္းမမွာ ေဆာင္ ့ေႀကာင္ ့ထိုင္လွ်က္ဒူးေပၚတြင္လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင္ ့မ်က္ႏွာကိုတင္ကာ
ငိုရိႈက္ေနသည္ကို၄င္း၊ကေလးႏွစ္ေယာက္မွာ အ၀တ္အစားမရွိပဲ တေစာင္ေလးလဲွ၍ ပိန္ခ်ံဳးခ်ိနဲ ့စြာနဲ ့ေသာ၄င္း၊ကေလးတေယာက္မွာ ထမင္းမစားရ၍ စိတ္ဆိုးေနပံုရွိေလသည္။

ဘိုမင္းမွာဒူးႏွစ္ဖက္ကိုတန္းေပၚတင္၍အက်ၤ ီမရွိ၊မီးေရာင္၌ ေျပာင္လတ္ေသာ ေက်ာမဲမဲသာရွိေလ၏။ေမာင္ထြန္း၏မ်က္လံုးမ်ား က်ယ္၍လာေလသည္၊ ျမင္ရေသာ ျမင္ကြင္းမွာ ေလာကငရဲ၏ ျမင္ကြင္းအျဖစ္ေတြမိေလ၏၊ဘိုမင္းသည္တခါတခါ ေခါင္းေမာ ့ျပီ ကေလးမ်ားႏွင္ ့မယားကို ႀကည္ေန၏၊မႀကာမီ သက္ျပင္းခ်ျပီ တဲေထာင္ ့မီးဖိုအနီ အိုးခြက္မ်ားကို လွန္ေလွာႀကည္ ့ေလ၏၊အိုးမ်ားထဲတြင္ဘာမွမရွိသည္ကို ေမာင္ထြန္းသတိထားမိေလသည္။

ဘိုမင္းလည္း မယားႏွင္ ့သားမ်ားကို ႀကည္ ့ကာ သက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်ျပီ ထရံ၌ထိုးထာေသာ ဓားကိုႏႈတ္ကာ မယားျဖစ္သူ၏ပခံုးကို ကိုင္ျပီ"မယ္ေသာ ့ ခဏေနႀကဦး ..အျပင္သြာလိုက္ဦးမယ္.."ဟုေျပာရာ မိန္းမက လက္ကိုပုတ္ခ်လိုက္ေလသည္၊ဘိုမင္းလည္ တဲထဲကထြက္ခြာသြားေလသည္..ဘိုမင္းလက္ထဲက ဓာေျမွာင္ကို မယ္ေသာ ့ ျမင္ေသာအခါ ထိန္လန္ ့သြားျပီကို ဘိုမင္း..ကိုဘိုမင္း ဘယ္သြားမလို ့လဲ ဟုေမးေလသည္။..သို ့ေသာ္ မမွီေတာ ့ေခ်...

ေမာင္ထြန္းလည္ ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ကာ ဒီေကာင္ဘာခိုးမလို ့လဲ၊လုမလို ့လား၊တခုခုပဲဟု ေတြးကာ လံွကိုကိုင္ျပီ မ်က္ေျခမပ်က္ေနာက္ေယာင္ခံလိုက္ေလသည္၊လမ္းႀကားတခုသို ့ေရာက္ေသာအခါ ဘိုမင္းမွာသစ္ပင္တပင္နားသို ့ေျပးကပ္ေနလိုက္သည္ကို ေမာင္ထြန္းေတြ ့လိုက္ရသည္။ေမာင္ထြန္းလည္  ဘိုမင္းအနားသို ့ နီးသထက္နီးေအာင္ ကပ္၍သြားေလ၏။

ထို ့အခိုက္ ေကာ ့ေကာ ့ဖလပ္၊ဖလပ္ဟုေသာ္ႀကက္သံႏွင္ ့အတူကုလားတေယာက္လမ္းေလ်ာက္လာသည္ကို ေမာင္ထြန္း
ျမင္ရေလသည္၊ဘိုမင္းကပ္၍ေနေသာသစ္ပင္သို ့လြန္သြာေသာအခါဘိုမင္းသည္ဓာေျမွာင္ကိုေျမွာက္၍​ထိုးေတာ ့ဟန္ျဖင္ ့ေနာက္ကအသာအယာလိုက္ေသာအခါ ေမာင္ထြန္းလည္လွ်င္ျမန္စြာျဖင္ ့ေနာက္ကေန လံွနဲ ့ေထာက္ျပီ.ေဟ ့ေကာင္ဘာလုပ္တာလဲဟုေမးလိုက္သည္။ဘိုမင္းမွာ မိမိ၏ ရန္သူေတာ္ ေမာင္းထြန္းမွန္သိလိုက္ရာ ေႀကာက္လွန္ ့ျပီဓားကိုလြတ္ခ်ျပီးလက္ေျမွာက္ထားလိုက္သည္။ဒီေကာင္ငါကိုအဆံုးစီရင္ေတာ ့မွာပဲဟု ေတြးကာ ေႀကာက္လန္ ့ ၍ေနေလသည္။

ေမာင္ထြန္းလည္ဘိုမင္းဓာကို ေျပးေကာက္ျပီ..."မင္းဟာအင္မတန္မိုက္မဲတဲ ့ေကာင္ပါလား..ဒီကုလားကိုသတ္လို ့ႀကက္ကလဲြျပီ ဘာရမွာလဲ...မင္းႀကိဳးက်မွာ၊တကြ်န္းက်မွာမေႀကာက္ဘူးလား"ဟုေျပာေလသည္။

ဘိုမင္းလည္စိတ္ပ်က္ျခင္း၊၀မ္းနည္းျခင္း၊ေက်းဇူးတင္ျခင္းမ်ား ေပါင္းစပ္၍ လမ္းမေပၚထိုင္ကာလက္ႏွင္ ့မ်က္ႏွာကိုပိတ္ကာရိႈက္ငင္ငိုရွာေလသည္။

ေမာင္ထြန္းလည္ဘိုမင္းနားကိုကပ္ျပီ"မငိုပါနဲ ့ေတာ့ကြာ...ဟိုအရင္ေန ့ကျပႆနာေႀကာင္ ့  မင္းကိုလံွနဲ ့ထိုးဖို ့လာေခ်ာင္းတာပဲ..မင္းတို ့မိသာစုကိုႀကည္ ့ျပီ မင္းတခုခုကိုလုပ္လိုက္ရင္ ပိုျပီျပႆနာေတြႀကီးလာမွာဆိုလို ့  ငါလိုက္လာတာပါ"အိမ္ကိုျပန္ပါ...ကေလးေတြ ထမင္းမစားရေသဘူး မွတ္လား...ငါ ့ အိမ္ကိုလိုက္ယူဟု "ေျပာေလသည္။

ဘိုမင္း။။ေက်းဇူတင္ပါတယ္ကြာ...မင္းသေဘာထားႀကီးပါေပတယ္...ငါေတာ ့ကေလးေတြနဲ့မိန္းမႀကည္ ့ျပီလုပ္မိလုပ္ရာ
လုပ္ေတာ ့မလို ့....ထြက္လာခဲ ့တာပါ..

ေမာင္ထြန္း။  ။လုပ္လိုက္ရင္ မင္းဒုကၡေရာက္သြားမွာေပါ ့၊ လူသတ္မႈဆိုတာ တေန ့ေပၚတာပဲ၊ဒီကုလားမွာေရာ လက္နက္မပါပဲဒီအခ်ိန္ ျဖတ္သြားမလား၊မင္းရလည္ႀကက္အျပင္၊၄၊၅က်ပ္ေပါ ့...ေနာက္ကိုအကုန္ေသာက္မျပစ္ပါနဲ ့ကြာ...
ငါ့လို တေယာက္ထဲဆို ကိစၥမရွိဘူး...မင္းမွာက ကေလးေတြနဲ ့ မယားနဲ ့ ကြ...

ဘိုမင္း၏ မိန္းမ မယ္ေသာ ့လည္ ကေလးမ်ားကို ေပြ ့ဖက္လွ်က္ ကေလးမ်ားနဲ ့အတူ ငိုရိႈက္ေနေလ၏၊ထိုအခ်ိန္တြင္..မယ္ေသာ ့ေရ
လာ၀ိုင္းခ်ေပးပါဦဟ..ဟူေသာေမာပန္းေနေသာအသံျဖင္ ့ ေတာင္းႀကီးတလံုးထမ္းကာ ၀င္လာေသာလင္ေယာက္်ားကို ျမင္ေသာ
အခါ အံႀသလွ်က္ ထ၍ကူညီခ်ေလရာ တင္းေတာင္ႀကီးထဲတြင္ ဆန္အျပည္၊ႀကက္တေကာင္၊ဆီ၊ဆား၊ႀကက္သြန္မ်ားကို ေတြရေလသည္။

မယားျဖစ္သူမွာမယံုသင္ကာျဖင္ ့ဘယ္ကခိုးလာသလဲဟုေမးရာ..ဘိုမင္းကအက်ိဳးအေႀကာင္းကိုေျပာျပျပီ..ေဟာမွာလည္..ေငြငါမတ္ကြ..သူမွာလည္ဒါပဲရွိတာ ..ငါကမေတာင္းပါဘူး..သူကေပးလိုက္တာပါ...ေနာက္ကိုလည္း ေသာက္စားျပီမျဖဳန္းျပစ္ပါနဲ ့ဟု..
တရားခ်လိုက္တယ္ရွာတယ္..ေတာ္ျပီကြာ..ေမာင္ထြန္းေႀကာင္ ့ေပါ ့..ငါမေတာ္တာလုပ္မိေတာ ့မလို ့ သီသီေလးလိုေတာ ့တယ္.ဒီပံုစံနဲသာဆက္ျပီေသာက္စားေနလို ့ကေတာ ့ တေန ့ဒုကၡေရာက္ေတာ ့မွာပဲ...

မယ္ေသာ ့က ေမာင္ ့ရန္သူေတာ္ႀကီမဟုတ္လား..သာဓုေတာ္..သာဓု ဘုန္းႀကီပါေစ..အသက္ရွည္ပါေစ...ေက်းဇူးရွင္ႀကီး..သူေတာ္ေကာင္းႀကီး..........။

ေႀသာ္...ဒါထက္မယ္ေသာ ့ေရ...သူလည္းထမင္းမစားရေသးဘူးတဲ ့..ေဟ ့ ေတာ္ေတာ္ႀကာရင္ သူလာမယ္ေျပာတယ္..သူအရီးအိမ္ကဒါေတြယူေပးလိုက္တယ္...သူျပန္ဆပ္ရမွာပါကြာ...

မႀကာမီ ေမွးမိွန္ေသာအိမ္ကုတ္ေလးမွာမီးဖို၌လင္းထိန္လွ်က္ ေမြးႀကိဳင္ေသာ ဟင္းနံအခိုးမ်ား ျပည္လိႈင္လ်က္ကေလးအငယ္မ်ားမွာကခုန္၍ ေနေလသည္။

(ကြ်န္ေတာ္ႀကိဳက္တဲ ့ ဆရာႀကီး ပီမိုးႏွင္း၏ ၀တၳဳတိုေလးပါ)