ျမန္မာ ့ေသြးမို ့ရဲရဲနီ

စကၤာပူစံေတာ္ခ်ိန္
ည ၉း၂၅ မိနစ္

woodland MRT ရဲ  ့သိပ္မေ၀းတဲ ့လမ္းမႀကားထဲမွာ မႈန္ပ်ပ်နီယြန္မီး အလွကိုသတိမထားပဲ ခပ္သြက္သြက္ ေလ်ာက္
လာတဲ ့ လူတေယာက္ ၊တကယ္တမ္း သူသြားေနတဲ ့ လမ္းႀကားေလးက သိပ္ျပီ safe မျဖစ္ပါဘူး၊ မးူရစ္ေသာက္စား
ေနႀကတဲ ့ ထိုင္းလူမ်ိဳးတခ်ိဳ ့၊စီကရက္ ေမွာင္ခိုေရာင္းေနေသာ တရုတ္လူမ်ိဳးတခ်ိဳ ့၊မေလးရွာ ဂိုဏ္စတား မ်ား
ဒီလမ္းႀကာထဲမွာ ဗိုလ္က် လုယက္မႈေတြ မႀကာခဏျဖစ္တက္လို ့ပါ ။

ခပ္သြက္သြက္လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ ့ သူက ကြ်န္ေတာ္ပါ ၊အလုပ္ျပန္ခ်ိန္ေနာက္က်တဲ ့ အတြက္ဒီလမ္းက ျဖတ္ျပီျပန္
လာခဲ ့တာပါ၊ လမ္းတ၀က္ေလာက္ေရာက္ခါနီးကာမွ သိသိႀကီးနဲ ့ မွားမွန္သိသြားရပါတယ္၊ ဘာေႀကာင္ ့လည္ဆိုလွ်င္
ကြ်န္ေတာ္ရဲ ့အေရွ ့မွာ လက္နက္အျပည္ ့အစံုနဲ ့ မေလးဂိုဏ္စတား ၄ေယာက္.....

ကြ်န္ေတာ္ေသြးေႀကာင္ျပီ ေနာက္လွည္ ့ဖို ့ မဆံုးျဖတ္ခဲ ့ပါဘူး၊ သူတို ့အဖဲြ ့ကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ျပီး ေခါင္းငံု ့ကာ
ဆက္ေလွ်ာက္သြားမိတယ္။

ျမင္ကြင္းေရွ ့မွာ ေတြ ့ရတာကေတာ ့ ကြ်န္ေတာ္ထင္တဲ ့အတိုင္း တုတ္ခိုင္လွတဲ ့ ေျခသလံုးေတြမွာ ေဆးမင္ေႀကာင္
အရုပ္ျပည္ ့နဲ ့ မေလးဂိုင္စတားေခါင္ေဆာင္ သူရဲ ့ေနာက္မွာ ေပေဆာင္ေဆာင္ရပ္ေနတဲ ့ ခ်ာတိတ္ ၃ေယာက္..

ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္လာမယ္ ့ ျပႆနာအတြက္ ေသြးေအးေအးဆံုးျဖတ္ခ်က္တခု ခ်လိုက္တယ္၊ ျမန္မာသတၱိေတာ ့ျပရေတာ ့မယ္လို ့..

အကယ္၍သာ သူတို ့နဲ ့ ကြ်န္ေတာ္ရင္းႏွီးလွ်င္ ေျပာျပလိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္ ၊ျမန္မာျပည္ရဲ ့ ဆိုးသြမ္းလူငယ္ဘ၀
ကို ဘာေႀကာင္ ့ေက်ာခိုင္းခဲ ့ရတယ္ဆိုတဲ ့အေႀကာင္း၊ အသက္ ၂၆ ႏွစ္အရြယ္ထဲမွာ ခ်ိန္ပဲြေတြ၊အုပ္စုလိုက္ရန္ပဲြ
ေတြ အခါ ၂၀ ထက္မက ဆင္ႏြဲခဲ ့ဘူတယ္ဆို ့အေႀကာင္းေတြပါ.။

ကြ်န္ေတာ္ ေရွ ့တဲ ့တဲ ့မွာလာရပ္ေနတဲ ့ ဂိုဏ္စတားေခါင္ေဆာင္က လုပ္သက္ေတာ္ေတာ္ရင္ ့ေနပံုရပါတယ္။
ေသြးေအးေအးနဲ ့ ကြ်န္ေတာ္ကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္..

"ေဟ ့ သူငယ္ခ်င္း အဆင္ေျပရဲ ့လား"

"ေျပပါတယ္..ငါ ဘာကူညီေပးရမလဲ"

"အို ဘုရားသခင္  ...မင္း ႀကင္နာတက္သာပဲ" "ဘာ လူမ်ိဳးလဲ"

"ငါ ျမန္မာလူမ်ိဳးပါ"

"ေကာငး္ျပီ..ဒါဆို မင္းမွာပါတဲ ့ ပိုက္ဆံေတြရယ္၊ လက္ပတ္နာရီရယ္ မင္းနားက အေရာင္ေတြလက္ေနပါလား"
"စိန္နားကပ္လား"

"စိန္ အတုပါ"

"ဟုတ္လား ဒါဆို အဲဒါပါ ခြ်တ္လိုက္"

"ငါ မေပးနိင္ဘူ ဆိုရင္ မင္းတို ့ ဘာလုပ္မလဲ"

"မင္း  အသားေတြနာက်င္ကုန္မွာေပါ ့ ...နာေစခ်င္လို ့လား"

"ေကာငး္ျပီ...ငါမင္းကို ေပးပါ ့မယ္ ့"

"မင္း လိမၼာသားပဲ"

သူေက်နပ္စြာနဲ ့ခါးေထာက္ျပီ ကြ်န္ေတာ္ကိုႀကည္ ့ေနတယ္....

ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာပိုအိပ္ထဲကေန ပိုက္ဆံအိတ္ရွာေနသလိုနဲ ့ သူရဲ ့ ေပ်ာ ့ကြက္ေတြကိုရွာႀကည္ ့ေနမိတယ္...
"အေကာင္နဲနဲႀကီးရင္ အားနဲနဲပဲ ဆိုက္ရတယ္ဆိုတာ လူမိုက္ေလာက ကထြက္လာတာပါ" အေႀကာင္းမဲ ့ဟုတ္ပါဘူး

ေတြ ့လိုက္ပါျပီ ...သာမန္ထက္အနည္းငယ္ႀကီးေနေသာ သူရဲ ့လည္ဇလုတ္ကို.........

တကိုယ္လံုးမွာ ရွိတဲ ့အင္အားမ်ားကို လက္သီးထဲကို ပို ့ျပီ အားကုန္လဲြထိုးခ်လိုက္တယ္....

"၀ီွး"

"အြတ္"

သူလည္ပင္း သူကိုင္ျပီး မ်က္လံုးျပဴ၊မ်က္ဆံျပဴနဲ ့ ေနာက္ကို ၄ ၅လွမ္းခန္ ့ဆုတ္ျပီး ပစ္လဲက်သြာတယ္...
မေလး ခ်ာတိတ္ ႏွစ္ေကာင္ သူအနားကို ေျပးသြားျပီ ေပြ ့ခ်ီေနတုန္း ...ေနာက္တေယာက္က ကြ်န္ေတာ္ကို
စကိတ္ဘုတ္နဲ ့ေျပးရိုက္တယ္....

ေက်ာင္းသာဘ၀က ရန္ပဲြေတြနဲ ့ရင္းႏွီးေနတဲ ့ ကြ်န္ေတာ္ ဒီအကြက္က ရိုးစင္းလြန္းေနပါတယ္......

အနားေရာက္လာတဲ ့ သူရဲ ့ရိုက္ခ်က္ေတြကို အသာငံု ့ေရွာင္လိုက္ျပီ ကြ်ံ၀င္လာတဲ ့ ခ်ာတိတ္ မ်က္ႏွာကို လက္ဖေနာင္ ့
နဲ ့ ခပ္စပ္စပ္ရိုက္ထည္  ့ လိုက္တယ္...
လက္ဖေနာင္ ့မွာ ကပ္ပါလာတာကေတာ ့ ေစးကပ္ကပ္နဲ ့ေသြးစမ်ား.....

အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရိပ္ခနဲ ၀င္လာတဲ ့အရာ....

" ၀ီွး "

" ခြမ္း"

ကြ်န္ေတာ္ေခါင္းငံု ့ ေရွာင္လိုက္ေပမယ္ ့  ေနာက္က်သြားခဲ ့ရတယ္....

ဆံခ်ည္မွ်င္ေတြရယ္ တစက္စက္က်လာတဲ ့ ေသြးစက္ေတြရယ္  ...ဘီယာပုလင္းအကဲြအပိုင္းအစမ်ား...

ေနာက္ ခ်ာတိတ္တေယာက္က ကြ်န္ေတာ္ကို ခရစ္ကတ္ကစားတဲ ့ တုတ္ေခ်ာင္းနဲ ့ေျပး၀င္ရိုက္ျပန္တယ္..

ဒီလိုအနီးကပ္ တိုက္ခိုက္နည္းေတြမွာ ဗန္တိုတိုက္ကြက္ ၃ကြက္ေလာက္နဲ ့ အျပီးသတ္တိုက္ခိုက္လို ့ရပါတယ္..
ေက်ာင္းသာ ဘ၀က ဟိုစပ္စပ္ ဒီစပ္စပ္ သင္ယူခဲ ့ဘူတဲ ့ သိုင္းကြက္ေတြက ဒီေနရာေတြမွာ အသံုး၀င္သြားပါတယ္..

ကြ်န္ေတာ္ ေခါင္းငံု ့ေရွာင္လိုက္ျပီး ေရွ ့တကြက ္တက္ကာ  ခ်ာတိတ္ရဲ ့ ရိႈက္တည္ ့တည္ ့ကို အားကုန္ထိုးသြင္းျပစ္လိုက္တယ္.

"အြတ္"

ဆိုတဲ ့အသံနဲ ့အတူ ကတၱရာလမ္းမေပၚမွာ ေခြကနဲက်သြားတယ္....

ေနာက္ ေမာင္းခ်ဓားကိုင္ထားတဲ ့ ခ်ာတိတ္တေယာက္ ကြ်န္ေတာ္ကို အထူးအဆန္းသတၱ၀ါ တေကာင္လို ေႀကာင္ျပီးႀကည္ ့ေနတယ္...

ပဲြသိမ္းသြားျပီဆိုတာ ကြ်န္ေတာ္သိလိုက္ျပီ...ရန္ပဲြက သိပ္ေတာ ့မႀကာလိုက္ပါဘူး..

ဒီခ်ာတိတ္ ကြ်န္ေတာ္အနားကို မလာနိင္ပါဘူး  အဖဲြ ့ေကာင္းလို ့သာ ဂိုဏ္စတားလုပ္ေနတာ  သတိၱမရွိပါဘူး....

ကြ်န္ေတာ္ ေက်ာပိုအိတ္ကို ေကာက္ယူလိုက္ျပီ ခ်ာတိတ္ကို ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္...

"မင္း သူငယ္ခ်င္းေတြ ကံေကာငး္ပါေစ"

ခပ္သြက္သြက္ထြက္လာခဲ ့တယ္..ဒီလမ္းက ေနာက္တႀကိမ္ႀကရင္ ကြ်န္ေတာ္အတြက္ ေသမင္းတမန္လမ္းႀကားျဖစ္သြာနိင္ပါတယ္..

ရီေ၀ေ၀မူးေနာက္ေနာက္နဲ ့ ေခါင္းကိုအနိင္နိင္ထိန္းရင္း သိပ္ မေ၀းတဲ ့ အေဆာင္ဖက္ကို လမ္းေလ်ာက္ျပီ ျပန္လာခဲ ့တယ္.

အေဆာင္ထဲေရာက္ေတာ ့ အားလံုးအိပ္ ေနႀကျပီ...ကြ်န္ေတာ္လည္ ေရးခ်ိဳးခန္းထဲ တန္း၀င္ျပီ ေခါင္းက ဒဏ္ရာကို ႀကည္ ့လိုက္တယ္..

စိုရဲႊျပီ ေစးကပ္ေနတဲ ့ေသြးေတြ ဦးေခါင္းမွာေရာ အကၤ်ီမွာပါ ရဲရဲေတာက္ေနလို ့ေပါ ့..

မွန္ထဲမွာ ကိုယ့္ကို ကိုယ္ႀကည္ ့ျပီ တိုးတိုးေလေျပာလိုက္မိတယ္..

"ျမန္မာ့ေသြးမို ့ ရဲရဲနီေနသလား မသိဘူးလို ့............."

                                           ေလးစာလွ်က္.................။ ။ ။
                                                            သွ်င္ေနမင္း...............။ ။ ။