မွန္တစ္ခ်ပ္

(၁)
တရားလုိျပ သက္ေသ အမွတ္(၁)မွာ ဆယ္ေက်ာ္သက္အရြယ္ လူငယ္ကေလးတစ္ဦးျဖစ္သည္။ ေဟာင္းႏြမ္းညစ္ေပ အကြက္မလည္ေတာ႔ျပီျဖစ္ေသာ လက္စက စြပ္က်ယ္ဖားဖားႏွင္႔ ေက်ာင္းစိမ္းလုံခ်ည္

ေဟာင္းကုိ ၀တ္ဆင္ထားသည္။ မႈန္မဲြေသာရုပ္သြင္ဟု ဆုိရမည္။
တရားခြင္ သက္ေသထုိင္ခုံေရွ႕တြင္ သူကုိ မတ္တပ္ရစ္ေစ၍ ကတိသစၥာျပဳခုိင္းလုိက္သည္။
“နာမည္ ဘယ္သူလဲ”
“ေမာင္ဖုိးတုိးပါ ”
“အသက္”
“၁၂ႏွစ္”
“ေက်ာင္းသားလား”
“မဟုတ္ပါဘူး၊ ေက်ာင္းထြက္တာ ႏွစ္ေႏြရွိပါျပီ”
“အေဖနာမည္”
“ဦးဘုိးေတ”
“ဦးဘုိးေတ ဟုတ္လား။ ဒါဆုိရင္ မင္းဟာ ေဟာဒီရုံးေရွ႕က တရားလို
တရားျပဳိင္တုိ႕ရဲ႕သားေပါ့”
“ဟုတ္ပါတယ္”
“မင္းဟာ မင္းအေမျပတဲ႔ တရားလုိျပ သက္ေသ၊ အၾကင္လင္မယားအျဖစ္မွ
ကြာရွင္းျပတ္စဲေပးပါလုိ႔ မင္းအေမကိုယ္တုိင္က တရားလုိ ျပဳလုပ္စြဲဆုိတဲ႔အမႈမွာ မင္းရဲ႕ အေဖက ကြာရွင္းမေပးႏုိင္ပါဘူးလုိ႔ေခ်ပခဲ႔တယ္။ အဲဒီအမႈမွာ အေမဘက္က သက္ေသအျဖစ္ ေမာင္ဖုိးတုိးက ထြက္ဆုိမယ္ ဟုတ္လား။ အဲဒါကိုေကာင္းေကာင္းနားလည္ရဲ႕လား”
“ကြ်န္ေတာ္ ေကာင္းေကာင္းၾကီး နားလည္ပါတယ္”
ဖ်တ္ခနဲ ေတာက္လဲ႔သြားေသာ မ်က္၀န္း၀င္း၀င္းကေလးမ်ားကလည္း ကြ်န္ေတာ္ ရွင္းျပသည္ကုိ တကယ္နားလည္ေၾကာင္း ေျဖဆုိေနေခ်သည္။ အံၾသလုိ႔မကုန္မီ သက္ျပင္းေမာတစ္ခုကို က်ိတ္၍ ခ်လုိက္မိေတာ႔သည္။
တရားသူၾကီး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားသည္ ကြာလုိမႈကုိ စစ္ေဆးစီရင္လုိျခင္း မရွိၾကပါ။ မလႊဲမေရွာင္သာ လက္ခံစစ္ေဆးရလွ်င္လည္း ကြာရွင္းမေပးလုိသည္႔ဘက္မွ အေလးေပး စဥ္းစားေပးတက္ၾကသည္။ ကြာေပးရမည္ကုိ စုိးရြံ ၾကသည္။ ကြာရွင္းခြင္႔ ဒီဂရီမွာ လက္မွတ္ေရးထုိးေပးျခင္းထက္ လက္ထပ္စာခ်ဳပ္ေပၚ လက္မွတ္ေရးထိုးရျခင္းကုိ ပို၍ႏွစ္လုိၾကသည္။ မဂၤလာရွိသည္ဟု ထင္သည္။ သည္အထဲမွာ ကြ်န္ေတာ္လည္း ပါသည္။
သုိ႔ျဖစ္၍ ေမာင္ဖုိးတုိးေလးကုိ အေလာတၾကီး ရွင္းျပမိခဲ႔ျခင္း ျဖစ္ေလသည္။ တရားလိုႏွင္႔ တရားျပဳိင္ ႏွစ္ဖက္စလုံးကုိ အက်ဳိးေဆာင္ေရွ႕ေန ငွားရမ္းျခင္းမရွိသျဖင္႔ သက္ေသထြက္ဆုိ
ခ်က္မ်ားကို ျပည္႔ျပည့္စုံစုံ ရရွိေစရန္ ကႊ်န္ေတာ္ကပင္ ဦးေဆာင္ေမးျမန္းရေလသည္။
(၂)
“ေမာင္ဖုိးတုိး၊ မင္းတုိ႔ရဲ႕ မိသားစုအေျခအေနက စျပီး မင္းသိသမွ် ေျပာစမ္းကြာ”
ဖုိးတုိးကေလးက မ်က္လုံးေလးေပကလပ္ ေပကလပ္ႏွင္႔ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာစြာ ထြက္ဆုိခ်က္ေပးေလ
သည္။
“အေဖနဲ႔ အေမမွာ သားသမီးေလးေယာက္ရွိပါတယ္။ ကႊ်န္ေတာ္က သားအၾကီးဆုံးပါ။
ညီေလးတစ္ေယာက္ႏွင္႔ ညီမေလးႏွစ္ေယာက္လည္း ရွိပါေသးတယ္။ အေမက ေကာက္စိုက္ခ်ိန္၊ ေကာက္ရိတ္ခ်ိန္ေတြမွာ လက္စားလိုက္ျပီး လယ္ထဲ ေခ်ာင္းထဲမွာ ငါးရွာ ဖားရွာလည္း
လုပ္ပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ကိုလည္း ေလးတန္းေအာင္တဲ႔အထိ ေက်ာင္းထားေပးခဲ႔ပါေသးတယ္”
“အေဖေရာ ဘာလုပ္သလဲ”
“အရက္ေသာက္ပါတယ္။ ညေန ညေနဆုိ အေမရွာေပးတဲ႔ ေငြကေလးနဲ႔ အရက္မူးေအာင္ ေသာက္ျပီး အေမ႔ကုိ ရမ္းပါတယ္”
“အလုပ္ေလ၊ ဘာအလုပ္လုပ္သလဲ”
“အဲဒါ အေဖ႔အလုပ္ပါ။ ေနာက္ အေဖလုပ္တာ တစ္ခုရွိပါေသးတယ္”
“ဘာလဲ”
“ေနာက္မိန္းမတစ္ေယာက္ယူျပီး အိမ္ေပၚေခၚတင္ထားတာပါ”
“အဲဒီေတာ႔ ေမာင္ဖုိးတုိးရဲ႕ အေမက ဘယ္သူနဲ႔ေနသလဲ”
“အေဖနဲ႔ပဲ ေနပါတယ္”
“အဲဒီေတာ႔ အဆင္ေျပသြားၾကေရာလား”
“အစပိုင္းေတာ႔ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေနာက္က်ေတာ႔ အေဖက အေမ႔ကိုခဏ ခဏ ရိုက္ပါတယ္။
အေမလည္း ဦးေလးငျပားေနာက္ လုိက္ေျပးေတာ႔တာပဲ”
“ဦးေလးငျပားဆုိတာ ဘယ္သူလဲ”
“အေမ ပထမယူထားတဲ႔ ေနာက္ေယာက်ာၤးပါ”
“ေဟ…ဘယ္လုိ၊ ပထမယူတဲ႔ ေနာက္ေယာက်ာၤး၊ ဟုတ္လား”
“ဟုတ္ပါတယ္။ အေမလည္း ဦးေလးငျပားေနာက္ကုိ လုိက္သႊားေရာ အေဖလည္း ဦးေလးငျပားကုိ မယားခုိးတယ္ဆုိျပီး တရားစြဲေတာ႔တာပါပဲ”
“အဲဒီေတာ႔ ဦးေလးငျပားဆိုတဲ႔သူ ဘာျဖစ္သြားသလဲ”
“ဘာမွ မျဖစ္ပါဖူး။ ဦးေလးငျပားက အေဖ႔ကုိ ေငြသုံးေထာင္ေလ်ာ္ေၾကးေပးျပီးအမႈပိတ္သြားပါတယ္”
ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ဥပေဒပုဒ္မ(၄၉၇)အရ စြဲဆုိေသာ မယားခိုးမႈသည္ တရားလုိ လင္ေယာက်ာၤးက ေက်ေအးလႊာတင္လွ်င္ ေက်ေအးပိတ္သိမ္းႏုိင္ေသာ အမႈမ်ဳိးျဖစ္သည္။
ဖုိးတုိးကေလး၏ ဖခင္ ဦးဘုိးေတက ေငြသုံးေထာာင္ ေလ်ာ္ေၾကး ယူ၍ ေက်ေအးလႊာ တင္သႊင္းေပးခဲ႔ ပုံရသည္။
“အဲဒီေနာက္က်ေတာ႔ မင္းရဲ႕မိခင္နဲ႔ ဦးငျပားတုိ႔ဆက္ျပီး ေပါင္းသင္းေနခဲ႔သလား”
“ဟင္႔အင္း မေပါင္းရပါဘူး။ အေဖက ဦးငျပားကုိ အေမနဲ႔ ကင္းကင္းရွင္းရွင္းေနရမယ္
လုိ႔ ေျပာျပီးမွ အမႈပိတ္ေပးခဲ႔တာပါ”
“အဲဒီေတာ႔ ေမာင္ဖုိးတုိးရဲ႕မိခင္က”
“အေမက အေဖနဲ႔ပဲ ျပန္ျပီးေနရပါတယ္။ အရင္တုန္းကလုိပဲ အေဖနဲ႔သူရဲ႕ေနာက္မိန္းမကုိ လုပ္ကုိင္ေကြ်းရပါတယ္။ အေဖကလည္း အရင္တုန္းကလုိပဲ အေမ႔ကိုႏွိပ္စက္ပါတယ္”
“အဲဒီေနာက္က်ေတာ႔ေကာ”
“အေမဟာ အေဖနဲ႔ သုံးေလးလေလာက္ အတူတူေနျပီး ဒုတိယေနာက္ေယာက်ာၤးေနာက္ကုိ
လုိက္ေျပးသြားပါတယ္”
“အဲဒီ ဒုတိယေနာက္ေယာက်ာၤးက ဘယ္သူလဲ”
“ကြ်န္ေတာ္ေျပာလုိ႔ မျဖစ္ပါဘူး”
“အေမက မေျပာနဲ႔ဆုိလုိ႔ပါ”
“ဘာေၾကာင္႔ မင္းအေမက မေျပာခုိင္းတာလဲ”
“အေဖက မယားခုိးမႈနဲ႔ တရားစြဲမွာစုိးလုိ႔ပါ”
“ေနပါဦး၊ အခုေမာင္ဖိုးတုိးက ဘယ္သူနဲ႔ အတူေနလဲ။ အေမနဲ႔လား၊ အေဖနဲ႔လား”
“အစကေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ေမာင္ႏွမေတြ အကုန္လုံး အေမ႔ေနာက္ လုိက္သြားၾကတာပါ။ အခုေတာ႔ ကြ်န္ေတာ္ အေမနဲ႔လည္း မေနဘူး။ အေဖနဲ႔လည္း မေနဘူး။
ဘၾကီးဦးလႈိင္ဘြား တုိ႔ဆီမွာပဲ စာရင္းငွားသႊား လုပ္ေနပါတယ္”
“ညီေလး၊ ညီမေလးေတြက အေမနဲ႔ အတူေနတာေပါ့”
“ဟုတ္ကဲ႔”
“မင္းတုိ႔အေမရဲ႕ ဒုတိယေယာက်ာၤးနဲ႔ အတူေနၾကတာဟာ အေမအေဖတုိ႔နဲ႔ အတူေနရတာထက္
ပုိျပီး မင္းတုိ႔ စိတ္ခ်မ္းသာၾကသလား”
ဖုိးတုိးေလး တစ္ကိုယ္လုံး ဆတ္ခနဲ တုန္သြားသည္။
တစ္ေလွ်ာက္လုံး အရြယ္နဲ႔ မလုိက္ေအာင္ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာစႊာ ေျဖဆုိခဲ႔ေသာ ဖုိးတိုးကေလးသည္
ရုတ္တရက္ ျငိမ္သက္သြားျပီး ကြ်န္ေတာ္ကို ေတြေတြၾကီး စုိက္ၾကည့္ေနသည္။
မ်က္လုံး၀င္း၀င္းကေလးမ်ားမွာ ရီေ၀လ်က္ ပုိမုိရႊန္းလဲ႔လာ၏ မ်က္ရည္ၾကည္မ်ား ျဖစ္ေပလိမ္႔မည္။ သည္ေမးခြန္းကို ေမးလိုက္မိျပီးမွ အမႈအတြက္ ေမးရန္ မလုိအပ္ေသာ ေမးခြန္းဟု သတိျပဳလုိက္မိသည္။
ဖုိးတုိးေလး မေျဖလွ်င္လည္း ေနပါေစေတာ႔ေလ။
ေနာက္ေမးခြန္း ေမးမည္ျပင္လုိက္စဥ္မွာပင္ ဖုိးတိုးကေလး ကေခါင္းကုိ
ယင္နားခံရသလုိ ရုတ္တရက္ ခါယမ္း လုိက္လ်က္
“ကြ်န္ေတာ္တုိ႔ စိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔ထက္ အေမစိတ္ခ်မ္းသာဖုိ႔က ပုိျပီး အေရးၾကီးပါတယ္”
ကြ်န္ေတာ္ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္သြားသည္။ သည္မွ် ခံစားမႈကဲေသာ အေျဖမ်ဳိး ဖုိးတုိးေလး
ေျဖမည္ဟုမေမွ်ာ္လင္႕မိ။ သူ႕ကုိၾကမ္းတမ္းေသာ ဘ၀က သင္ၾကားေပးလုိက္ျခင္း ျဖစ္တန္ရာသည္။
“ဒါျဖင္႔ ေမာင္ဖုိးတုိးေလးရဲ႕ မိခင္ဟာ အခုေယာက်ာၤးနဲ႔ စိတ္ခ်မ္းသာေနတယ္ေပါ့”
“ဟုတ္ကဲ႔”
“ခုေပါင္းေနတဲ႔ ေယာက်ာၤးက ေမာင္ဖုိးတုိးရဲ႕မိခင္ကို ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ ရွာေဖြလုပ္ကိုင္ ေကြ်းေနလုိ႔လား ”
“ဟင္႔အင္း အေမကပဲရွာေကြ်းတာပါ။ ျပီးေတာ႔ အေဖ႔လုိပဲ သူလည္း အရက္ေသာက္
တတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ႔ သူကအေဖထက္ တစ္ခုသာတယ္”
“ဘာမ်ားပါလိမ္႔ကြာ”
“အေမ႔ကုိမရိုက္ပါဘူး၊ မႏွိပ္စက္ဘူး၊ မူးရင္ မရမ္းဘူး”
ကြ်န္ေတာ္ ဒုတိယအၾကိမ္ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သႊားေစေသာ ေမာင္ဖုိးတုိးရဲ႕အေျဖ ျဖစ္သည္။
“ကဲ…ေမာင္ဖုိးတုိး၊ မင္းကိုေနာက္ဆုံး တစ္ခုပဲေမးေတာ႔မယ္ မင္းအေဖဟာ မင္းအေမကုိ သံေယာဇဥ္ မျပတ္လုိ႔ ျပန္ေပါင္းခ်င္လုိ႔ ကြာမေပးႏုိင္တာ ဆုိရင္ေရာ မင္းက ျပန္မေပါင္းေစခ်င္ဘူးလား”
“ဟင္႔အင္း ျပန္မေပါင္းေစခ်င္ေတာ႔ပါဘူး”
“ဘာျဖစ္လုိ႔မ်ားပါလိမ္႔ကြယ္”
“အေဖ႔လက္ထဲ အေမျပန္ေရာက္သြားရင္လည္း အေဖဟာ အေမကုိ တတိယေျမာက္ ေနာက္ေယာက်ာၤးေနာက္ လုိက္ေျပးေအာင္ ႏွိပ္စက္ဦးမွာမုိ႔လုိ႔ပါ။ အေမဟာ
အေဖ႔အတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးေတာင္း ေတာင္းေပးတတ္တဲ႔ ေငြတြင္းၾကီးလုိ ျဖစ္ေနတာကုိး။ ဒါေၾကာင္႔ အေဖက အေမ႔ကုိ ကြာမေပးခ်င္တာ”
(၃)
တရားျပဳိင္ျပ သက္ေသမ်ားကို စစ္ေဆးသည္႔ ရုံးခ်ိန္းေန႔တုိင္းမွာ သူမိခင္ႏွင္႔အတူ လုိက္ပါလာေလ႔ရွိ ေသာ ဖုိးတုိးေလးသည္ ဒီကေန႔လည္း ကြ်န္ေတာ္ စီရင္ခ်က္ ဖတ္ၾကားေနသည္ကုိ တရားခြင္အ၀င္၀ တံခါးရြက္ကုိမွီလ်က္ စူးစိုက္နားေထာင္ေနရွာသည္။
တရားလုိ တရားျပဳိင္ႏွစ္ဦးကိုမႈ ဖုိးတုိးေလးက ေက်ာခုိင္းလ်က္ ကြ်န္ေတာ္ဘက္ လွည႔္ရပ္ေနၾကသည္။
စီရင္ခ်က္ ဖတ္ၾကားရင္း တစ္ခ်က္ တစ္ခ်က္ ေမာ္ၾကည္႔လိုက္တုိင္း ခံစားမႈ ထုံထုိင္းေသာ စက္ဆုပ္ဖြယ္မ်က္ႏွာ ႏွစ္ခုကုိ ေက်ာ္လ်က္ ညႈိးလ်ရီေ၀ေသာ ဖုိးတုိးေလး၏ မ်က္၀န္းအစုံႏွင္႔
တည္႔တည္႔ တန္းတုိးေနတတ္သည္။
“အမိန္႔”
မစစ္ေဆးလုိေသာအမႈ၊ မဖတ္ၾကားခ်င္ေသာ စီရက္ခ်က္။ မခ်ခ်င္ေသာ အမိန္႔ကို ေရွာင္လြဲ၍ မရႏုိင္ျပီ။
“ေကာက္ခ်က္(၁)ႏွင္႔(၂)ပါ အေျဖမ်ားအရ တရားလုိႏွင္႔ တရားျပဳိင္တုိ႔ ဆက္လက္ေပါင္းသင္းေနလွ်င္
လည္း အက်ဴိးထူးဖြယ္ မျမင္သျဖင္႔ တရားလုိ စဲြဆုိသည္႔အတုိင္း အၾကင္လင္မယားအျဖစ္မွ ကြာရွင္းျပတ္စဲခြင္႔ျပဳ၍ စရိတ္ႏွင္႔တကြ အႏုိင္ဒီဂရီ ခ်မွတ္ေပးလိုက္သည္။”
စီရင္ခ်က္ ဖတ္ၾကားျပီးဆုံးသည္ႏွင္႔ တစ္ျပဳိက္နက္ တရားခြင္ေပၚမွေန၍ ဖုိးတုိးေလးကို ေမွ်ာ္ၾကည့္လုိက္မိသည္။
သူ ကြ်န္ေတာ္ဘက္ကုိ လွည္႔မေနေတာ႔ပါ။ တံခါးရြက္ကုိ မ်က္ႏွာအပ္လ်က္၊ ေက်ာင္းစိမ္းပုဆုိး ခါးပုံစ ကေလးကုိျဖဳတ္၍ မ်က္ရည္တုိ႔သုတ္လ်က္၊ ပုခုံးကေလးႏွစ္ဖက္ သိမ္႔သိမ္႔လႈပ္ခါလ်က္။
“ဖုိးတုိးရယ္ မင္းပဲ ကြာေပးေစခ်င္ဆုိ”ဟု သူ႔ကုိ အျပစ္မတင္ရက္ပါ။
လုံျခဳံစႊာ ခုိလႈံေႏြးေထြးရာ မုိးေကာင္းကင္ၾကီးတစ္ခုလုံး ျဗဳန္းခနဲအက္ကြဲျပဳိက်သြားျခင္းအတြက္ အဘယ္ရင္ေသြးငယ္က ၀မ္းေျမာက္ႏုိင္မည္လဲကြယ္..။

ေမာင္ရင္႔မာ(ေက်ာင္းကုန္း)