ရန္ကုန္ျမိဳ ့ရဲ ့တဖက္ကမ္းရွိသန္လ်င္အေရွ ့ဖက္ျခမ္းတြင္သပ္ပယ္စြာတည္ရွိေနေသာ က်ိဳက္ေခါက္
ဘုရားႀကီ၏အေရွ ့ဖက္ျခမ္းတြင္ လူေနအိမ္မ်ား၊လယ္ကြင္းမ်ား၊ဓနိတဲေလမ်ား၊လယ္သမားမ်ားနဲ ့လက္
လုပ္လက္စား လူတန္စားအမ်ားစုေနထိုင္ႀကပါတယ္...
ရြာေလနာမည္က ကရင္ဆိပ္ေက်းရြာ ဟုေခၚဆိုျပီ အမ်ားအားျဖင္ ့ဗမာအမ်ားစုသာေနထိုင္ႀကပါတယ္၊
ေနေရာင္ေပ်ာက္ျပီအေမွာင္သန္းခ်ိန္မွာေတာ ့မိုးကရြာျပီ မီးေမွာင္ေသာေႀကာင္ ့ ရြာထဲရွိလူ အားလံုး
အိမ္ထဲတြင္သာ တိုးေ၀ွ ့ေနထိုင္ႀကျပီး အျပင္သိပ္မထြက္ႀကေပ၊ ကရင္ဆိပ္ရြာေလ၏ အလွမ္းေ၀းေသာ
အေနာက္ဖက္တြင္ ဓနိမ်ား၊ဘိလပ္ေျမ အိပ္ခြံမ်ားျဖင္ ့ကာရံထားေသာ အိမ္ေလးတလံုးရွိသည္၊မိုး
ေရာ ေလပါ သည္းထန္းစြာ ရြာေနေသာထိုညက အိမ္ေလးသည္ ယိုင္ထိုးေနျပီ လြင္ ့ပါေတာ ့မလားထင္ေနရသည္။
မိုးယိုစိမ္ ့ေနေသာ အိမ္ေလးထဲတြင္ ေရနံဆီမီးခြက္အလင္းေရာင္းေလးသည္ မိွန္တုတ္စြားျဖင္ ့ရွိေနသည္၊
အိမ္ခန္းေထာင္ ့တြင္ညီညဴးသံမ်ား တခါတခါႀကားေနရသည္၊ညီးညဴသံမွာ ဦလွထြန္း ၏ ဇနီး ကေလးမီးဖြာရန္
အတြက္ အျပန္အထန္ ခံစားေနရေသာအသံျဖစ္သည္။
ဦးလွထြန္း ကအသက္ ၄၅ ႏွစ္ေလာက္ ငယ္ငယ္ေလထဲကစ၍ အလုပ္ႀကမ္း ကိုပင္ပန္းႀကီးစြာလုပ္ရေသာေႀကာင္ ့
ဦး လွထြန္းမွာ တကယ္အဘိုးအိုကဲ ့သို ့ရွိေလသည္။မီဖိုေထာင္ ့တြင္ထိုင္ေနျပီး ထင္စအခ်ိဳ ့ႏွင္ ့သတင္းစာ
အပိုင္းအစ အခ်ိဳ ့ကို မီးဖိုထဲ ျပစ္ထည္ ့လိုက္ျပီး ေဒၚေအႀကြယ္၏ အသံကိုနားေထာင္ေနျပီ...
" အင္း...အလုပ္ကေတာ ့ရႈပ္ေတာ ့မယ္ ..လူတေယာက္ကေတာ ့တိုးလာအံုးမွာပဲ.မိုးကလဲ ရြာ၊ေရကလဲ ႀကီး၊
ဆန္ေစ်းေတြက တက္၊အလုပ္ေတြရွား၊ ဒီမိသားစု ကို ဘယ္လိုလုပ္ေႀကြး ရမလဲ..ကံႀကမၼာက ရက္စက္လြန္းတယ္..
"အေဖ ..ဟိုဖက္အိမ္က အဖြားမေသာင္းစိန္ကို သြားေခၚလိုင္အံုးမယ္ေနာ္.....
အိပ္ခန္းထဲက ထြက္လာေသာ ဦးလွထြန္းရဲ ့ သမီးလွလွေအးက ေျပာလိုက္သည္၊ လွလွေအး ထြက္ခြာသြားေသာ
တံခါးက ေလတခ်ိဳ ့၀င္လာျပီး ေရနံဆီ မီးခြက္ေလျငီမ္းသြားသည္..ဦးလွထြန္း မီးျခစ္ယူျပီး ထြန္းဖို ့ထေသာအခါ..
အခန္းတြင္းက ေဒၚေအးႀကြယ္က အားတင္းျပီးေျပာလိုက္တယ္..
"ထြန္းမေန ပါနဲ ့ရွင္ ...ေရနံဆီက ကုန္ေတာ ့မယ္ ..အခုလည္းမေမြးနိင္ေသ ပါဘူး...ေနာက္ေန ့ေတြႀက
ရင္ ထြန္းရအံုးမွာ..ခဏေတာ ့ ေခ်ြတာႀကတာေပါ ့....."
ဦးလွထြန္း လဲမီးမထြန္းပဲ အိမ္အျပင္ဖက္ကို ေငးေမာႀကည္ ့ျပီး စိတ္မရွည္တဲ ့ ေလသံနဲ ့...
"ဒီ..လွဦး ဆိုတဲ ့အေကာင္ ႀကာလိုက္တာ ဘယ္ေတြမ်ားသေ၀ထိုးေနလဲမသိဘူး....
ဆန္ နည္းနည္းေလာက္ ေခ်းခိုင္းလိုက္တာ..ဒါမွ အိမ္မွာစားလို ့ေသာက္လို ့၇မွာ..အသက္က ၁၄ နွစ္ေတာင္
ေရာက္ေနျပီ..ေစာက္ သံုးကိုမက်ဘူး....
အင္း...ခက္တာက တို ့အမ်ိဳးေတြက တေယာက္မွခ်မ္းသာႀကတာဟုတ္ဘူး....ဆန္မွ ရပါမလားမသိဘူး.."
ေျပာဆိုျပီး အျပင္ဖက္ကို ေငးစိုက္ႀကည္ ့ေနတယ္...........
" မိုး ေတြကႀကီး စပါးေတြကပ်က္ တို ့မွာကႀကိဳတင္စုေဆာင္းထားတဲ ့ ဆန္ကလဲမရွိ ဘယ္လိုစာေသာက္ရလဲ...
ထိုအခိုက္..
လွလွေအးႏွင္ ့အဖြားေဒၚေသာင္းစိန္တို ့၀င္လာႀက၏၊အဖြားႀကီး အခန္းထဲကတန္း၀င္သြားျပီး မီးထြန္းျပီ
ျဖဴဖက္ ျဖဴေရာ္ ျဖစ္ေနေသာ မေအးႀကြယ္ကို ႀကည္ ့ျပီး ဦးလွထြန္းကို အဆက္မပ်က္ ျမည္တြန္ေတာက္တီးပါေတာ ့တယ္..
"ဟင္း..မယားကေတာ ့ေမြးေတာ ့မယ္ သူကေတာ ့ မီးဖိုေရွ ့မွာေနျပီ ေရေနြးေတာင္ တည္ေပးေဖာ္မရဘူး"
"သြား အျပင္ဖက္ ထြက္ေန .........."
ဦးလွထြန္းလဲ အိမ္အျပင္ တံစက္ျမိတ္ေအာက္က ကြပ္ျပစ္ေလးမွာ ဆင္းေနတုန္း..ကရင္ဆိပ္ရြာထဲက
ေ၀လြင္ဦး ဆိုတဲ ့ လူတေယာက္ အေမာတေကာနဲ ့ေအာ္ဟစ္ျပီး ေျပးလာခဲ ့တယ္....
"ဗ်ိဳ ့ ဦးလွထြန္း...
ဦးလွထြန္း...
"ဘာလဲကြ ေျဖးေျဖးေအာ္ပါကြ ငါ ့ မိန္းမ မီးဖြားေနလို ့ "
..ခင္ဗ်ာသားပါသြာျပီဗ်...
"ဟ....ဘာပါတာတုန္းကြ ရွင္းေအာင္ေျပာေလကြာ...ခ်ီးမွပဲ"
စစ္တပ္က ေပၚတာဆဲြတဲ ့ပါသြားျပီ.......
"ဘာ...ေတာက္"
ညေနေလာက္ထဲက စစ္တပ္လူေတြ ဥကၠထအိမ္ ကိုေရာက္ေနတာ...
သူ ့ သားႀကေတာ ့ ျမိဳ ့ကို ့ပို ့ထားျပီး...ခင္ဗ်ာသားကိုေတာ ့စစ္တပ္ထဲထည္ ့ေပးလိုက္တယ္...
ထမင္းေႀကြးမယ္ လစာေပးမယ္ ဆိုျပီး အထုပ္ေတြထမ္းဖို ့အတြက္ေခၚသြားတာ...
ဦးလွထြန္းတေယာက္ ဂေရာင္းေခ်ာက္ခ်ားျဖစ္သြားျပီး ေဒါသေတြထြက္ေနသည္..လြန္ခဲ ့တဲ ့ လအနည္းငယ္က
လယ္ကြပ္ေလး ကိုအိမ္ျပင္ရန္အတြက္ ေပါင္ထာတာမေရြးနိင္၊ယခုလည္း သားတေယာက္ ပါသြားျပန္ျပီ..
"ဥကၳထ ကိုႀကည္ ့မရဘူကြာ....တရားဆဲြမယ္ ဘယ္ေရာက္ေရာက္.."
ဟာ.........တရာဆဲြလဲဘာထူးမွာလဲ ဒီေကာင္ေတြကအတူတူပဲ...အစိုးရဆိုတာ အတူတူပဲ..
"ေတာက္"
အဲဒီအခ်ိန္ အဖြားေဒၚေသာင္းစိန္က ထြက္လာျ႔ပီး...
"ေဟ ့ လွထြန္း ..မင္းကေတာ ့ ကံေကာင္တယ္ေဟ ့...ေယာကၤ်ားေလးပဲေဟ ့....."
ဟင္း........... ဦးလွထြန္း သက္ျပင္းေတြခ်ေနမိသည္............၊
ည ၂ ခ်က္ထိုးေနျပီ မိသားစုေတြ အိပ္မေပ်ာ္နိင္ႀကေပ....ေဒၚေအးႀကြယ္ အနီးက ကေလးကိုေတြေ၀စြာ
ႀကည္ ့ေနႀကျပီး တိတ္ဆိတ္ေနႀကသည္..........
တိတ္ဆိတ္မႈကို ဦးလွထြန္းရဲ ့ စကားေတြနဲ ့ စတင္လိုက္သည္...
"မိန္းမေရ...ခေလးကို တို ့ဆက္ေမြးထာရင္ တို ့လဲ ဆင္းရဲတြင္းက နက္သထက္နက္လာအံုးမယ္..
ခေလးေရွ ့ေရးအတြက္လည္း ရင္ေလးရတယ္...ဒီခေလး ကို ခေလးမရွိတဲ ့ တရုပ္လင္မယားအိမ္
နား သြားစြန္ ့ျပစ္လိုက္ရင္ ခေလးအတြက္ အနာဂတ္ေကာင္းသြားသလို တို ့အတြက္လဲ အဆင္ေျပမယ္ထင္တယ္..
ေဒၚေအးႀကြယ္ ေတြေ၀ေနသည္........
"ခေလး ကိုမင္းခ်စ္သလို ငါလဲခ်စ္တာပဲကြာ....ဒါေပမယ္ ့........."
ေဒၚေအးႀကြယ္ျဖည္းညွင္းစြာ ေခါင္ညိတ္လိုက္သည္..........၊
ထိုအခါ..
လွလွေအး က ငိုေႀကြးျပီး......
"အေမနဲ ့အေဖရယ္ ေမာင္ေလးကိုေတာ ့ သူမ်ားအိမ္ကို မေပးျပစ္ပါနဲ ့ ..သမီးျမိဳ ့က လာေခၚတဲ ့ေဒၚျမင္ ့
ျမင္ ့မူ နဲ ့လိုက္သြားလိုက္မယ္ေလ ...ဒါဆိုသမီးတို ့ ပိုက္ဆံေတြအမ်ားႀကီးရမွာေလ....ေနာ္......."
ေဒၚျမင္ ့ျမင္ ့မူ ဆိုတာေျမာက္ဥကၠာလာက အႏွိပ္ခမ္းေတြအေႀကာင္းျပဳျပီး...ျပည္ ့တန္ဆာေတြနဲ ့လုပ္စားေနတာပါ.
ဒါကို ဦးလွထြန္း လက္မခံနိင္.......
ဦးလွထြန္း တုန္ရီေနေသာလက္မ်ားျဖင္ ့ ခေလးကို အႏွီးမ်ားျဖင္ ့အထပ္ထပ္ရစ္ပတ္ျပီးေပြ ့ခ်ီကာ ျမိဳ ့နဲ ့
အလွမ္းနီးတဲ ့ တရုပ္လင္မယားအိမ္ရွိတဲ ့အရပ္ကို ထြက္လာခဲ ့တယ္...
ေဒၚေအးႀကြယ္လည္ ဘာမွမေျပာပဲ ရႈိက္ႀကီးတငင္ငိုေႀကြးေနသလိုလွလွေအးက သူအေဖေနတဲ ့ မီးဖိုေလးေရွ ့တြင္
အသိမ္ ့သိမ္ ့ ငိုေႀကြးေနတယ္...
ဦးလွထြန္း ခေလးကိုခ်ီပိုျပီး ငိုေႀကြးရင္ တျဖည္းျဖည္းနဲ ့ျမိဳ ့နဲ ့အလွမ္းနီးတဲ ့ တရုပ္လင္မယားအိမ္ေရွ ့ကို
ေရာက္လာခဲ ့တယ္.....
ခေလးကို ျခံစည္းရုိးေရွ ့နာခ်ျပီး ...အႀကာႀကီးေတြေ၀စြာေငးႀကည္ ့ရင္ စဥ္စားေနတယ္...
"ငါဟာ ဗုဒၵဘာသာတေယာက္ျဖစ္ျပီး အျပစ္မရွိတဲ ့ခေလးတေယာက္ေပၚမွာ ရက္စက္ေနတာလား..
ငါ အိမ္ေထာင္ဦစီး မပီးသတာလား...ငါ.........."
ထိုအခ်ိန္တြင္ ခေလးရဲ ့ ငိုသံသဲ ့သဲ ့ေလးထြက္လာသည္........
ညေမွာင္ေမွာင္ တရုပ္အိမ္ေရွ ့တြင္ ေတြေ၀ ေငးေမာေနေသာဦးလွထြန္း ဆံုျဖတ္ခ်က္တခုကို ေသခ်ာစြာခ်လိုက္သည္...
ခေလးကို ရင္ခြင္ထဲတြင္ေႏြးေထြစြာ ေပြ ့ခ်ီလိုက္ျပီ လာရာလမ္းအတိုင္း ျပန္ထြက္လာခဲ ့သည္...။
(ဒီပို ့စ္ ေလးနဲ ့ပတ္သတ္ျပီ မည္သူမဆို create ေပးစရာမလိုပဲ မည္သည္ ့ေနရာတြင္မဆို ကူးယူေဖာ္ျပနိင္ပါသည္)
No comments:
Post a Comment
ဘယ္သူမဆို ေ၀ဖန္သြားလို ့ရပါတယ္
အျပဳသေဘာနဲ ့ေပါ ့
အားလံုးေပ်ာ္ရြင္က်ပါေစ.....