'ရန္ကုန္"

“ ရန္ကုန္ ”

“ မဟာရန္ကုန္ ” တဲ့ေလ …

ရန္အေပါင္းကုန္စင္တဲ့ အထိမ္းအမွတ္

အေလာင္းဘုရား ကင္ပြန္းတပ္ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕။

( ၂ )

အဲ့ဒီျမိဳ႕ၾကီးေပါ့ … “မီဂါစီးတီး” တဲ့

ရြံစရာအနာၾကီးနဲ႔ ကိုယ့္အျမီးကိုယ္ျပန္ျမိဳ

ကိုယ့္အနာေဖး ကိုယ္ျပန္ခြာ

တစ္စက္ေလးမွ မသာယာႏိုင္တဲ့ျမိဳ႕။

ယင္တေလာင္းေလာင္း ၊ ျပည္တစိုစို

ညေနညိဳခ်ိန္ “ေအ့”ခနဲ ယင္းထ

ေလွာင္ခ်ိဳင့္ထဲက ရုန္းမျပႏိုင္ေသးတဲ့ျမိဳ႕။

အနာဂတ္ႏိုင္ငံေတာ္ကိုရည္စူး

ပင္လံုေရေသာက္ျမစ္အတြက္

ေသြးေျမက် အာဇာနည္ေတြ

ေခါင္းေမာ့ရင္ေကာ့ လက္ပမ္းခတ္ခဲ့ဖူးတဲ့ျမိဳ႕။

ေအာင္ေက်ာ္ ၊ ဖုန္းေမာ္ ၊

ဝင္းေမာ္ဦး … ၊ ….. ၊ ….

အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ

ပလိုင္းေပါက္နဲ႔ အိပ္မက္ေကာက္ယင္း

“ မိုးေပၚေထာင္မေဖာက္ဘူး ” လို႔ အေျပာခံလိုက္ရတဲ့ျမိဳ႕။

၆၂ – ၇၄ – ၇၆ – ၈၈ – ၉၆ – ၂၀၀၇

ေလာကဓံထြန္သြားရဲ႕ ရိုက္ပုတ္ေမာင္းမဲမႈေတြၾကား

ေနသားတက်စီးေျမာ

ေသြးေၾကြးအထပ္ထပ္ ၊ သမိုင္းအဆက္ဆက္

ဖြတ္သထက္ ညစ္ပတ္လာတဲ့ျမိဳ႕။

လူတစ္စုက သုဘရာဇာလုပ္

လူတစ္စုက ဂုပ္ေသြးစုပ္ယင္း

က်န္တဲ့ သတၱဝါ ၆ သန္းေက်ာ္က

ကိုယ့္အထုပ္ ကိုယ္ျပန္ျဖည္ျပေနတဲ့ျမိဳ႕။

ေသနတ္ေဖာက္သံကို ပန္းနဲ႔ေပါက္သေလာက္သေဘာထား

ဆူးအထပ္ထပ္ၾကားမွာ ေသြးရည္လိမ္းက်ံေနေပမယ့္

“ဟန္ .. ကိုယ့္ဖို႔ပါကြာ .. ” တဲ့

ရင္ဘတ္ပိန္ပိန္ေလး ေကာေကာ့ျပတတ္ေသးတဲ့ျမိဳ႕။

ေရႊေက်ာင္းေျပာင္ေျပာင္ ဝမ္းေခါင္ေခါင္ လို႔ ဆိုရမလား

တခ်ိဳ႕က မဂၤလာ ၆ ၾကိမ္ေဆာင္ေနခ်ိန္

တခ်ိဳ႕က ႏို႔ညွာကေလးေသလို႔ေတာင္မွ

မသျဂၤိဳလ္ႏိုင္တဲ့ျမိဳ႕။

ေဒါင္းေယာင္ေဆာင္ေသာက်ီး

ျခေသၤ့ေယာင္ေဆာင္ထားတဲ့ ဖြတ္

အျဖဴအစိမ္းဝတ္လို႔ လမ္းသလားျပ

ေရေပၚဆီလက္တစ္ဆုပ္စာက

ထူးခတ္တာခံလိုက္ရတဲ့ျမိဳ႕။

ဘီယာဆိုင္ ၊ မာဆက္

ညကလပ္ နဲ႔ ေကတီဗြီ

မာက်ဴရီမီးသီးေတြၾကား

ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္တဲ့ညီမေလးေတြ

ေစ်းေကာင္းမရႏိုင္ေသးတဲ့ျမိဳ႕။

တစ္ခ်ိန္တုန္းကေတာ့

စကၤာပူနဲ႔ အမႊာညီအမတဲ့

ခုက်ေတာ့ ….

ဂိုေခ်ာက္ေတာင္ ၊ ဟူဂ်င္ေတာင္းတို႔က

ႏွပ္ပစ္ ၊ သလိပ္ဟပ္သမွ် ခံေနရတဲ့

အရပ္ပ်က္မ သာသာ တတိယကမာၻကျမိဳ႕။

ေႏြရာသီေစ်းကြက္ ၊ ျမက္တုခင္းေလ့က်င့္ေရးကြင္း

အသင္းေျပာင္းေရႊ႕ခ ၊ ႏိုင္ငံျခားသားနည္းျပ

ဂ်ိဳေလးတသသ

ခြေလး တၾကြၾကြလုပ္

ဆန္မရွိ ေသာက္စားၾကီး

သုဝဏၰကြင္းထဲ -ီ း ၊ လခ်ီး အတိုင္းခံရတဲ့ျမိဳ႕

ေငြစကား ၊ ေၾကးစကားေျပာယင္း

“အႏုပညာသမားပါ …”လို႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တံဆိပ္ကပ္ဂုဏ္ေဖာ္

ဆိုကၠားသမား နဲ႔ အဆိုေတာ္

ထပ္တူညီအခ်ိဳးက်တဲ့ျမိဳ႕။

“ဒုတိယတန္းတစ္ေနရာ” မွာ

“ငါးက်ပ္တန္တစ္ရြက္ ” က်ေပ်ာက္တုန္း

“မိုးလိုက္လို႔ရြာ” ခံရ

ပိုးထိုးေလာက္ကိုက္ ၊ အခြံခ်ည္းက်န္ခဲ့တဲ့ျမိဳ႕။

မီးပ်က္ ၊ ဖုန္ထူ ၊ ေရမရွိ

“ေရမီးရွား” လို႔အေခၚခံရေတာ့

ဆတ္ဆတ္ခါ နာလိုက္ေသးရဲ႕

အသည္းၾကားက မဲတစ္ျပားအတြက္

လမ္းတစ္ျခမ္း ခင္း ခင္းျပတတ္

ကိုရီးယားဘာသာစာတန္းထိုး အိပ္မက္အသိုးေတြနဲ႔ျမိဳ႕။

ရာစုႏွစ္ဝက္နီးပါးေျခေတာ္အတင္ခံ

ႏု တလွည့္ ၊ ၾကမ္းတဖံု

လက္သရမ္းခံခဲ့ရပံုမ်ား

ရင္ဘတ္စည္တီး ခါးစီးခံယင္း

လင္ေကာင္ေဖာ္ရခက္ေနတဲ့ျမိဳ႕။

ဘူတာရံုမွာ သေဘၤာၾကီးေတြကပ္တယ္

ေလယာဥ္ပ်ံကို ခဲနဲ႔ေပါက္ယင္ ထိမယ္

တစ္လံုး ၊ ႏွစ္လံုး ၊ သံုးလံုး ….

မနက္တစ္နပ္ ညတစ္နပ္

လက္ဖက္ရည္ဆိုင္မွာ အိပ္မက္ မက္တတ္တဲ့ျမိဳ႕။

ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ၊ မာလာဟင္း

သမီးရည္းစား အတြဲမ်ားစြာ

တစ္ခါသံုးဆပ္ျပာနဲ႔ တစ္ဆက္ရွင္စာဟိုတယ္ခန္းမွာ

စာရိတၳေတြ က် က်ေပ်ာက္ေနၾကတဲ့ျမိဳ႕။

လွည္းတန္းမီးပြိဳင့္အရမ္းၾကပ္သတဲ့

ဆင္ေျခဖံုးမို႔ မီးျဖတ္သတဲ့

“စေကာ့ေစ်း ၊ ေလဟာျပင္ ၊ သိမ္ၾကီးေစ်း ၊ တရုပ္တန္း”

ခုခ်ိန္ထိ အေၾကြ ၁၀၀ ျပန္မအမ္းႏိုင္ေသးတဲ့ျမိဳ႕။

တတိယႏိုင္ငံေတြဆီကလြင့္ဖိတ္လာတဲ့

ဆီဦးေထာပတ္နံ႔ေတြရႈယင္း

ေရဒီယိုအစုတ္ကေလး ရင္မွာပိုက္

ဗိုက္ေဟာင္းေလာင္းနဲ႔ ငိုက္ တတ္ေသးတဲ့ျမိဳ႕။

“ကုိယ့္ဝမ္းနာ ကိုယ္သာသိပါ အေမရယ္ ” တဲ့

ခဲတံကို တံေတြးဆြတ္ယင္းေျပာ

ေတာကအေမေတြဆီ စာလွမ္းလွမ္းေရးတတ္တဲ့

စားပြဲထိုး ၊ အိမ္ေဖာ္

လက္ေပြ႔သည္ေလးမ်ား ေပ်ာ္စံရာျမိဳ႕။

“ မီဂါစီးတီး ” ဆိုတာ အဲ့ဒီျမိဳ႕ၾကီးပါဘဲ။

( ၃ )

အဲ့ဒီမီဂါစီးတီးၾကီးမွာဘဲ

တိုက္ေပ်ာ္၊ ေသေပ်ာ္

က်ေနာ္အထင္ၾကီးတဲ့ သူရဲေကာင္းေတြရွိတယ္။

အဲ့ဒီမီဂါစီးတီးၾကီးမွာဘဲ

ဟိန္းသံေဟာက္သံမေၾကာက္တတ္တဲ့

ရဲရဲေတာက္လူငယ္ေတြရွိတယ္။

အဲ့ဒီ မီဂါစီးတီးၾကီးမွာဘဲ

စည္းအထပ္ထပ္ ၊ ရိုးအကာကာ

ပါဝါ ၅၄ လည္းရွိတယ္။

အဲ့ဒီ မီဂါစီးတီးၾကီးမွာဘဲ

အျပန္ေနာက္က်တဲ့သားကို

တံခါးဝခါးေထာက္

မ်က္ႏွာမာမာနဲ႕ ေငါက္တတ္တဲ့

က်ေနာ့္ ေမြးေမေမ ရွိတယ္။

အဲ့ဒီ မီဂါစီးတီးၾကီးမွာဘဲ

မွီခိုသူ ….

အေမ တစ္ ၊ ညီ တစ္ ၊ ညီမေလး တစ္

က်ေနာ္ခ်စ္ရတဲ့ အိမ္ကေလးရွိတယ္။

ဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္

“ ရန္ကုန္ ” ကိုေတာ့ စစ္မရႈံးေစခ်င္ဘူး

အဲ့ဒီ မီဂါစီးတီး မဟာရန္ကုန္ ဆိုတာၾကီးကို

က်ေနာ္ ခ်စ္တယ္ ။

ကုိဇီး ( ၂၅၊ ၀၁၊ ၂၀၁၁ ) (forverfriends)